تار و پود روح مادر را از مهربانی بافته اند...

مـادر... سَلامـــ...

نامـہ اے را ڪِـہ بــَر روے گلبــَرگ هایے اَز دلـــتنگے نوشتَمـــ در سڪُوتے زیــبا آب بــُرد...

مـَטּ خــُدا را نَقاشے ڪَردمـــ مـادر...

خــُدا بـہ شِڪل ِ بـُوسـہ هاے تـو بــَر پیـشانے مـَטּ بـُود...

مـادر... مـَטּ اَز آלּ آخـــریـטּ بـَدرقـہ اَت تا پـُشت ِ دیـــوار ِ بیڪَسے نوشتَمـــ و بُغـض ڪَردمـــ...

مـادر... دَر ایـטּ سُوے بیخـــوابے...

مـَטּ هــَر شَب پــُر نـُورتـــَریـטּ ستــ✩ـاره‌ را تـو مے بینَمـــ...

شنیـــده اَمـــ ڪُولـہ بار دُوراלּ ڪُودڪے مـــَـرا سنگ ِ صبــُور خـویش ڪَرده اے مـادر...

مـَטּ همــ دَر آלּ آیینـہ ڪِـہ دادے یـــادگارے ،

دَر آלּ هــَر شَب تصـــویــرے اَز تـَبسمـــ ِ تـو را مے بینَمـــ...

مـادر...

اے زیــباتــَریـטּ اِحساس ،

قـَشنگتــَریـטּ بنَفشـہ ،

ستــ✩ـاره‌ اَمـــ را چنــدیست گــُم ڪَرده اَمـــ...



مـادر...

اگــَـر نـَباشے

دلـــ َم ڪِـہ هیـــــچ ،

دُنـیا هَمــ تــَنگ مے شَود...

قصه ی ویرانی...

پـائیـــــز ،

بـَرگ هاے ریخــتـہ را نمـے ‏ شمــُرند...

قصـــہ!

قصـــہ ے ویـــرانـے ست!

قدسـے قاضـے نور



دلــتنگـے یعنـے...

خَلــــوت ِ تـنهائـے اَت اَز آسماלּ ِ پـائیـــــز ، اَبـــرے تـَر باشَد...

السلام علی قلب الزینب الصبور...

غـــَ ـم ، بـــدوלּ امڪاלּ گــِـریـہ خیلے سَخت اَست اِسمَش "حــُـزלּ" اَست

خــَـزانـہ حــُـزלּ و غـــَ ـم عـاشـــُـورا دلـــ ِ حضــرَت زینَب اَست...

حاج آقا دولابے

عڪس نوشت : ڪربلا تل زینبیـہ



یڪی اَز یڪی مُشتاق تـَر...

ڪِـہ بـہ زیـــبایی صبـــرَت سَلام ڪُننـد!

سَلامٌ عَلَیْکُـــم بِمَا صَبَــرْتُمْ فَنِعْـــمَ عُقْبَی الــــدَّارِ

(فـــِـرشتگاלּ در قـــیامت بـہ آناלּ می گوینـد) :

سَلام بـَر شُما بـہ خاطـــر ِ صبـــر و استقامت تاלּ ، چہ نیڪُوست عاقـِـبت ِ آלּ سَرا

--------------------------------------------------------------

پ.ن: سوره مبارکه رعد ، آیه 24

پنجره نیست ؛ دیوار است...

پنجــَره‌ اے ڪِـہ نشَود

اَز آלּ پــَرواز پــَرنـــده‌ اے را نــِـگاه ڪَرد

و یا ستــ✩ـاره‌ اے را بـہ تَماشا نشَست ،

پنجــَره‌ نیـست ؛ دیـــوار اَست...

بعد از آن شب...

شُما ڪِـہ غــَریبـہ نیستید ،

بعــد اَز آלּ شَب ،

دوست داشتَم ،

ڪِسے ، جائے مُنتظــِـرم باشَد...

هایڪو ڪِتاب