بـارون پائیــزی...

 

داره بــارون میاد کـوچه بازم لبــریــزه احسـاسه

هنـــوزم نـم نـم بــارون صـــدای ما رو میشنـاسه

 

همیـن دیـــروز بود انـــگار تـو با من تـو همیـن کــوچه

میگفتــی زنـدگـــی وقتــی تـو با من نیستــی پــوچه

 

آهــای بــارون پــائیـــزی کـی گفته تــو غــم‌انگیـــزی

تــو داری خـاطـــراتم رو تـو ذهـن کـوچه مـی‌ریــزی

 

داره بــارون میاد کـوچه بازم لبــریــزه احسـاسه

هنـــوزم نـم نـم بــارون صـــدای ما رو میشنـاسه

 

تــوی تقویـم ما دو تـا بهـــار از غصه مــی‌سـوزه

واسـه ما اول پــائیـــز هنـــوزم عیـــد نـــوروزه

 

آهــای بــارون پــائیـــزی کـی گفته تــو غــم‌انگیـــزی

تــو داری خـاطـــراتم رو تـو ذهـن کـوچه مـی‌ریــزی

 

تــرانه سـرا: امیـــر ارجینـــی

دلم تنگ است...

دلـــم تـنــگ است دلـــم تــنــگ است

دلـــم اندازه حجم قفس تــنــگ است

ســکوت از کــوچـ ه لبــــریـــز است

صـــدایــم خیـــس و بـــارانــی است

نمـــی دانــم چــــرا در قــلب مــن

پـــائـیـز طــولانــــی است !!

دل پاییزی ام...

دلـم امــروز بــی رنــگ است

هــوایــش آفتـــابــی نیــست !

کمــی تـــا قسمتـــی غمـگیــن

دلــــم امــروز طـوفــانی است

دل پائــیـزی ام امـــروز گرفتـ ه ، ابـــری است و ســـرد

تــــمام کوچـ ه هـــای او پـــر است از بـــرگ هـــای زرد

ولـــی من مــطمئـــن هستـــم کـ ه از غــصـ ه نمـــی مـیـــرد

مـــدارا مـــی کنــم بـــا او ،‌خــــودش آرام مــی گیـــرد


دلـــــم ایــن قـــدرهـا بـــد نیـــست ،

نــــمـی رنـجـم از او اصلا !!

هـــوایـــی مـــی شود گاهـــی ،

دلـــــم را مــــی شنــــاســم مــن !!

اگــر از ابـــر هــای او بـبـــارد نـم نـم بــاران

دوبـــاره مـــی شـود زیــبـا شبـیـ ه آبــی دریـــا!!

می پسندم پاییز را...

می پسـندم پاییـز را ....

که معافـم میکنـد از پنـهان کردن ِ دردی(!) که در صـدایم می پیچـد

اشکی(!) که در نگاهـم میچرخـد

آخر همه مـی داننـد سـرما (!) خورده ام !! ... همین ...

هوا پاییزی است...

وقتـــی کـ ه تـــو ....

وقــتــی کـ ه تــو بـــارانــی مــی‌شــوی در آسمــان چشمــانـت غــرق مـــی‌شــوم

و فــرامـوش مـــی‌کنــم کـ ه هــوا پـــایـیـــزی است.....

بــرخیـــز تــا پـنـــجـره‌ ها را بـ ه روی خــزان بــبنــدیــم، بـیـــم دارم خــزان خـاطراتـــمان را غــارت کنــد ...

بــاغچــه از حجـــم علف هــای هـــرز ســکوت انـبــاشتـ ه شده ....

از خــلوت کــوچـ ه دلـــم مـــی‌گیــــرد و هنـــوز در انـتــــظار بـــارانــی شدن چشـمـــانت هستــم ....

هــر چنــــد کـ ه مـــی‌دانـــم بـــارانـــی شدن، دل آسمــانــــی مــــی‌خـواهـــد ....