مـــــادر ِ مـن...
در کـلاس درس خانم معلـم گفت
درس امـــروز جمله ســازی است
اول بـا واژه (مـــــادر) شــروع مـی کنیـم
هــر چه مــی دانیــد بگوییــد
یکـی از دانـش آمــوزان تــند و سـریــع گفت
مــــادر من مهــــربان است
دیگـــری گفت ، مــــادر من فــــرشته است
یکـی گفت ، مــــادر مــرا دوست دارد در آغــوشــم مــی گیـرد
یکـی دیگـــر از دانش آموزان از آخــر کلاس با صـــدای بلـنـــد گفت
مـن و مــــادرم با هــم نمــاز مـی خـوانـیــم
همـه دانــش آمـوزان شـاد و خـوشحــال
هــرکـدام جمله ای در وصـف مــــادر مــی گفت
یکــی از دانش آمــوزان که جایــش میــز اول بـود
ساکـت و غمگیــن مثـل قنـاری بــغ کــرده بـود
از جایــش بــرخـواست به چشمـان معلـم خیــره شـد
بغــض سنگیـنــی راه گلــویش را بستـه بـود
اشـک در چشمانــش حلقـه زده بـود
معلـم بـا دیــدن چهـــرۀ غمگیـنـش به طــرفـش رفت
چـــرا ناراحتــی عــزیـــز دلــــم
بگــو نـازم چـه مـی خـواهـی بگــویــی
دانــش آموز بغـضـش شکـست
اشـک از چشـمانـش ســرازیـر گشـت
با صــدایـی غمـــبار گفت
مــــادر مـن چنــد سالـیـــــست رفـتـــه آســـمان
خـانم اجــازه هیــچ وقـت بــه دیـدنم نیـــامـده اسـت
