حــواسمــون بــاشـ ه .....
دل آدما...!!
شیشـ ه نیست که روی آن...!!
* هــــــا * کنیم...!!
.
.
.
.
.
بعد با انگـــشت قـــ♥ ـلب بکشیم و...!!
وایسیم آب شـــدنش رو تماشــــا کنیم...!!
و کیـــــف کنیم...!!
رو شیشه نـــازک دل آدمـــا...!!
اگـــه قلبــــــ♥ ـــی کشیدی...!!
باید مــــــــردونـ ه پـــــــاش وایســــتی...!!
ای زیـبـاتـــریـن
شــادی را بـه کسانـی هــدیـه مــی کنـــم که آنـــرا از مـن گرفتـنـد
عشــقـم را بیــن کسانــی تقـسیــم مـی کنــم که دلـــم را شکستـنــد
دعـایـــم را نـثـــار کسانـــی مـی کنـــم که نـفــریـنــم کـردنــد
مـحـبـتم را بـه کسانــی مــی دهـــم که بــر دلــم زخم نــهادنــد
مــی خواهم بر غــم تبـرها، درخـت شــوم
مـــی خـواهــم بــر روی پــاهـایـــم بـایــستـــم تــا آسـمان شـــانـه هـــایــم را لـمس کنــد
مــی خـواهـم بـــخنـدم
چـــون که هنــــوز تــو بـــا منـــی
خـــدایــا عـاشقــت هستــــم ... مــــرا دوست بــــدار
گاه یڪ سنجاقڪ
به تو دل مے بندد
و تو هر روز سحر
مے نشینے لب حوض
تا بیاید از راه
از خم پیچڪ نیلوفرها
روے موهاے سرت بنشیند
یا ڪه از قطره آب ڪف دستت بخورد
گاه یڪ سنجاقڪ
همه معنے یڪ زندگے است...
لبت نه گوید و پیداست میگوید دلت اری
که اینسان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری
دلت می اید ایا از زبانی این همه شیرین
تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان داری
نمیرنجم اگر باور نداری عشق نابم را
که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیاری
چه میپرسی ضمیر شعر هایم کیست ان من
مبادا لحظه ای حتی مرا اینگونه پنداری
ترا چون ارزو هایم همیشه دوست خواهم داشت
به شرطی که مرا در ارزوی خویش نگذاری
چه زیبا میشود دنیا برای من اگر روزی
نو از انی که هستی ای معما پرده برداری
چه فرقی میکند فریاد یا پزواک جان من
چه من خود را بیازارم چه نو خود را بیازاری
صدایی از صدای عشق خوش تر نیست حافظ گفت
اگرچه بر صدایش زخم ها زد تیغ تاتاری
محمد علی بهمنی
ما گنهکاریم، اری، جرم ما هم عاشقی است
اری اما انکه ادم هست و
عاشق نیست، کیست؟
زندگی بی عشق، اگر باشد، همان جان کندن است
دم به دم جان کندن
ای دل کار دشواری است، نیست؟
زندگی بی عشق، اگر باشد، لبی بی خنده است
بر لب بی خنده باید
جای خندیدن گریست
زندگی بی عشق اگر باشد، هبوطی دائم است
انکه عاشق نیست، هم
اینجا هم اینجا دوزخی است
عشق عین اب ماهی یا هوای ادم است
می توان ای دوست بی اب و هوا
یک عمر زیست؟
تا ابد در پاسخ این چیستان بی جواب
بر در و دیوار می پیچد طنین
چیست؟ چیست؟
قیصر امین پور
تو کجایی سهراب؟
آب را گل کردند چشم ها را بستند و چــ ِ با دل کردند...
وای سهراب کجایی آخر؟...
زخم ها بر دل عاشق کردند خون بــ ِ چشمانِ شقایق کردند !
تو کجایی سهراب؟
کـ ِ همین نزدیکی عشق را دار زدند,
همه جا سایهــ ی دیوار زدن!
تو کجایی سهراب کـ ِ تمامـــ احساسم را کشتند...
وای سهراب دلمــ را کشتند...
دچـــار یعنی عاشق!!
و فکر کن کـ ِ چـ ِ تنهاست
اگر کـ ِ ماهی کوچکــ
دچــار دریای بی کـــران باشد
دچـــار باید بود ...
وگرنه زمزمه حیرت میان دو حرف حرامـــ خواهد شد
و عشــــــق صدای فـاصـلهــ هاست ...
فـاصـلهــ ـهایی که غرق ابهامند ...
« سهراب »
فراموش کردن ساده نیست
بین دوست نداشتن و فراموش کردن تفاوت است، میشود کسی را دوست نداشت اما نمیشود او را فراموش کرد.
———-
یک نصیحت دوستانه
خاطراتش را بکش قبل از آنکه خاطره هایش تو را بکشند.
————
آدم شناسی
آدم ها را از قدمت دوستانشان بشناس نه از تعداد دوستانشان.
————
دل کندن
دل کندن اگر که کار آسانی بود، فرهاد به جای بیستون، دل میکند.
————
باید خاکی بود
باران که ببارد، فقط عاشق ها و کرم ها بیرون می آیند، برای زیر باران بودن باید خاکی بود.
باز که چشماتو نبستی، ببینم باز که نشستی
می دونم یه جوری هستی که دلت از همه سیره
اما بهتره بدونی طبق اصل مهربونی
دل واسه عاشق نبودن راه نداره، نا گزیره
