اگر دیده ای بگو...

دیــــریست دَر هــَوای دلـــ ـَم پــَر نمی زَنی

در دست ِ من اگـــر قفسی دیـــده ای بگــُو...

 محسن یاری

برای همیشه...

«پاییـــز» فصل ِ مُشخصے نیست!

گاهے

بــَـرگ هاے آدمے

دَر اُوج ِ «بــَـهار» زَرد مے شَود

و پــَـرستـــــو هایـَش ،

بــراے همیشـہ «ڪُوچ» مے ڪُند...

چه رها... چه بسته...

چه خــوش است حـال مـــرغـی که قـفــس نـدیـده بـاشد ،

چه نکـــوتــر آنکه مـــرغـی ز قـفــس پــریـده بـاشد ،

پــــر و بـال ما بـــریـدنـد و در قـفــس گشـــودنـد ،

چه رهـا چه بستـه مـــرغـی که پـــرش بــریـــده بـاشد...

زندگیییی... :)

فرصت پرواز...

چنـد یـاد چمــن و حســـرت پـــرواز کنـم

بشکنـم ایـن قفـس و بـال و پــری بـاز کنـم

بـس بـهــار آمـد و پـــروانـه و گل مسـت شــدنـد

مـن هنـــوز آرزوی فـــرصـت پـــرواز کنـم

پرستوی مهاجر...

پــــرستـــــو ...







آســمان هستــــ

مـــن هستـــــم

مثــــل یــکــــ پـــرستــــوی مهـــاجــــر بــا حســـی غـــریــبـــــ

امـــا نــ ه بــــرای تــــو و نــ ه بــــرای هیـــچـکس

در کـنار ایـن مـــردم

شــایــــد حـــضور صــدایی نــتـــوانــد

نـــگاه ـهایـــی چنــین سنگیــن را جـا بـ ه جـا کنــد

شــایــد بـــرای بــاور وجـــودم اثــبـاتــــی لازم بـاشـــد

امــا مــن وجـــود دارم

بـــرای تـــنـهایــــی دیــــوار ـهـای اتـــاق

بـــرای انتــظار قلبـــهای بـــدون عکـس

بـــرای تـــرکـــ خـــوردگـــی روح بــاغـچــ ه

مـــن هستــــم بـا قلبـــــی شکـستــ ه

امــا در حـــال تــپیدن جـــدا از همــ ه بـــودنــــها

هـمانـــطور کــ ه آســمان هسـتــــ

پرنده... قفس... پرواز...

پـــرنــده ... قــفـس ... پـــرواز ...






|ღ| پــــرنـــده |ღ| هــــم کـ ه بــــاشـــی ....

وقـــتــــی عــاشـق قـفــس مـــی شــــوی

پــــــر زدن را فــــرامــــوش مــــی کـــنـی!!

قــَــ فــَـــ ســـــ ...

چـرا مــردم قـفـس را آفــریـدنـد ؟

چـرا پـــروانـ ه را از شــاخـ ه چـیـدنـد ؟

چـرا پــرواز هــا را پـــر شـکستــنـد ؟ چــرا آوازهــا را ســر بـــریـدنـد ؟

پــس از کشـف قـفـس پـــرواز پــژمــرد،

ســرودن بــر لــب بـلبـل گــره خـــورد

کـلاف لالـ ه ســردرگــم فـــرو مـــانـد،

شــکفـتــن در گـلـوی گـل گــره خـــورد

چــرا نـیــلوفـــر آواز بـلبـل بـ ه پـــای میــلـ ه هــای ســرد پــیـچیــد ؟

چــرا آواز غــمگیــن قـنــاری درون سیــنـ ه اش از درد پـیـچیــد ؟

چــرا لبــخنــد گل پــر پــر شـد و ریــخـت ؟

چــ ه شــد آن آرزوهــای بــهاری ؟

چــرا در پــشت میــلـ ه خــط خــطـی شــد صــدای صــاف آواز قــنــاری ؟

چــرا لای کتـــابــی ،‌خــشک کــردن بــرای یـــادگاری پیــچــکـی را ؟

بـ ه دفـتــرهــای خــود سنــجـاق کـردن پــر پــروانـ ه و سنـجـاقــکـی را ؟

خـــدا پــر داد تــا پـــرواز بـــاشد ،‌گلــویــی داد تــا آواز بـــاشــد

خـــدا مـــی خـــواست بـــاغ آسمـان هــا

بـ ه روی مــا همـیـشـ ه بــاز بـــاشــد

خـــدا بـــال و پـــر و پــــرواز شـــان داد

ولـــی مــردم درون خـــود خـــزیــدنــد

خـــدا هـفت آسمـان بـــاز را ســاخـت

ولـــی مـــردم قـفـس را آفـــریــدنــد!!

قـیـصر امیــن پـــور