چه بسا خــداوند هر گـِـره ای که در کار ما میانـدازد
همچون گـِـره های قـالی باشد
که نهایتا قصـد دارد با آن ها نقشی زیـبا بیافـرینـد
چه بسا خــداوند هر گـِـره ای که در کار ما میانـدازد
همچون گـِـره های قـالی باشد
که نهایتا قصـد دارد با آن ها نقشی زیـبا بیافـرینـد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
یَا فَالِقَ الْبَحْرِ لِمُوسَی
اللَّیْلَةَ اللَّیْلَةَ اللَّیْلَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ
اللَّهُمَّ طَهِّرْ قَلْبِی مِنَ النِّفَاقِ وَ عَمَلِی مِنَ الرِّیَاءِ
وَ لِسَانِی مِنَ الْکِذْبِ وَ عَیْنِی مِنَ الْخِیَانَةِ
فَإِنَّکَ تَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَ مَا تُخْفِی الصُّدُورُ یَا رَبِّ
ای شکافننده دریا پیش روی موسی،
همین شب، همین شب، همین شب،
همین ساعت، همین ساعت، همین ساعت،
خدایا دلم را از دورویی و کردارم را از ریا،
زبانم را از دروغ و دیده ام را از خیانت پاک کن،
همانا تو از خیانت دیدهها و آنچه در سینهها نهان است خبرداری ...
دعای ابوحمزه ثُمالی
خوش به حال آن یا کریم ...!
هر موقع دل تنگت می شد ...
از آن پنجره ی کوچک مسجد به خودت پناه می آورد ...
بالای محراب مینشست و تو را صدا میزد ...
عاقبت به خیر است آنکه یک عمر تو را صدا بزند ... یا کریم!
چند سال قبل،
فکر میکردم همیشه
باید کسی باشد
که حرف هایم را بشنود
و بعد این حرف ها مثل یک راز
بین من و او باقی بماند ...
اما حالا فکر می کنم،
بعضی از حرف ها را نمی شود به کسی گفت،
به هیچکس!
جز خـــــــدا…
وقتی قـلبــ ♥ ـهای مان کوچکــ تـر از غصه ـهای مان میشــود
وقتی نمـیتـوانیم اشکـ ـهای مان را پشت پلکـ ـهای مان مخفــی کنیم
و بغض ــهای مان پشت سـر هم میشکنــد ،
وقتی احـساس میکنیم بدبختی ــها بیـشتــر از سهم مان است
و رنـــج ـها بیشتر از صبــــر مان ؛
وقتی امیـــد ـها ته میکشــد و انـتـــظار ــها به سـر نمیرســـد ،
وقتی طاقــت مان طاق میشــود و تــحمل مان تــمام ...
آن وقـت است که مطمئنیم به تــ♥ــو احــتـیاج داریم و مطمئنیم که تــ♥ــو ،
فقط تــ♥ــو یــی که کمکــ مان میکنـــی ...
آن وقت است که تــ♥ــو را صــــدا میکنیم، تــ♥ــو را مـــیخــوانیـــم ...
آن وقت است که تــ♥ــو را آه مـیکشیـــم ،
تــ♥ــو را گــریه میکنیــم، تــ♥ــو را نـفس میکشیـــم ...
ܓ✿ ... وقـتــی تــ♥ــو جـــوابـــــ مــــیدهـــــی ... ܓ✿
خـــدایــــااااااااااا
پـــروردگــــارا !!
چــنـــد پـــرنــده کــوچــــکــــــ
امـــروز بــال و پـــر زنـــان
از بــرابــــرم عبـــور کـــردنــد
و صـــدای هـیـــاهـــوی شـــان
وجـــــودم را لــبـــریــــز ســاخــت
خــــدای خـــوب و مـــهربـــان !
شـــادمـانــــی این پـــرنــــدگان
بـــ ه من فـــرصـــتـــی داد
تـــا بــ ه خـــود بـیــنـــدیـــشم
و بــ ه یـــاد آورم کـــ ه
میـــتــوانــــم بـــا ســـادگـــی بــسیـــار
بـــا آنـــهایی کـــ ه در اطـــرافـــم
زنـــدگــــی مـــی کنـنـــد
شـــادمـانــ ه بــاشــم
از تـــو بــ ه خــــاطــر
تــــمام این فـــرصتــــــ ها سپــــاســـگـذارم
گـــاهـــی دلـــــم را پـــرت مـــی کنـــم آن طـــرف دیــــوار , آن طـــرف حیـــاط خـــانـ ه ی خـــداست ...
