هر که را دوست داشتم...

مثــل ِ رود

یڪ عُمـــــــر

هــَر ڪِہ را دُوستـــ داشتمــ

بـَدرقـِہ ڪَردمــ...

مــُژگاלּ عباسلو

چند کوک دیگر...

اَز خیـــــال مـَטּ

تـا نــِـگاه تـُو

تــَـنها هَمیـטּ چنــــد رَج مانــــده ؛

ڪِہ بــِـبافم‌ و تصــــویـر شَوم

دَر قاب ِ چـَشماלּ اَت

فــُرصتـــ بــِده

ڪَمے ایـטּ تار و پـُود ها نــَـخ‌ نما شُده‌ اَند

چَنـــد ڪُوڪ ِ دیگـــَـر دوام بیـــاوَرے ؛

تمــــام مے شَوم!



ما را بجـــُــز خیـالتـــ ، فـڪرے دگــَـر نَباشــد...

دل می سوزانیم برای ماهی ها...

بــَـراے ماهے

با سِـہ ثانیـہ حافظـِہ

تـُنگ و دَریـا یڪے ستــ...!

دستــ ِ مـَטּ و شما دَرد نڪُند

ڪِہ دلـــ ِ تـَنگ ِ آدم ها را

با یڪ عُمــــر حافظـِہ

تُوے تُـنگ مے اَندازیم

و بــَـراے ماهے ها دلـــ مے سُوزانیــــم...!

چشمان من...

شَبـــ دَر چشماלּ مـَטּ اَستـــ

بـہ سیاهے چشمانم نــِـگاه کـُטּ

روز دَر چشماלּ مـَטּ اَستـــ

بـہ سـَـفیدے چشمانم نــِـگاه کـُטּ

شَبـــ و روز دَر چشماלּ مـَטּ اَستـــ

بـہ چشم هاے مـَטּ  نــِـگاه کـُטּ

پلڪ اگــَـر فــُـرو بــَـندم

جَهانے دَر ظُلماتـــ فــُـرو خواهــَـد رَفتـــ

مـــَـرحوم حُسیـטּ پـَـناهے

حدود سه نصف شب...

بـہ ساعَتــ نــِـگاه مے ڪُنم

حـُـدود سِـہ نصف ِ شَب اَستـــ

چشم مے بنـــدم ڪِہ مـَـبادا چشمانتـــ را

اَز یــاد بــُـرده باشم

...و طبــق عادَتـــ ڪِنار پنجــَــره مے رَوم

سُوسُوے چنــد چــِـراغ مهــــرباלּ

و سایہ ے ڪِشدار شبگـــَـرداלּ خمیـــده

و خاڪِستـــــرے گستــَـرده بـَـر حاشیـہ ها

و صــِـداے هیجاלּ اَنگیــــز چَنــد سَگ

و بانگ آسمانے چَنــد خـُـرُوس

اَز شُوق بـہ هــَـوا مے پــَـرم چوלּ ڪُودڪیَم

و خــُـوشحال ڪِہ هــَـنوز

معـــَـماے سَبـز رودخانہ اَز دور

بـــَـرایم حـَـل نــَشده استـــ

آری اَز شـُـوق بـہ هــَـوا مے پــَـرم

و خُوبـــ مے دانــَم

سالـــ هاستـــ ڪِہ مــُــرده اَم

 
مـــَـرحوم حُسیـטּ پـَـناهے

گرفتارند... اینجا...

- بـہ تنـهایے گـِـرفتارند مـُشتے بے پــَـناه اینجـا

مـُـسافــِـرخانـہ ے رَنـــــج اَست یا تبعیــــدگاه اینجـا

- اگـــر شادے سـُـراغ اَز مـَטּ بگیــــرَد جاے حیــــرت نیـست

نـِـشاלּ مے جویــَد اَز مـَטּ تا نـــیایـَد اِشتـــباه اینجـا

- غـَـرض رنجیـــدלּ ما بود اَز دنـــیا ، ڪِـہ حاصــِل شُد...


اُستاد فـاضــِـل نظـــَــرے

عاشق میشوند...

گُنجشڪ ها دیر عاشــِـق میشـَـوند ؛

اما عَمیـــــق

پاڪ

معصــُـوم...

بازی با درد...

با «دَرد» نـبایـــد بازے ڪَرد...

بازے با دَرد ، فــَـرسایـش مے آورد

دَرد را بایـــد پـَذیــــرفتـــ...

یڪ پـذیــــرفتـטּ ِ واقـــِـعے ، حس ِ «قــُـدرت» مے آورد...



بـــَـراے تـو نــِـگاهے تــَـر نڪـردَنـد

گلے را قـــَـد تـو پـــَـرپــــَـــر نڪـردَنـد

«دلـــ ِ گنجشکـــ ـها تــُـرد استـــ» صـَد بار

بـہ مــَـردم گفتم و باور نڪـردَنـد...

حبیبـــ نظارے

نکند تلخ شویم...

چاے را اِنتــــظارے نیستــ اگـــر تلـــــخ اَستــ

و اگـــر تنــهایش بگـــذارے سـَـرد مے شَود

اما ما اِنـساטּ ها را اِنتــــظارے هستـــ

نڪُند تلــــــخ شویم یا ڪِـہ اَز تنـــهایے سـَـرد!

تلخ است...

از لیواטּ ها

بـہ لیواטּ ِ شڪَستـہ فِڪر مےڪُنے

اَز آدمــ ـها

بـہ ڪسے ڪِـہ بـہ دستـــ نیاورده‌ اے

بـہ ڪسے ڪِـہ از دستـــ داده‌ اے...

هَمیشـہ

چیـــزے ڪِـہ نیستـــ

بهتــَـر اَستـــ...

علیـــرضا روشـטּ



تلـــ ـــخ اَستـــ آدمــ عادَتـــ ڪُند بـہ بـُـودטּ ها...

بـہ هــَـر “بـُود”نے ڪِـہ روزے نا”بــُـود” مے شَود...

آטּ یــــار ڪِـہ عَهـــد دوستـــدارے بــِشکستـــ

مے رفتـــ و منـَـش گــِـرفتـہ دامـَטּ در دستـــ...

مےگفتـــ دگــَـر باره بـہ خـــوابم بینے

پنـــداشتــ ڪِـہ بعـــد اَزو مــَـرا خـــوابے هـَستـــ...

اَبوسعیــــد اَبـُوالخیــــر