وقتے تـُو نیـستے
شادے ڪَلام نامفهــُـومے ستـــ
و «دوستَتــــ مے دارم» رازے ستـــ
ڪِـہ در میــــان حنجــَـــره امــ دِق مے ڪُند
و مـَטּ چگــــونـہ بے تـُو نگیـــــرَد دلــ ـم
اینجـــا ڪِـہ ساعتـــ و
آیینـہ و
هــَـوا
بـہ تـُو معتــادَنـــد...
حسیـטּ منزوے
تیـــــغ بـہ خَفیـہ مے خــُـورم آه نهفـتـہ مے ڪُنم
گوش ڪُجا ڪِـہ بشنــَـود نالـہ زار خامُشاטּ
سعـــــدے علیـــہ الرحمــہ
از بـال مـَטּ مپــُــرس ڪِـہ بشکستـِـہ بـال را
دردیـستـــ گــِـراטּ ، بـہ رشتـہ ِ تحـــریــر نامــَـده...
دلــــ ـتنگی
خوشه انگـــور نیست
که بمانـــد و مویـــز شود...
دلــــ ـتنگی،
بــرگ گل شقایــــق است...
که بی تــو
پشت ایــن پنجــره های همیشه منتظــــر
پــــر پــــر می‌شود...
می‌پـوســـد...
می‌میــــــرد...
حس متـرسک مــزرعه ای را دارم
که گاهــی از تنـهایــی پـــرنـده ای به متـرسک پـناه مـی آورد
تعـــریـف از خـود نباشــد
ولــی اینـجــا حـالـم بــی تــو اصــلا تعــــریفـی نـــدارد....
مـن از تــو دل نمـی بـرم اگــر چه از تـــو دلـخـورم
اگــر چه گفتـه ای تــرا بـه خــاطـــرات بسپــرم
هنــــوز هـم خیـــال کـن کنـار تـو نشستــه ام
منــی کـه در جـــوانـی ام بـه خــاطــرت شکستــه ام
تــو در ســراب آینـــه شبـانه خنـــده مـی کنــی
مـن شکسـت داده را خــودت بـــرنـده مـی کنــی
نیـــامــدی و سالــ ــها نظـــر بـه جــاده دوختــم
بیـا ببیــن کـه بـی تــو مـن چـه عـاشقـانه ســوختـــم
رفیـــق روزهای خـوب رفیـــق خـوب روزها
همیـشه مــانـــدگار مـن همیـشه در هنــوزها
صـــــدا بـزن مـــرا شبـی بـه غـــربتـــی کـه سـاختــی
بـه لحـظـه ای کـه عشـــق را بــدون مـن شنـاختــی
دلتنــگـــی
خاصیـت پـاییـــز است
امـا درسـت نمــی‌دانـــم
ایـن شبـــ ــها
از دلتنــگــــی و بــی‌قــــراری، بــی‌خـــوابـم
یـا از بـــی‌خــوابـی، دلتنـــگ و بـــی‌قـــــرار
هـــرچـه هست
ایـــن دلتنــگــــــی و بــی‌قـــــراری و بــی‌خــــوابـی
عجیـب بـه هـــم گــــره خــــورده‌انـد
آن هــم گـــــره‌ای کـــور
کــه فقـــط بـه دسـت تـــو بـاز مــی شــــود....
ایــن روز ها ( بــی )
در دنیــای مــن غـوغا مـی کنـد ...!!
بــی کس ، بــی مـار، بــی چـاره ، بــی تـابــ ،
بــی دار ، بــی یـار، بــی دل ، بــی صــدا ، بــی جـان
بــی نــوا ، بــی حــس ، بــی عقــل، بــی نــشان ،
بــی بــال ، بــی وفــا ، بــی کـلام
بــی جــواب ، بــی شـمــار ، بــی نـفس ،
بــی هـوا ، بــی خــود ، بــی داد ، بــی روح
بــی هــدف ، بــی راه ، بــی همــزبـان
بــی تــو ، بــی تــو ، بــی تــو ...!!!
(حسـیـن پــنـاهــی )
این پست برا همه اونایی که دیگه مادر ندارن 
مــــــادر نــوشتــ ه میـــشـود
فـــرشتــ ه خـــوانـده میـــشـود ...
امــروز چــقـدر بــی تـابــی مــی کنــد
دلــم ، خــودم ، فــکـرم ...!!!
بــی تــو چشمـ ــهای مــن
بــ ه انــدازه یــک بغـض وسیــع گــریــ ه دارنـــد
بــی تــو دلـــم آنــقـدر سنـگیـنـی مــی کنــد
کــ ه تـــوان تــپیـدن نــدارد ...!!
بــی تــو حــجـم سیــنـ ه ام آنــقـدر تــنـگــ اسـتــ
کـ ه صــدای نـفس ـهایــم بــ ه شــماره افــتـاده
بــی تــو ، بــی تــو مـــادرم ...!!!
تــو رفـتـــی و فـــریـاد مــی کـشـد قـلبــم دیـــوانـ ه وار
آلالــ ه ی وجــودم غمـیــگن و خـستــ ه اسـتــ
بــنـگـــر کــ ه چـ ه سخـتــ مــی گــذرد
روزگـــارم بــی تــو، ای عــزیــزتــریـنــم ... !!!
****** ****** ****** ****** ****** ******
دسـتــ خـالــی نــرفـتــ مــادر مــن
عـشق را بـقـچــ ه بـستـ‌ـ و بــا خــود بـــرد ...!!!
زندگی ،
زندگی کردن ،
احساس زنده بودن را از تو آموختم...
چرا
بی تو زنده بودن را نیاموختم؟
