تلخ است...

از لیواטּ ها

بـہ لیواטּ ِ شڪَستـہ فِڪر مےڪُنے

اَز آدمــ ـها

بـہ ڪسے ڪِـہ بـہ دستـــ نیاورده‌ اے

بـہ ڪسے ڪِـہ از دستـــ داده‌ اے...

هَمیشـہ

چیـــزے ڪِـہ نیستـــ

بهتــَـر اَستـــ...

علیـــرضا روشـטּ



تلـــ ـــخ اَستـــ آدمــ عادَتـــ ڪُند بـہ بـُـودטּ ها...

بـہ هــَـر “بـُود”نے ڪِـہ روزے نا”بــُـود” مے شَود...

آטּ یــــار ڪِـہ عَهـــد دوستـــدارے بــِشکستـــ

مے رفتـــ و منـَـش گــِـرفتـہ دامـَטּ در دستـــ...

مےگفتـــ دگــَـر باره بـہ خـــوابم بینے

پنـــداشتــ ڪِـہ بعـــد اَزو مــَـرا خـــوابے هـَستـــ...

اَبوسعیــــد اَبـُوالخیــــر

دل شکسته...

وقتے تـُو نیـستے

شادے ڪَلام نامفهــُـومے ستـــ

و «دوستَتــــ مے دارم» رازے ستـــ

ڪِـہ در میــــان حنجــَـــره‌ امــ دِق مے ڪُند

و مـَטּ چگــــونـہ بے ‌تـُو نگیـــــرَد دلــ ـم

اینجـــا ڪِـہ ساعتـــ و

آیینـہ و

هــَـوا

بـہ تـُو معتــادَنـــد...

حسیـטּ منزوے



تیـــــغ بـہ خَفیـہ مے خــُـورم آه نهفـتـہ مے ڪُنم

گوش ڪُجا ڪِـہ بشنــَـود نالـہ زار خامُشاטּ

سعـــــدے علیـــہ الرحمــہ



از بـال مـَטּ مپــُــرس ڪِـہ بشکستـِـہ بـال را

دردیـستـــ گــِـراטּ ، بـہ رشتـہ ِ تحـــریــر نامــَـده...‏

دنیای شیشه ای...

گنجشک وجودم...

هـم‌چنــان حـالـــم خـوب نیـست!

احـساس می‌کنـم شکــست خـــورده‌ام،

در زمــان ُ در عــرض!

از کـه؟

صحبـت ِ کَس نیـست

نمــی‌دانــم ...

احـساس می‌کنـم،

کلمـه‌ ی ابــد گنجـشک ِ وجـــودم را مسحـــور ِ چـشمان ِ خـــود کــــرده است!..

نمیدانم چه میخواهم...

نمـی دانــم چه مــی خـــواهـم بـگـــویـم

زبـانـــم در دهان بـاز بستــه است

در تـنـــگ قفـس بـاز است

و افـــسوس که بـال مــُــرغ آوازم شکسـتـه است....

انار ترک خورده...

علــم پزشکـی ثابت کرده است که شکســــتـن دل واقعیت است.

یعنی وقتــی دل کســی میشکنـــــد در قـلب اتفاقــی می افتد

مثـل یک خـون ریــزی کوچـک یا یک جـــراحت !

مثل جــراحت های کوچکـــی روی پــوسته ی انـار که آرام آرام

زیــــاد مـی شود تا انــار تــــرک مـــی خــورد.
 
چنـــد وقتـــی است که نمیــــدانم جـــراحت های روی قلبــــم را

مدیــــون تـــو هستم ،که قلبــــم را شکستــــی ،

یا مدیـــون دانــه های انــار قلبــــم که زیـــاد عاشـــق شدنـــد ،

در آن فضـــای بستــه ، دوام نیـــاوردنــد و قلبــــم را شکافتــند ...!

بـی خیـــال...!

مهـــم این است که " لیلـــی" انــار تـــرک خـــورده دوسـت دارد...!

رفیق روزهای خوب...

مـن از تــو دل نمـی بـرم اگــر چه از تـــو دلـخـورم

اگــر چه گفتـه ای تــرا بـه خــاطـــرات بسپــرم

 
هنــــوز هـم خیـــال کـن کنـار تـو نشستــه ام

 منــی کـه در جـــوانـی ام بـه خــاطــرت شکستــه ام

تــو در ســراب آینـــه شبـانه خنـــده مـی کنــی

مـن شکسـت داده را خــودت بـــرنـده مـی کنــی

نیـــامــدی و سالــ ــها نظـــر بـه جــاده دوختــم

 بیـا ببیــن کـه بـی تــو مـن چـه عـاشقـانه ســوختـــم

رفیـــق روزهای خـوب رفیـــق خـوب روزها

همیـشه مــانـــدگار مـن همیـشه در هنــوزها

صـــــدا بـزن مـــرا شبـی بـه غـــربتـــی کـه سـاختــی

بـه لحـظـه ای کـه عشـــق را بــدون مـن شنـاختــی

سکوت یا من...

ســـرانـجــام

کـــدام یـک از ما

در ایـن جنــگ ســــرد
شکـست خـــواهد خــورد؟
ایــن سکـــــوت لعنتـــی
یـا مــن؟

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست...

 از سخـن چیـنان شنیــدم آشنـایـت نیـستم

خـاطـراتـت را بیــاور تـا بگویـم کیـستم

سیلـی هـم صحبتـی از مـوج خـوردن سخـت نیـست

صخــره ام هــر قــدر بـی مهــری کنــی مـی ایـستم

تـا نگویــی اشکـــ ــهای شمـع از کـم طاقتــی اسـت

در خــودم آتـش بـه پـا کـــردم ولـی نگـــریستـم 

چـون شکست آیـنه، حیـــرت صـد بـــرابـر مــی شــود

بـی سبـب خــود را شکستــم تـا بینـنم کیـستم

زنــدگــــی در بـــرزخ وصـل و جـدایـــی سـاده نیـست

کـاش قــدری پــیش از ایـن یـا بعــد از آن مـی زیـستـــم


«فـاضـل نـظــــری»

خدایا دل نمی خواهم...

خــدایا دل نمـی خـواهـم. بگیـــرش. پیشکــش!بــردار!

چـه می خــواهم کنـم دل را؟ ز دستــش شاکــی ام بسیـار!

بیـا بنشیــن کنــار من بــرایت درد دل دارم

تـــو هم دیگـــر نمـی خواهــی دل تنـگ مــرا انــگار!

خدایــا پــرسشی دارم جوابــم را بــده لطفاْ

بگــو آیا شکستـن هست سهم قلـب بـی آزار؟

نخ فــرش زمان جنـسش دروغ و پستــی و کبــرست

صـــداقت گـم شده در تـار و پــود قالــی این دار

همه دل ها شـــده از سنـگ اما ایــن دل ســاده

نمـی خـواهد شـود از خــواب خوبـی های خـــود بیـــدار

بـــرای خوبــی و لطف و محبـت مـی تپــد هـــردم

جفــا مــی بینــد اما کار خــود را می کنــد هـربار

دلـــم را می دهم دستـت دگـــر خــود دانـی و این دل

کســی آن را نمـی خــواهد در این دنیــای پــر اطــوار

من از دست دلـــم دارم شکایت خــود قضــاوت کن

خـــداوندا تــو راهـی پیـش پـای قلـب من بگــــذار