حڪایتــ ِ باراלּ بے اماלּ اَستــ
ایـטּ گـُونہ ڪِـہ مـَטּ دوستَتـــ مے دارمــ...
شُوریـــده وار و پــَـریشاלּ باریــدَלּ
بــَر خـــَـزه ها و خیــــزاب ها
بـہ بے راهــِـہ و راه ها تاختـَטּ
بے تابـــ ٬ بے قــــَـرار
دریایے جُستـَטּ...
و بـہ سنگچیـטּ باغ بستـہ دَرے ســَـر نهادَלּ
و تـو را بـہ یـاد آوردלּ...
حڪایتــ ِ بارانے بے قــــَـرار اَستــ
ایـטּ گـُونہ ڪِـہ مـَטּ دوستَتـــ مے دارمــ...
شمـس لنگــِـرودے
درد هایے هستــ ڪِہ
نمے شَود فــَـریادشاטּ ڪَرد
نمے شَود دَرمانــِـشاטּ ڪَرد
نمے شَود بہ ڪَسے گفتــِـشاטּ
نمے تواטּ بُغضــِـشاטּ ڪَرد
فقـَط بایـَد در تنـــہایے تحـَمُلــِـشاטּ ڪَرد
چـہ تَلــــــخ اَستــ واقعیتـــ ِ تنـــہایے ما...
مرغ مینا پرندهای کوچک است که قابلیت بسیار خوبی برای تقلید صدا دارد و این توانایی شگفت انگیز باعث شده است که آدمی از سالیان بسیار دور به پرورش و نگهداری از این پرنده علاقمند شود.
تاریخ اهلی شدن آن چندان مشخص نیست اما به نظر میرسد که لا اقل سه هزار سال قبل این پرنده برای اولین بار در هندوستان اهلی شده باشد.
مینا پرنده ای از خانواده سار «استوماتیده» است که به دو صورت وحشی واهلی یافت میشود و دارای نژادهای مختلفی است که معروفترین این نژادها مینای گوشواره ای و مینای معمولی است، نام این پرنده در زبان فارسی «مینا»، «مرغ مینا» و «مینای سخنگو» و «مرغ مقلد» است، در زبان عربی «المینه» و در زبان انگلیسی Myna، Mynah، Mina، Mynas، Minah و در زبان فرانسوی و اسپانیایی به آن Martin و در زبان آلمانی به آن Beo و در زبان ترکی Mina است.
نام «مینا» در حقیقت یک نام هندی است که ریشهای سانسکریتی دارد و از زبان هندی به سایر زبانها راه یافته است. گونه وحشی این پرنده در جنگل ها و دشت ها پراکنده است و گونه اهلی آن را میتوان در بسیاری از خانه ها مشاهده کرد.
مرغ مینا پرندهای کاملاً اجتماعی و پر سر و صدا است که تا حدودی مانند سارها حالت تهاجمی دارد. اگر به هر دلیلی مورد آزار و اذیت قرار گیرد یا احساس خطر کند و به درختی نزدیک در حوالی لانه اش رفته، صداهای بسیار بلند و ناهنجاری را به معنای اعتراض از خود در می آورد. آن ها خود را سریعاً با محیط و شرایط اطراف شان تطبیق میدهند. بیشتر اجتماع آن ها در زمین های بایر و اطراف باغها میباشد.
خـُودم را مے زَنم بـہ خیاباלּ هاے
شبـــ هاے...
سیــــگار هاے...
هاے هاے ِ منے ڪِـہ اَز خـَـلأ پــُر بود...
همیـטּ طور بـَراے خـُودم مے خـَندم
همیـטּ طور بـَراے خـُودش اَشک مے آیـَد...
گروس عبدالملکیاלּ
محسن یاری
مـادرَمــ مے گفتــ : دُختــَـرم ، دَرد ها همیــشـہ بدوלּ دعـــوت مے آیـَـند ،
ســَـرزده...! بے خبـــَـر...
حـَواستـــ باشـَد ، همیــشـہ خانـہ را مــُرتبـــ نــِگاه دار ،
مبــادا دَرد جایے بـَراے نشستَن پیــــدا نـَڪُند ، خانـہ اَتـــ را شُلوغ نـَڪُـטּ...
همیــشـہ بـَرایش آלּ بالاها جایے خالے بــِگذار ، جایے بـہ «قــَـدر» دَرد...
مے گفتـــ : بایــَد بــِدانے ڪِـہ جــُـز دَرد نـَبایـــد بالا نشیـטּ خانـہ اَت باشـَد ،
دَرد مهماלּ عـزیــــزے ستـــ ، مهماלּ آرامے ڪِـہ بے صــِـدا مے آیــَد... مے نــِـشینــَد... بے صــِـدا مے رَود...
گاهے آלּ قـــَـدر آرامــ ڪِـہ تـو حَتے نمے فـَهمے آمـَـدنش را... رفتــَـنش را...
فقـَـط جاے خالے اَش مے مانــَد ڪِـہ دلـــ َتـــ را هــُـرّے مے ریـــزَد...
ڪِـہ نا آرامـَتـــ مے ڪُـند...
تـو هم بایــَد همیــشـہ ایـטּ "جاے" را خالے نـِگـَہ دارے...
نـَگـــُذارے ڪَسے جاے آלּ بنـشینــَد...
مـادر مے گفتـــ : بـُگـــذار جاے دَرد فقـَـط دَرد بنـشینــَد...
فقـَـط دَرد بمانـَد...
