حڪایتــ ِ باراלּ بے اماלּ اَستــ
ایـטּ گـُونہ ڪِـہ مـَטּ دوستَتـــ مے دارمــ...
شُوریـــده وار و پــَـریشاלּ باریــدَלּ
بــَر خـــَـزه ها و خیــــزاب ها
بـہ بے راهــِـہ و راه ها تاختـَטּ
بے تابـــ ٬ بے قــــَـرار
دریایے جُستـَטּ...
و بـہ سنگچیـטּ باغ بستـہ دَرے ســَـر نهادَלּ
و تـو را بـہ یـاد آوردלּ...
حڪایتــ ِ بارانے بے قــــَـرار اَستــ
ایـטּ گـُونہ ڪِـہ مـَטּ دوستَتـــ مے دارمــ...
شمـس لنگــِـرودے
هــَـر وقتـــ بـاراלּ مے بـارَد
هــَـر وقتـــ پـاییـــــز اَستـــ و بـاراלּ مے بـارَد
بـا تمـــــام وجـــود
دوستــــ دارمـــ یڪ رفتگـــَـر ساده ے شهـــــردارے بـاشَم...
ڪِنار خیـاباלּ ارم راه بـــِـرَوم
و بہ خــِـش خــــِـش جــــارو گـُوش دَهـَـم...
دلــم باران می خواهـد
بارانــی آرام ، اما طـــــــولانـی...
تا دسـت در دسـت قطـــره هایش
و پا به پای نمناکی اش...
تمام کــــوچه ها را ، با پاهایی بــــرهنه قـــــدم زنم...
من بغــض کنم ، آسمان ببــــارد...
آسمان بغــض کند ، من اشکــ بریـــزم
آنـــگاه هــــر دو آرام شویم....
من از باران و آتش جامه دارم
دلی خونین در این هنگامه دارم...
مرا شمس آنچنان از خود جدا کرد
که شش دفتر فقط نی نامه دارم...
"میلاد عرفان پور"
بـاران ؛
خــواب هیــچ کــویــــری را سیـــر نخـواهـــد کـــرد
وقتــی...
راه آسمان بـه زمیــــن را دیـــوار بستــه انـــد
بـاران که می بارد...
دلــــم برایت تنــگ تــــر میشود ;
راه می افتم بــدون چتــــر
من بغض می کنم آسمان گـــریه...
تـو را دوسـت دارم
در ایـن بـاران
مــی‌خواستــم تــو
در انتـــهای خیـابان نشستـه بـاشـــی
من عبــــور کنــم
ســلام کنــم
لبخنـــد تـو را در بـاران مــی‌خواستــم
مــی‌خواهــم
تمـام لغاتـــی را که مــی دانــم بــرای تــو
به دریـــا بـریــزم
دوبــاره متــــولـد شــوم
دنیــا را ببینــم
رنـگ کـاج را ندانـــم
نامـم را فــــرامـوش کنــم
دوبــاره در آینه نــگاه کنــم
نـدانـــم پیــــراهـن دارم
کلمات دیـــروز را
امــــروز نگـویــم
خـانه را بـــرای تــو آمـاده کنــم
بــرای تـو یک چمــدان بخــرم
تـو معنــی سفـــر را از من بپـرســی
لغات تـازه را از دریــا صیـــد کنــم
لغات را شستـشو دهـــم
آنقـــدر بمیـــرم
تـا زنــــده شـــوم…
احمــدرضا احمـــدی بیــرجنـــدی
داره بــارون میاد کـوچه بازم لبــریــزه احسـاسه
هنـــوزم نـم نـم بــارون صـــدای ما رو میشنـاسه
همیـن دیـــروز بود انـــگار تـو با من تـو همیـن کــوچه
میگفتــی زنـدگـــی وقتــی تـو با من نیستــی پــوچه
آهــای بــارون پــائیـــزی کـی گفته تــو غــم‌انگیـــزی
تــو داری خـاطـــراتم رو تـو ذهـن کـوچه مـی‌ریــزی
داره بــارون میاد کـوچه بازم لبــریــزه احسـاسه
هنـــوزم نـم نـم بــارون صـــدای ما رو میشنـاسه
تــوی تقویـم ما دو تـا بهـــار از غصه مــی‌سـوزه
واسـه ما اول پــائیـــز هنـــوزم عیـــد نـــوروزه
آهــای بــارون پــائیـــزی کـی گفته تــو غــم‌انگیـــزی
تــو داری خـاطـــراتم رو تـو ذهـن کـوچه مـی‌ریــزی
تــرانه سـرا: امیـــر ارجینـــی
بــاران کــ ه مــی بـارد
تـــمام کـوچــ ه ــهای شهـــر پـــر از فـــریـاد مــن اسـتــــ ...
کـــ ه مـــی گــویـم: مــن تــنـها نــیـستــم, تــنـها منــتــــظرم پـــنـجــــره ی بــاران خـــورده ات را بــاز کــن
چــنـد ســطر پــس از بـــاران چـــشمـــ ـــهایم را بـــبـین کــ ه هـــوایــتـــ دیـــوانـ ه شـــان کـــردهدلــــم بـــرایــتـــــ تـــنـگــــ اســـتـــــ ....
