بوی پاییــز...

بـُوے پاییـــز مے دَهد ،

تابستاטּ ایـטּ روزها ،

گویا ڪِـہ شـَـهـریـوَر ،

عاشـِـق شُده است...!

آخرین برگ...

آخــــریـن بـــرگ هـم

با طـــوفان چــله زمستــان

فــــــرو افـتــــاد
بــاد نفـس راحتـــی کشیــد

علــی مهـجـــور

انتــــهای پائـــیز...

پـاییــــز  هم تموم شد و چند ساعت دیگه میره تا سال دیگه... :)

 ♥ یلـــدا مبـارک ♥

آخـــر ِ پائــــیز...

آخـــر پـاییــــز شـد!

میـشمارم:

اشـکــ ـهای ریختــه را...

...سیـــگار های سـوختــه را!

...مـوهای سفیـــدم را!

...چـــروکـ ـهای پیـشانـی ام را!

...جـای زخـمـ ـهایــم را!

...تــکه های شکسـته ی غـــرورم را!

...بغـض های فـــرو خـــورده ام را!

..."دوستـت دارم" ها و "عاشقتــم" گفتــن های روی دلــم مانــده را!

...شبــ ـهای مــُـردنم را!

...در آخـــر هم مهمتـــریـن دارایـــی ام را میـــشمارم!

...دوسـتـــــ داشتـنتـــــ را...

فقط به دست تو...

دلتنــگـــی

خاصیـت پـاییـــز است

امـا درسـت نمــی‌دانـــم

ایـن شبـــ ‌ــها

از دلتنــگــــی و بــی‌قــــراری، بــی‌خـــوابـم

یـا از بـــی‌خــوابـی، دلتنـــگ و بـــی‌قـــــرار

هـــرچـه هست

ایـــن دلتنــگــــــی و بــی‌قـــــراری و بــی‌خــــوابـی

عجیـب بـه هـــم گــــره خــــورده‌انـد

آن هــم گـــــره‌ای کـــور

کــه فقـــط بـه دسـت تـــو بـاز مــی‌ شــــود....

هوای دلم هم پاییزیست...

پـاییـــز بـرای بعضــی ها دل انگیــز است و بـرای بعضــی ها غـم انگیــز…

بـرای مـن فـصل سـردی دلــ ـهاست...

فصـل بـاریــدن اشکــ ــها...

فصـل تنـهایــی قـدم زدن روی بــرگــ ـهای نـارنجـی...

فصـل رقصانــدن آتش سیـگار در سیـاهـی و سکـوت شـب…

ایــن روزها هـــوای دلــم هـم پـاییــزیـست...

 ...

************************************

پی نوشت:

بـــــــــــــرو!!!!

تـرس از هیـچ چیـز نـدارم

وقتــی یقیـن دارم بیشتـر از مـن

کسـی دوستت نخـــــــواهد داشت

بــــــــــــرو!!!!

تـرس بـرای چه؟؟

وقتـی مـی دانـم یکــ روز تُف مـی انـدازی به روی تمام آن اعتـقاداتـی که

بـه خاطرشــــان مـن را از دست دادی…

قلبــــ❤ پاییــــز...

آبان قلبــ❤ پاییـــزست...

و زمین چقــــدر زیباست وقتی هم نـــوا

با تپــش هایش عاشــقانه می چـــرخد....

به راستـی این بـود...؟!

به راستـی این بـود زنـدگـی یک بــرگ؟

که کـوتاه زنـدگـی کنـد

اما دلــــهره و هـراســ ــهای

دم به دم

زرد و پـریشانـش گــرداننــد

و سقـوط کنـد شبــی

به روی خــواب کوچــه ای

و به تـماشا بنشیننــد

هـــراس را در چشــم او

بــرگــ ــهای سبـــز دیگــــر

و درخـت دیگــــر

مونـس تنـــهایـش نبـاشـــد

و هـــر دم

در رخـوت و تنــهایـــی

بیــم از آن داشتـه بـاشـــد

که مبـادا فــــردا

در ازدحـــام گامــ ـــهای عـابــــران

بــی تفـاوت و پـــریـشان ایـن حـوالــی

نا خـواسته قــــرار گیــرد

خـُــرد شـود

جــان دهـــد

و بمیــــــرد

به راستــی ایــن بـود؟!

بهار چشمانت...

بـ ـ ـ ـ ـ ـهار چــشمانت همیـشگیـــ ست !

پـلکــــ ــهایـت را نبـنـــد ، خـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـزان مـی شـــوم

فصل خزان

می شوند از ســرد مهری دوستان از هم جـُـدا

بـــرگ ها را می کند فصل خــَــزان از هم جــُـدا...

صائب تبریزی