امتداد غروب...

در امتــداد غـــروبـــ

قــدم ـهای آخـــر چــ ه دشـــوار سـتـــ

بـــرای خــورشیـــد ؛ کــ ه دلبـستــ ه ی آســمان اسـتـــ ...

با تو هستم...

بــا تـــو هستـــم

تــویـــی کــ ه رویـتـــ را از مــن بـــر میـــگردانـــی

بــ ه چــشمانـــم نــگاه کــن

اشکـــ ـهایـــم هنــــوز خــشکــــ نــشده انــد

از چــ ه میــتـرســـی , مـــن گنــاهتـــ را بــخـشیـــده ام

هنـــوز آنـــقـدر عــاشــقـتــــ هستــم کــ ه هیـــچ کیــنـ ه ای از تـــو بــ ه دل نــــدارم

تـــو را بــ ه خـــدا سپــــرده ام , نــ ه نــگران نــباش نفــریــنـتـــ نـمـــی کنـــم

بــرایتـــ دعــا ی خیــــر میــکنــم

دعـــا میــکنـم کــ ه خـــدا هــم تـــرا بـبخـشد و تــنـهایتـــ نــگـذارد

دوسـتــــ نــــدارم تـــو هــم مثــل مـــن طعـــم تـــلخ تــنـهایــــی را حــس کنـــی

دوســتــــ نــــدارم تـــو هــم مثـــل مـــن شکـســتـــن قـلـبـتــــ را تــجـربــ ه کنـــی

پــس هـــرگــــز نـفــرینـتــــ نـخـــواهـــم کـــرد و تــــرا بــ ه خـــدا خـــواهـم سپـــرد

تــا در پــنـاه او بــ ه زنــدگیتــــ ادامــ ه دهـــی ...

در کنـــار هـــر کس و هـــر چــیـز کــ ه دوستــــش داری

بــ ه چـــشمانــم نـــگاه کــن , آنـــها را بـــ ه خـــاطــر بــسپـــار

آنـــها همیــشـ ه نــگـــران تـــو هستــنــد ....

اشتباه عاشق می شوند

گـاهــــی پـــروانــ ه ـــها هـــم اشتــبـاه عـــاشـق میـــشـونـــد...

بــ ه جـــای شمـــع

دور چـــراغ ـــهای بــــی احــساس خـــیـابـان مـــی میـــرنـــد!

پاییز بهاریست که عاشق شده است...

پـــیـداستـــ هنـــوز شــقـایــق نــشـدی ...

زنــــدانـــی زنـــدان دقـــایـــق نــشــدی ...

وقــتــــی کــ ه مـــرا از دل خـــود مـــی رانـــی ...

یـــعـنــــی کــ ه تـــو هیــچ وقـــتــــ عــاشق نــشـــدی ...

تــــلخ اسـتــــ کــ ه بـا درد مـــوافـــق شــده اسـتــــ ...

زرد اسـتــــ کــ ه لــبـــریــــز حـقـایــــق شــده اسـتــــ ...

شـــاعــــر نـــشــدی وگـــرنــ ه مــــی فــهمـیــــدی ...

پــــایـیـــز بـهـــاریــسـتـــــ کــ ه عــاشــق شـده اسـتـــ ...!

مـیـلاد عـرفـان پــور

امروز روز توست...

روزتــــ مبـــــارکـــــ مــــهربــــانــــــم

امـــروز روزِ تــــوستــــ ، ای مـــهربـان‌ تــریـــن فـــرشتــ ه‌ ی خــدا ...

بـــگو چـــگونــ ه تـــو را در قــابــــ دفـتـــرم تـــوصیــفــــ کنــــم؟

صبـــر و مـــهربـانـیـتــــ را چـــطور در ابـــعاد کـــوچـکــــ ذهنــــم جــــا دهـــم؟

آن زمـــان کــ ه خـــط خــطی‌ هــای بــی‌قــــراری ام را بـــا مهـــر و مــحبّـتـتــــ پـــاکــــ مـــی‌کـــردی

و بـــا صبـــــر و بــــردبــــاری کلمــ ه‌ بــ ه کلمــ ه ی

زنــــدگـــــی را بــ ه مـــن دیــکتــ ه مـــی‌گفـتـــی خـــوبــــ بــ ه خــــاطرم مـــانـــده اسـتـــــ ....

و مـــن بــــاز فــــرامـــوش مــــی‌کــــردم مــحـبـتـــــ تــشدیــــد دارد ....

در تـــمام مــــراحل زنـــدگــــی، قـــدم بـ ه قـــدم، هــم پـــای مـــن آمـــدی، بـــار‌هــا بـــر زمـیــن افــتــادم

و هـــر بــــار بـا مـــهربـانـــی دستــــم را گـــرفـتــــی ...

