نوه ی امام صادق...

"تمام شیعیان با شفاعتــَش بـــِهشتـی اَند..."

امام صادق از نــَوه اش معصـــومه خبـــر می داد...

علی لاری زاده

به یاد مهربانیت...

هیـــــچ جایے مثـل ِ خانـہ ے خـود آدم نمے شَود

پے نوشت: خانـہ ے آدمــ در بهشتـــ استــ! و ایـטּ بهشتـــ زیـــر پاے تــوستــــ مــادر...

شبے شبیـہ تـو از ایـטּ دیـــار خواهم رفت

بـہ سمتـــ غــُــربتـــ شبـــ هاے تـــار خواهم رفت

دوباره با دلـــ تنگـــَــم ڪِنار مے آیم

و با غــُـروب دلــ ــم هم ڪِنار خواهم رفت

تــُـرا ڪِـہ بدرقـــہ ڪردم دلــ ــم گواهے داد

ڪِـہ روز بعـــد تـو مـَטּ در غــُـبار خواهم رفت

حسـטּ اوجانے







اے دلـــ نگــــراטּ ڪِـہ چشمــ هایتـــ بـَـر در

شَرمنــــده ڪِـہ امــــروز بـہ یادتـــ ڪَمتر

جــُــز رنـــــج چـہ بود سَهمتـــ از ایـטּ همـہ عشـــق

مظلــــُــوم تـریـטּ عاشـِــق دنـــیا! مــادر!

میــلاد عــرفاטּ پــور




موضـــوع انشا : خــُـوش بختے...

بـہ نام خـــدا

خــُـوش بختے یعنے قلبــــ ِ مــادر و پــِـدرت بتـپــَـد...

پایاטּ !!!

آرامش روح همـہ ے مادراטּ و پدراטּ آسمانے...

 اللهم صل علے محمد و آل محمد و عجل فرجهم

به بهشت نمی روم...

نشانی بهشت...

کسی نشانی بهشت را نــداشت

و خــداوند

مـــادر را آفــــرید !



سکـــوت می کنم در برابر واژگانی که تـو را به خاطـــــر می آورد...

و آرزو می کنم خـــورشید تابان وجــود هر بهشت

بر گستــــره ی جان های خاکـــی آدمیان تابنـــده باشد...

تا باران ببــارد...



ضـــــربان قلبــــم...

بستـگی به صـــــدای نفـس های مــادرم دارد...

کوتاه نوشته...

تو اینجایی ...

هیچ عقربه ای

حق ِ زیستن

ندارد


غروب ِ جمعه یعنی

همین نداشتنت

که نه هر هفته

که هر روز

تکرار میشود ....


خیال میکنی فراموشم کرده ای

اما من

با هر برگ ِ بی درخت

در تو تکرار میشوم

فرسایش ِ بی دلیل ِ اشک و باران برای چه؟


تو

روییدنی ترین بذر ِ ریشه دار ِ قلب ِ منی

سبز خواهی شد

حتی

بدون من ...


دور و برم پُر است از آدمهای ِ رنگی

که همیشه هستند

اما تو نیستند ...


قایق ِ کاغذی

عطر ِ تو را میبَرَد

و من

سیگار پشت ِ سیگار

خاطرات ِ تو را

دود میکنم


از شعر ِ لبریز ِ چشمهایت

جرعه

جرعه

نوشم کن ...

اسراف میکنم در دوست داشتنت

خدا

اسراف کنندگان ِ عاشق را

دوست دارد


هر روز

سیب ِ ممنوعه ی چشمهای ِ تو را

گاز میزنم !

پس چرا

تبعید ِ بهشت ِ دستانت

نمیشوم؟


دستهایمان را بهم قفل کن!

فقط یادت باشد

کلید را جایی بگذاری

که یاد هیچ کداممان نماند ...