بـــعد هـــی در میـــزنـــم , در میـــزنـــم , در میـــزنـــم و مـــی گویـــم :
دلــــم افــتــاده تـــوی حیـــاطــ شمــا,مــــی شــود دلـــم را پـس بـدهیـــد؟
آنـــقدر دلــــم را پــــرت مـــی کنــم تـــا دیـــگر دلــــم را پــس نـــدهنـــد , تـــا آن در را بـــاز کنـنــد و بــگویــنــد :
بـیــــا خـــودت دلـــت را بــــردار و بـــرو , آنــــوقت داخــــل مـــی شــوم و دیـــگر بـــر نـمـــی گــردم.....
مـــن ایـــن بـــازی را ادامـ ه مــی دهـــم....
چـرا مــردم قـفـس را آفــریـدنـد ؟
چـرا پـــروانـ ه را از شــاخـ ه چـیـدنـد ؟
چـرا پــرواز هــا را پـــر شـکستــنـد ؟ چــرا آوازهــا را ســر بـــریـدنـد ؟
پــس از کشـف قـفـس پـــرواز پــژمــرد،
ســرودن بــر لــب بـلبـل گــره خـــورد
کـلاف لالـ ه ســردرگــم فـــرو مـــانـد،
شــکفـتــن در گـلـوی گـل گــره خـــورد
چــرا نـیــلوفـــر آواز بـلبـل بـ ه پـــای میــلـ ه هــای ســرد پــیـچیــد ؟
چــرا آواز غــمگیــن قـنــاری درون سیــنـ ه اش از درد پـیـچیــد ؟
چــرا لبــخنــد گل پــر پــر شـد و ریــخـت ؟
چــ ه شــد آن آرزوهــای بــهاری ؟
چــرا در پــشت میــلـ ه خــط خــطـی شــد صــدای صــاف آواز قــنــاری ؟
چــرا لای کتـــابــی ،خــشک کــردن بــرای یـــادگاری پیــچــکـی را ؟
بـ ه دفـتــرهــای خــود سنــجـاق کـردن پــر پــروانـ ه و سنـجـاقــکـی را ؟
خـــدا پــر داد تــا پـــرواز بـــاشد ،گلــویــی داد تــا آواز بـــاشــد
خـــدا مـــی خـــواست بـــاغ آسمـان هــا
بـ ه روی مــا همـیـشـ ه بــاز بـــاشــد
خـــدا بـــال و پـــر و پــــرواز شـــان داد
ولـــی مــردم درون خـــود خـــزیــدنــد
خـــدا هـفت آسمـان بـــاز را ســاخـت
ولـــی مـــردم قـفـس را آفـــریــدنــد!!
قـیـصر امیــن پـــور
ادمـک مـــرگ همیــن جاست بـخنــد
دست خطـــی که تـــو را عــاشق کــرد،
شوخیــ ه کاغـذیـ ه ماست بـخنــد
ادمــک خـل نـشوی گریـ ه کنــی
کل دنـیــا یـ ه ســراب بــخنــد
ان خـــدایــی کـ ه بــزرگش خــوانــدی
بـ ه خــدا مـثلـ ه تــو تـنـــهاست بـخنــد
ادمــک تـنــها نـشیــن، پــــرواز کن
عشــق را از جـهان اغــاز کن
ادمـــک آسـمـان در بــر گیـــر
مـــرگ در کمیــن است،
دفتـــر عشق را دوبـــاره بــاز کن
ادمـــک تـنــهایـــی سختـ ه بــخـــدا
دل من میــگیــره ایـنــجا بـخــدا
ادمــک دلـــم بـــرات تـنـــگ شده است
ادمـــک قـــدر تــو رو دارم بـخـــدا
فــکر کن درد تـــو ارزشمـنـــد است
فـــکر کن گریـ ه چـ ه زیــبـاست، بــخـنـــد
تـــازه انـــگار کـ ه فـــرداست ، بـــخـنـــد
راستـــی آنـچـ ه بـ ه یـــادت دادیـــم
پـــر زدن نیـــست کـ ه درجـــاست ، بــخـنــد
آدمـــک نــغمـ ه ی آغـــاز نـخــوان
بـ ه خـــدا آخــر دنـیـــاست ، بـخـنـــد....
.... دلــــم فـریـــاد میـــخـواهــد ....
ایـن روزهـــا دلـــم اصـــرار دارد
فــریـــاد بـزنـــد
امــا . . .
مـن جلـــوی دهـانـــش را مـــی گیـــرم
وقـتـــی مــی دانـــم کســـی تـمایـلی بـ ه شنـیــدن صدایــش نـــدارد !!!
ایـن روزهــا من . . .
خــدای سکـوت شــده ام
خـفقـــان گــرفتـــ ه ام تـــا آرامــش اهـالـــی دنـیـــا
خــط خطـــی نـشـود . . .!