وضــــع ِ ما در گـــَردش ِ دُنـیا چـہ فــَرقے مے ڪُند
زنـدگے یا مــَرگ ، بعــد اَز ما چـہ فــَرقے مے ڪُند
ماهیـــاלּ روے خاڪ و ماهیــــاלּ روے آب
وقت مــُردלּ ، ساحــِل و دَریـا چـہ فــَرقے مے ڪُند
سَهــم ِ ما اَز خاڪ وَقتے مُستطیلے بیــش نیـست
جاے ما اینجـــاست یا آنجـــا چـہ فــَرقے مے ڪُند؟
فاضل نظرے
- بـہ تنـهایے گـِـرفتارند مـُشتے بے پــَـناه اینجـا
مـُـسافــِـرخانـہ ے رَنـــــج اَست یا تبعیــــدگاه اینجـا
- اگـــر شادے سـُـراغ اَز مـَטּ بگیــــرَد جاے حیــــرت نیـست
نـِـشاלּ مے جویــَد اَز مـَטּ تا نـــیایـَد اِشتـــباه اینجـا
- غـَـرض رنجیـــدלּ ما بود اَز دنـــیا ، ڪِـہ حاصــِل شُد...
اُستاد فـاضــِـل نظـــَــرے
در میان مـن و تــو فاصــــله هاست
گاه میاندیشم میتـــوانی تــو
به لبخنـــッـــدی
ایـن فاصـــله را بــــرداری...
حمیــــد مصـــدق
مینویسم دیـــــدار
تــو اگـــر بی مـن و دلـــ تنــگ منی
یک به یک فاصـــله ها را بـــردار...
میـــلاد تهــــرانی
مثـــل عکس رخ مهتـاب که افـــتاده در آب
در دلــم هستی و بیـــن مـن و تــو فاصــــله هاست...
فاضل نظری
مـن آسمان پـــر از ابــرهای دلگیــرم
اگــر تـو دلخــوری از مـن، مـن از خــودم سیــرم
مـن آن طبیـب زمیــن گیــر زار و بیـمارم
کـه هــر چه زهــر به خــود مـی دهـم نمــی میــرم
مـن و تــو آتـش و اشکیـم در دل یـک شمــع
به ســرنـوشت تــو وابـسته است تقــدیـــرم
بـه دام زلـف بلنــدت دچـار و ســردرگـم
مـــرا جـدا مـکـــن از حـلقهـ ـهای زنجـیـــرم
درخـت سوخـته ای در کنــار رودم مـن
اگــر تـو دلخــوری از مـن، مـن از خــودم سیــرم...
فـاضــل نظــری
ای زنـدگــی بــردار دست از امتـحـانم
چیـــزی نه میــدانم نه میـخــواهم بـدانم
دلسنـگ یـا دلتـنگ ! چـون کـوهـی زمیـن گیــر
از آسمان دلخـوش به یک رنگیـــن کمانــم
کـوتاهــی عمـــر گل از بـالا نشینــی ست
اکنــون که مـی بیننــد خـوارم، در امانـم
دلبـسته افــلاکـم و پابستـه خــاک
فـــواره ای بیــن زمیــن و آسمانــم
آن روز اگـــر خــود بـال خـود را مـی شکستــم
اکنــون نمـی گفتـم بمانـم یـا نمانـم؟!
قفـل قفـس بـاز و قنــاری ها هـــراسان
دل کنــدن آسان نیـست ! آیـا مـی تــوانـم ؟!
استــاد فـاضــل نظـــری
مـن که در تـُنـــگــــ بـــرای تــو تـــماشا دارمــ
بـا چـــه رویـــی بنـــویسم غـــم دریــا دارمــ ؟
دل پـُــر از شـوق رهایـــی است، ولـــی ممکـــن نیـست
بـه زبـــان آورم آن را کــه تمنــــا دارمــ
چیـــستم؟! خـاطـــــره ی زخـــم فــــرامـوش شــده
لــب اگـــر بـاز کنـــم با تـــو سخـــن هـا دارمــ
با دلــــت حســـرت هم صحبتــی ام هـست، ولــی
سنــگ را بـا چــه زبـانـــی به سخــن وا دارمــ ؟
چیــــزی از عمــــر نمــانـــده ست، ولـــی مــی خـواهـمــ
خـــانه ای را کــه فــــرو ریختــه بــر پـا دارمــ
استاد فاضل نظری
در راه رسیـدن بــ ه تـــو گـیـرم کــ ه بـمـیــرم
اصـلا بــ ه تـــو افـتـاد مـسـیـرم کــ ه بـمـیــرم
یـک قـطـره ی آبــم کــ ه در انـدیـشـه ی دریـــا
افـتـادم و بـایـد بـپـذیــرم کــ ه بـمـیــرم
یــا چـشـم بـپـوش از مــن و از خـویـش بــرانـم
یــا تـنـگ در آغــــوش بـگـیـرم کــ ه بـمـیــرم
ایـن کــوزه تـرک خــورد چـه جــای نـگـرانـیـسـت؟!
مــن سـاخـتـه از خــاک کـویـرم کــ ه بـمـیــرم
خــامـوش نـکـن آتـش افــروخـتـه ام را
بـگـذار بـمـیــرم کــ ه بـمـیــرم کــ ه بـمـیــرم !!!!!!
استــاد فــاضـل نـظـری
بـ ه خـــدا حــافــظـی تـــلخ تـــو سـوگنــد نــشد
کـ ه تـــو رفـتـــی و دلـــــم ثـــانـیـ ه ای بـنـد نـشد
لــــب تــــو مـیـــوه ممـــنـوعـ ه ولـــی لبـــ هــایــم
هـــر چـ ه از طــعم لــب ســرخ تــو دل کنــد نــشد
بــا چـــراغــی هــمـ ه جــا گـشتـم و گشتــم در شـهر
هــیــچ کس، هــیــچ کس ایــنـجا بـ ه تـــو مــانـنـد نـشد
هــــر کســـی در دل من جــــای خــــودش را دارد
جـــانـشیــن تـــو در ایـــن سیـــنـ ه خـــداونـد نـشد
خــــواستــنـد از تـــو بـگویــنـد شبــــی شـــاعـر هــا
عـــــاقبـــت بـــا قـلــــم شــــرم نــوشتــنـد : نـــشـد!!
فـاضل نـــظری
بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز م مسئله دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه مسئله هاست
"فاضل نظـری"
