و مــَرگ مــُردלּ نیـست :
و مــَرگ تــَـنها نفــَس نڪِشیـــدלּ نیـست!
مـَטּ مــُرده گاלּ بیشُمارے را دیـده اَم
ڪِـہ راه مے رفتنـد ،
حــَرف مے زدنـد ،
سیــــگار مے ڪِشیدنـد
و خیـــس اَز 、ヽ ヽ ｀｀、 باراלּ ،｀｀ 、ヽ
اِنتـــــظار و تــَنهایے را دَرڪ مے ڪَردنـد ،
شعــــر مے خواندنـد ،
مے گــِـریستنـد ،
قــَرض مے دادنـد ،
مے خنـدیدنـد ،
و گــِـریـہ مے ڪَردنـد...
زنــده یاد حُسیـטּ پـَناهے
وضــــع ِ ما در گـــَردش ِ دُنـیا چـہ فــَرقے مے ڪُند
زنـدگے یا مــَرگ ، بعــد اَز ما چـہ فــَرقے مے ڪُند
ماهیـــاלּ روے خاڪ و ماهیــــاלּ روے آب
وقت مــُردלּ ، ساحــِل و دَریـا چـہ فــَرقے مے ڪُند
سَهــم ِ ما اَز خاڪ وَقتے مُستطیلے بیــش نیـست
جاے ما اینجـــاست یا آنجـــا چـہ فــَرقے مے ڪُند؟
فاضل نظرے
خـُوبے ِ زنـــدگے
بیشتــَـر دَر ایـטּ اَستـــ
ڪِـہ یڪ مــَـرگے هَم در اِنتـــِـهاش هَستـــ!
هُوشنگ گلشیـــرے
هیــس دُختـــَرها فــــَـریــاد نمے زَننــد!
هیــس دُختـــَرها بلنـــد نمے خنـدَنــد!
هیــس دُختـــَرها حَقے نـَدارنــد!
هیــس دُختـــَرها بایــَد آرامــ زنــــدگے ڪُننــد!
هیــس دُختـــَرها بایــَد دَرد را تحــَمُل ڪُننــد!
هیــس دُختـــَرها بایــَد بــِسُوزنـد و بــِسازَنــد!
هیــس دُختـــَرها بایــَد ظلـــــم و حــَـرف ِ زُور را قبـــُـول ڪُننــد!
"فقــَـط بـہ جــُـرم دُختـــَر بودنـــِـشوלּ!!"
هیــس دُختـــَرها بایــَد تحــَمُل ڪُننــد و اِعتــــِـراض نڪُننــد!
هیــس دُختـــَرها حتے حـق ِ اینــو نَدارלּ ڪِـہ عَڪس ِ شُوלּ روی آگهیـہ تــَرحیـــــم شُوלּ چاپ بشـہ!
هیــس دُختـــَرها بایــَد آرامــ بمیــــرَنـد!
هیــس دُختـــَرها فــــَـریــاد نمیــــزَننــد!
و ایـטּ داستاלּ اِدامـہ خـــــواهـَد داشت...
پـُوراלּ درخشنــده
دلــــ ِ مـَטּ
تـُنگ ِ بلـــــوریستـــ ڪِـہ یڪ ماهے قـــِـرمـز دارد...
یڪ تلنگـــُـر ڪِـہ بـہ ایـטּ تـُنگ بلـــــوریـטּ بخـُـورد ، مے شـِڪنَد
آبــَـش اَز پنجـــِـره چشمانَم مے ریــــزَد
ماهے سینـہ مـَטּ مے میــــرد...!
زاد و مــَـرگ ما دو نـُقطــِہ ستـــ
در دو سُوے طــــول یڪ خطـ
هــَر چـہ هَستـــ ، طــــول خطـ استـــ...
اِبتـــدا و اِنتـــــها نـہ
دَر میاלּ ایـטּ دو نـُقطــِہ
مے زَنے قـــَـدم بـہ اِجبـــــار
دَر چُنیـטּ عبـــُـور نـــاچـــــــار...
