سلاممممممم
بعد یکی دو ماهی اومدم اینجا و دلمم تنگش بود ؛ خیلی دوست داشتم بیام ولی سر نمی گرفت نمیدونم چرا 
حرفایی که بشه گفت زیادن ولی مجالش نیس و نمیشه بعضا
لازمه بعضی هاش همیشه توی دلت بمونه و به زبون نیاری که میشه دردسر 
سعی میکنم بیشتر بیام....
دلتنگی هام با این نوشته ها ارضا میشه تا حدودی و آروم می گیرم.... 
هییییییییی 
دلخوشی منم شده همینا دیگه 
آه..
منم قاتل این شـاپـــرک خسته
خوابیده در این پیله ی تنگ
خســـته از جنگ و جدال
با خــفـاش های بیدار در شب تار
شاپرک تنـــها بود و بی خـبر از آن وقت که من
پیله اش را روی سقـف سـیاه زمـانه رهــــا کردم
گویی بعد من بهمنی از فراسوی زمـان او را با خود بـرد
و او هنوز خوابـــیده در پیله
بـی خــبر از سرنوشــت
می اندیشید به پــــرواز بعد از تولـــد دوبــاره ی خویــش..
و امـــــروز
به آرزویم رسـیـدم
در کلاس تنــها هستم
با تخته ســـیاه و چند گـچ
با شوق میگیرم گچی در دست
می دوم به سوی تخــته سیــاه
عــــیــن را می نویسم
و در پی اش شــــــیــن را
و به قــاف که رسیدم
زنگ خورد
در اینجا بود که فهمیدم
عشقـــــ
همـه جا
حتی بر تخته سیاه کلاس هم
نــاتمام می ماند.
" هزار بار آمدم خطت بزنم از قلبم
خود خودت را
یادت را
اسمت را
اما
فقط قلبم پر شد از
خط خطی های عاشقانه..! "
گاهــــــی هـــــــزار خـــــــط هم که بنویسی ،
باز هم سنگینی حـــــرفهایــــــــی را در دلتـــــــ حس خواهی کرد،
حـــــرفهایی که نه می توانی به کسی بگویی و نه اینکه آنرا بنویســــــــی ...
گفتـــ ه ها ، قطـــــــره ای از دریای نگفتــــ ه هاست ...
نمیدانـــــم شاید باید چاهــــــــــــی پیدا کرد ...
در راه رسیـدن بــ ه تـــو گـیـرم کــ ه بـمـیــرم
اصـلا بــ ه تـــو افـتـاد مـسـیـرم کــ ه بـمـیــرم
یـک قـطـره ی آبــم کــ ه در انـدیـشـه ی دریـــا
افـتـادم و بـایـد بـپـذیــرم کــ ه بـمـیــرم
یــا چـشـم بـپـوش از مــن و از خـویـش بــرانـم
یــا تـنـگ در آغــــوش بـگـیـرم کــ ه بـمـیــرم
ایـن کــوزه تـرک خــورد چـه جــای نـگـرانـیـسـت؟!
مــن سـاخـتـه از خــاک کـویـرم کــ ه بـمـیــرم
خــامـوش نـکـن آتـش افــروخـتـه ام را
بـگـذار بـمـیــرم کــ ه بـمـیــرم کــ ه بـمـیــرم !!!!!!
استــاد فــاضـل نـظـری
اگـــر مـــاه بــودم بـ ه هـرجـا کـ ه بــودم
سـراغ تــــــو را از خــدا مـی گـرفـتـم
وگـــر سـنـگ بـودم بــ ه هـر جـا کـ ه بــودی
سـر رهـگـذار تــــــو جـا مـی گـرفـتـم
اگـــر مـاه بـودی بــ ه صـد نــــاز شـایـد
شبـــی بـر لـب بــام مـــن مـی نـشـسـتــی
وگـــر سـنـگ بـودی بــ ه هـرجـا کـ ه بـودم
مـرا مـی شـکـسـتــی، مــرا مـی شـکـسـتــی
فـریـدون مـشـیـری
خــــــوبِ من؛
در پایانـــ ه ی شلــــــــوغ دنیا، بی تو خستـــــ ه و سرگردانــــــــــم
در این ناکـــــــجاآباد ، بدنبال بلیطــــــــی می گردم که من را به تو برســـــــاند ...
قـــــــیمتش را محبتــــــــ تو درج کــــــــرده اند
نمیدانم این قـــــلبـــــــ ســــــیاه را قابـــــــل میدانند یا نـــــ ه !
خـــــــــوبِ من
اشکــــــــهایم کـــــــوچــــکند و سیاهـــــــی هایم بزرگــــــــــــ
آه که در این گســـــــــتره چه ناتــــــــوانم
خــــــــوبِ من
دستی برآر و قلــــــــبم را از غــــــیر خــــــــــودت بتکان؛
میدانــــــم ، دســــــتان مهربانتـــــــــ سیاه نمیشوند ،
اما قلبــــــــــی را درخشـــــــان خواهـــــــــی کرد
قلبــــــــــی که آن را خــــــــــــرج رسیدن به تو خــــــــــــواهم کرد
اوه که عــــــــطرِ دســــــــــتانِ معــــــــــطرتـــــــــ چـــــــقدر نزدیکند ، خـــــــــــوبِ من
انگار همیشــــــــــــه اینجا بوده اند ...
تنهام ولی از این تنهایی خستم
این تنهایی حاصل دلی یه که شکستم
به یادش زیر بارون نشستم
منتظر تا روزی که ببخشم
در ایـن بـهبــوهـ ه ســرما دلــی گــرمــی داشتـم
و آنــهایــی کــ ه وارد شــدنـد قطعــ ه ای از پـازل دل مــن را بــرداشتــنـد
و در دل خــود گــذاشتنــد امـا نــفهمیـدنـد جـنـس دل مــن بـا دل آنـــها شـایـــد یــکرنــگ نــبـاشــد
و پـازل دل خــود را بـــر هـــم ریــخـتــنـد
و مـقـصـــر مــن شــدم آخــ ه تـــو کلبــ ه ســوتـــ و کــور تـاریـکـــ قلبــم خــورشیــد کـ ه جــا نـمیشـ ه...
در ایــن لحـظاتـــ دعــا میــکنـم هــر جــا هستــنـد بـاشنــد آسمـانـشان ارغـــوانـــی
