اُمید، آخرین چیزی است که می میرد...

تــــ نــــ ـهــ ا یــ یـــــ ...

صبر کردن گاهی معجزه می کند؛

تنهایی تان را پیش فروش نکنید؛

فصلش که شود، به قیمت می خرند ...!

اُمید تازه میخواهم...

بــر لبـــانـــم غنچـــه لبخنـــد پــــژمـرده است

نغمــه ام دلگیــــر و افســـرده است

نــه ســـــرودی؛ نــه ســــروری

نــه همــــاوازی نــه شـــــوری

زنــدگــــی گــویـــی ز دنیــا رخــت بــر بستـــه است

یــا که خــاک مــــرده روی شهــــر پــاشیـــده است

ایــن چه آییـنــی؟ چه قانــونـــی؟ چه تدبیـــری است؟

من از این آرامـــش سنگیـــن و صامــت عاصیــــم دیگـــــر

من از ایــن آهنـــگ یکســــان و مکـــــرر عاصیــــم دیگــــر

من ســـــرودی تـــازه مــی خــــواهـــم

جنبـشـــی؛ شـــوری؛ نشاطـــی، نغمــه ای، فــــریادهایی تـــازه مــی جـــویــم

مـن به هــــر آییـــن و مسلک کــو، کســـی را از تلاشـش باز دارد یــاغیــم دیگــــر

من تـــو را در سینه امیـــد دیـــرین سال خــــواهـم کـشت

من امیــــد تـــازه مــی خــــواهـم....

یکی پیدا میشه تنهایی مو باهاش قسمت کنم؟

خدای آسمون ها و زمین روزی که خواست موجوداتش رو به دنیا بفرسته، سرگذشت هر کی و رو پیشونیش نوشت و براش گفت تو دنیا چی در انتظارشه.

اون وقت دنیا رو نشون شون داد و گفت اونجا دنیاست ...

حال هرکی دلش می خواد به دنیا بره دست هاشو ببره بالا

اون هایی که دست بلند کردن الان توی دنیان یا به دنیا اومدنو اونطور که تو سرنوشت شون اومده بود از دنیا رفتن

و باقی هنوز نوبت بدنیا اومدنشون نرسیده یا رسیده و تو راهن

اما این آخرش نیست.......

لابد تو سرنوشت تو چیزی بوده که تو بخاطرش داوطلب دنیا اومدی

امیــد داشـتـه بــاش و صبــــر کــن...

از کتاب :

یکی پیدا میشه تنهایی مو باهاش قسمت کنم

اثر نازیلا ناساری

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند...

مــا چــــون ز دری پـــای کشـیـــدیـــم ... کشـیــدیــم

امـیــد ز هـر کس که بـریـــدیـم ... بـریـــدیــم


دل نیـست کبــوتـر ... که چـــو بـرخاست ... نـشیـــنـد

از گـوشه بـــامــی که پــریـدیـم ... پــریــدیــم


رم دادن صیــــد خـــود ... از اغـــاز غـلط بــــود

حالا که رمــا نـدی و رمـیـــدیـــم ... رمـیـــدیـــم


کـــوی تــــو که بــــاغ ارم و روضه خـــلـد اسـت

انــــگار که دیــــدیـم نـدیـــدیـــم ... نـدیـــدیـــم


صـد بـــاغ بـهــــار است و صـلای گـــل و گـــلشن

گــــر میــــوه یـــک بــــاغ نـچـیـــــدیـــم ... نـچــیــدیـــم


سـر تــــا بـه قــــدم ... تـیـــغ دعایــیــــــم و تـــو غـــافــل

هـــــان واقــــف دم بــــاش رسیـــدیـــم ... رسیـــدیـــم


وحــــشی سبـــب دوری و ایــن قــسم سخــن ها

ان نیــــست که مــا هـــم نشـنـیــدیــــم ... شنـیــدیـــــم


وحـشـــی بـافـقـــی

ماه من غصه چرا...؟

ماه من غصه چرا ؟

آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد

یا زمینی را که، دلش از سردی شبهای خزان نه شکست و نه گرفت

بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید

و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریخت

تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست

ماه من غصه چرا ؟

تو مرا داری و من هر شب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست

ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن

کار آن هایی نیست که خدا را دارند

ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید

یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن

و بگو با دل خود که خدا هست، خدا هست هنوز





او همانیست که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد

او همانیست که هر لحظه دلش میخواهد همه زندگی ام، غرق شادی باشد

ماه من... غصه اگر هست بگو تا باشد

معنی خوشبختی، بودن اندوه است

اینهمه غصه و غم، اینهمه شادی و شور

چه بخواهی و چه نه ،میوه یک باغند

همه را با هم و با عشق بچین، ولی از یاد مبر

پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا

و در آن باز کسی می خواند که

خدا هست

خدا هست

خدا هست هنوز

در این لحظه...

دیروز ، تنها یک خاطره است. آن را با همه خوبی‌ ها و بدی‌ هایش بپذیر و به نرمی عبور کن...

و فردا فقط یک رویاست ، رویایی که باید با برنامه‌ ریزی به هدفی ارزشمند تبدیل شود...

اما در این لحظه!

اگر خوب زندگی کنی، لحظه‌ ات را سرشار از تلاش و امید سازی، و در عین‌حال شاد و خوشحال باشی

خواهی دید که هر دیروزت خاطره‌ای زیبا خواهد بود

و هر فردایت تصویری از امید...

پس به این لحظه‌ ها خوب بنگر...

و یادت باشد در گذر لحظه‌ ها، آنها را از دست خواهی داد مگر آنکه تلاش، زحمت و شادی را با خود همراه کنی.

دلتنگ می شوم...

گاه دلتنگ می شوم

دلتنگ تر از همه دلتنگی ها

گوشه ای می نشینم

و حسرت ها را می شمارم

و باختن ها

و صدای شکستن را!

نمی دانم

من کدامین امید را ناامید کردم؟

و کدامین خواهش را نشنیدم؟

و به کدامین دلتنگی خندیدم؟

... که چنین دلتنگم!!!

به امید هوای تازه تر...

سلامی چو بوی خوش آشنایی ...

ی مدتی نیومدم اینجا ... یعنی حالشو نداشتم ...

ی مدتی سکوت و سکوت و ... شایدم فریاد و ... نمیدونم هر چی بود ... بهتره دیگه یادش هم نکنم

اخه گفتنش دردی دوا نمیکنه و فقط عذاب میده  :|:|:|

همیشه برای من اخر هفته ها یجور دیگه ای بوده ، انگاری چند روز اخر هفته خودش ی هفته اس پر از اتفاقای خوب و بد

هوا بس ناجوانمرادنه سرد است ...

این روزها تنهایی بزرگترین خطاست ...

اما من دوست دارم تنها باشم تنهای تنهای تنها ...

کاش میشد توی زندگی بعضی اتفاقا رو جبران کرد

یا جلوی رخ دادن بعضی هاشو گرفت

یا بعضی هاشو بازم تکرار کرد

کاش میشد بعضی راه ها رو برگردی و از دوباره بری ...

کاش تو دو راهی های زندگی راه بهتر و درست تر رو انتخاب کنیم تا اشتباه نکنیم که شرمنده بشیم و بخواد چیزی رو جبران کنیم

چون بعضی چیزا رو هیچ وقت نمیشه جبرانش کرد

چون رشته گسست می توان بست .... اما گره ای درمیان هست ....

به امید هوای تازه تر ...