سیمیـטּ بهبهانے
از لیواטּ ها
بـہ لیواטּ ِ شڪَستـہ فِڪر مےڪُنے
اَز آدمــ ـها
بـہ ڪسے ڪِـہ بـہ دستـــ نیاورده اے
بـہ ڪسے ڪِـہ از دستـــ داده اے...
هَمیشـہ
چیـــزے ڪِـہ نیستـــ
بهتــَـر اَستـــ...
علیـــرضا روشـטּ
تلـــ ـــخ اَستـــ آدمــ عادَتـــ ڪُند بـہ بـُـودטּ ها...
بـہ هــَـر “بـُود”نے ڪِـہ روزے نا”بــُـود” مے شَود...
آטּ یــــار ڪِـہ عَهـــد دوستـــدارے بــِشکستـــ
مے رفتـــ و منـَـش گــِـرفتـہ دامـَטּ در دستـــ...
مےگفتـــ دگــَـر باره بـہ خـــوابم بینے
پنـــداشتــ ڪِـہ بعـــد اَزو مــَـرا خـــوابے هـَستـــ...
اَبوسعیــــد اَبـُوالخیــــر
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ
هر کسی چشنــــده طعم مــــرگ است و به ســــوی ما بازگـــــردانده شوید ... آل عمران/185
Every soul must taste of death, then to Us you shall be brought back
آخــــرین منـزل ما کوچه ی سـرگــردانی است
در به در، در پی گـُم کردن مقصــــد رفتیم
مــــرگ یک عمــــر به در کوفت که بایـد برویم
دیگـــــر اصـــــرار مکن باشــد، باشــــد، رفتیم
فاضــل نظـــــری
مــــــرگ سهــــم مــاست
مـــی دانــم قسمت چشمــ ــهای بــارانـی گریــــه بــی صـــداست
مـــی دانـــم مــــــادرم با نگـــاه خـــود مــی گفت زندگـــی اشتـباست
مـــی دانـــم یـک نفــــر بهانــه مــی گیـــــرد در دلــش جـــای پـــاست
مــی دانـــم یـــک نفـــر بــی گنــــاه مــی میـــرد آه
او آشنـاست مــی دانــم....
تقـــدیم به آنهایــی که بــی تقصیـــرند...
تقـــدیم به چشم هایــی که در راه ماندند...
و دل هایـــی که آنـــها را راندند...
تقـــدیم به اشـــک هایــی که غـــــرورشان شکـست...
و عهــــد هایـــی که هـــرگــــــز کســی آنها را نبـست...
یک ذره بودی ،
هیچ بودی ...
نه ماه گذشت ، نه روز گذشت ، نه ساعت گذشت ...
افتادی تو گهواره ،
چشمات نمی دید ،
گوشات نمی شنید ، پاهات نمی رفت ،
دستات نمی گرفت ،
مغزت کار نمی کرد ،
هیچ چی نمی فهمیدی ،
هیچ کس را نمی شناختی ،
تو گهواره افتاده بودی ...
حالا صد سال گذشته ،
چشمات نمی بینه ،
گوشات نمی شنوه ،
پاهات نمی ره ،
دستات نمی گیره ،
مغزت دیگه کار نمی کنه .
هیچ چی رو باز نمی فهمی ،
هیچ کس را باز نمی شناسی ،
تو بسترت افتاده ای ...
بعد می میری ،
میگذارنت تو دل زمین ،
باز خاک می شی ،
از تو هیچ چی نمی مونه ،
" تــــو " می مونی ،
آدمیزاد دور میزنه ،
مثل زمین ، مثل زمان ، مثل بهار ، مثل همه چیز :
آّب ، گُل ، درخت ، زمین ، ستاره ، خورشید ، منظومه ها ، کهکشانها ، همه جهان !
هیچ بودی ، خاک بودی ، دور زدی ، هیچ شدی ، خاک شدی .
از تو چیزی که می مونه :
کاری که کردی می مونه ،
هر کاری کردی می مونه ،
... کاری اگر کردی ، می مونی ...
