با «دَرد» نـبایـــد بازے ڪَرد...
بازے با دَرد ، فــَـرسایـش مے آورد
دَرد را بایـــد پـَذیــــرفتـــ...
یڪ پـذیــــرفتـטּ ِ واقـــِـعے ، حس ِ «قــُـدرت» مے آورد...
بـــَـراے تـو نــِـگاهے تــَـر نڪـردَنـد
گلے را قـــَـد تـو پـــَـرپــــَـــر نڪـردَنـد
«دلـــ ِ گنجشکـــ ـها تــُـرد استـــ» صـَد بار
بـہ مــَـردم گفتم و باور نڪـردَنـد...
حبیبـــ نظارے
چه اوقات سختـــی که بـر مـن گـذشت!
گـواهِ دلِ ریـشِ مـن، ماه بـود!
دمـی شک نکـــردیـم به شاه راه ها ،
دریــغا که بی راهه ها راه بـود!
از گلی که نچیده ام
عطری به سر انگشتم نیست
خاری در دلــــ است ...
شمس لنگرودی
اوضـــاع دلـــت که رو بـه راه بـاشـــد
همه چیــــز رو بـه راه است انـگار ...
مــراقب انـار دلـت بـاش...
بخـــواهـی یـا نخــــواهـی انـــار دلــی که تـــــرک بخــــورد،
دانه ـهایــــش را همـگان مــی بیـننـــد!
علــم پزشکـی ثابت کرده است که شکســــتـن دل واقعیت است.
یعنی وقتــی دل کســی میشکنـــــد در قـلب اتفاقــی می افتد
مثـل یک خـون ریــزی کوچـک یا یک جـــراحت !
مثل جــراحت های کوچکـــی روی پــوسته ی انـار که آرام آرام
زیــــاد مـی شود تا انــار تــــرک مـــی خــورد.
چنـــد وقتـــی است که نمیــــدانم جـــراحت های روی قلبــــم را
مدیــــون تـــو هستم ،که قلبــــم را شکستــــی ،
یا مدیـــون دانــه های انــار قلبــــم که زیـــاد عاشـــق شدنـــد ،
در آن فضـــای بستــه ، دوام نیـــاوردنــد و قلبــــم را شکافتــند ...!
بـی خیـــال...!
مهـــم این است که " لیلـــی" انــار تـــرک خـــورده دوسـت دارد...!
مـن!
عـاشـق نیـستم...
فقــط گاهــی ،
حــرف تـو کـه مــی شــود ،
دلـم مثـل اینـکه تـب کنــد!!
گــرم و ســـرد مـی شــود...
تـــوی سینـه ام چنــگ مــی زنـــد...
آب مـی شـــود...
تنــگ مــی شـــود...
آخـــر پـاییــــز شـد!
میـشمارم:
اشـکــ ـهای ریختــه را...
...سیـــگار های سـوختــه را!
...مـوهای سفیـــدم را!
...چـــروکـ ـهای پیـشانـی ام را!
...جـای زخـمـ ـهایــم را!
...تــکه های شکسـته ی غـــرورم را!
...بغـض های فـــرو خـــورده ام را!
..."دوستـت دارم" ها و "عاشقتــم" گفتــن های روی دلــم مانــده را!
...شبــ ـهای مــُـردنم را!
...در آخـــر هم مهمتـــریـن دارایـــی ام را میـــشمارم!
...دوسـتـــــ داشتـنتـــــ را...
یـادت هسـت...؟
گفتــه بـــودم دلـــم دریـاست
گاهــی ساکـــت و آرام
گاهــی طـوفانــی و مــوّاج
دل مــن
هنـــوز هم دریـاست
امـا
دریـــای خــون!
پـاییـــز بـرای بعضــی ها دل انگیــز است و بـرای بعضــی ها غـم انگیــز…
بـرای مـن فـصل سـردی دلــ ـهاست...
فصـل بـاریــدن اشکــ ــها...
فصـل تنـهایــی قـدم زدن روی بــرگــ ـهای نـارنجـی...
فصـل رقصانــدن آتش سیـگار در سیـاهـی و سکـوت شـب…
ایــن روزها هـــوای دلــم هـم پـاییــزیـست...
...
************************************
پی نوشت:
بـــــــــــــرو!!!!
تـرس از هیـچ چیـز نـدارم
وقتــی یقیـن دارم بیشتـر از مـن
کسـی دوستت نخـــــــواهد داشت
بــــــــــــرو!!!!
تـرس بـرای چه؟؟
وقتـی مـی دانـم یکــ روز تُف مـی انـدازی به روی تمام آن اعتـقاداتـی که
بـه خاطرشــــان مـن را از دست دادی…