آری، از تــــو آمــــوخـتـــــم، حتــــی در سخـــتـــــ تـــریـــن شـــرایـــط، امیـــد را هـــرگــــــز از یــــاد نـبــرم ...

یــــادم نـمـــــی‌رود چــ ه شـبــــ ــــها کــ ه تــــا صبــــح بـــر بـــالیـــنِ مــن،

بـــوسـ ه بـــر پــیـشانــیِ تــبـــ دارم مـــی‌زدی

و چــ ه روزهــا کــ ه بـــا مــــهر مــــادرانــ ه اتــــ لقـمـ ه‌ ــــهای عشـــق را در دهــــانـــم مــــی‌گـــذاشـتــــی

و مــــن بـــاز لــجبـــازتـــر از همیــشـ ه دستــتــــــ را رد مـــی‌کــــردم!

وقـتـــــی بــوسـ ه بــــر دستــــان چـــروکیـــده اتــــ مــــی‌زنـــــم،

یـــاد کـــودکـــــی‌ام مــــی‌افـتـــــم کـ ه همـیـشـــ ه بــ ه خـــاطر لطــافـتــــ دستـانتـــ

بـ ه همـ ه فـخـــر مـــی‌فـــروخــتــــــم

و حــــال بــ ه خـاطـــر خـــشکـی دستـــانـتــــ بــا افـــتـخـار مـــی‌گـــویـــــم

ایــــن دستــــان مــــادر مـــن اســتـــــ کــ ه تـــمام زنـــدگــــی‌اش را بـــ ه پـــای مــــن گـــذاشــتــــ ؛

مـــن بـــا نــــوازش همیـــن دستـــ ـــها بــــزرگــــ شــــدم و امــــروز بـــا تــــمام وجــــودم مــــی‌گـــویــــم:

مـــــــادرم مــــدیـون تــــمام مـــهربـانــــی‌هــایــتـــــ هستــــم

و کمــی‌ کمـتـــر از آنــچــ ه تــــو دوستــــم داری، دوستــتــــــ دارمـــــ ....




------------------------------
فریده سلیمانی

عشقت ساحلم شد...

من آن مــــوجـــم کــ ه عــشـقــتـــــ ســـاحـلـــــم شـــد...

عشق با مداد...

عشـــــــق با مـــــداد! 

چــ ه خــــوب مــــی شد اگر تو دنیا عشــــــــــق رو با مـــــداد نمی نوشتیم!

همه با مـــــــداد می نویسن که اگه روزی تو خوش خطــــــــی پیشرفت کردن پاکــــــش کنن!

اما وقتی پاکـــــــش می کنن این کاغـــــذ نیست که چــــــروک میشــــــ ه!

این یک قلـــــــبـــ ه.... برای هرکســــی که میخواد باشـــــ ه!

پاکــــنت رو محـــکم می کشـــــی روش!

یک وقتایــــــــی کاغــــــذ هـــــــیچ چیزش نمیشــــ ه!

یک وقتایــــــی چــــــروک میشـــــ ه!

یک وقتایـــــی پاره میشـــــ ه!

اما من عشـــــــق تو رو با خودکار تو دلـــم نوشـــتم!

حیف شد!

دلم رو شـــکوندی لاکــــش گـــــرفتم!

اما یکبار دیگه عاشـــــقتـــــــ شدم!

شدم مجــــــــنون!

اما این بار کار مجـــــــــنون رو تکــــــــرار کردم!

عشـــــــــق را روی سنگـــــــی نوشتم با دستــــــ خـــــــودم!

هزارسال میگذره ولــــــی هــــــنوز هرکــــــــی میاد می فـــهمــــــ ه که من عاشــــــقتـــــ بودم!

حـــــیف!

باد!

باد پاکــــــــش کرد!

به مـــــــــرور زمان!
.
.
.
.
.
.
.
تازه فــــــهمیدم مـــــــردم چه می گویند:

عشـــــــــق زمان را ازبین می برد و زمان عشـــــــــــق را!

نه عاشق بودم...

من نـ ه عــاشق بـــودم !!

و نـ ه مـــحتـاج نـــگاهــی کــ ه بــلـغـزد بـــر من!!

من خــــودم بـــــودم و یـــک حـــس غـــریـــب

کـ ه بـ ه صـــد عــشق و هـــوس مــی ارزیــــد

من خــــودم بـــودم و هـــر پـــنـجره ای

کـ ه بـ ه سـرسبـــز تـــریـن نــقـطـ ه بـــودن وا بـــود

و خــــدا مــــی دانــد

بــــی کســـی از تـ ه دلبـــستـــگیـــم پــیـدا بــود

من نـ ه عـــاشق بـــودم

و نــ ه دلـــداده بـ ه افـــــکار پــــلیـد

من بـ ه دنــبـال نــــگاهــی بــــودم

کـ ه مــــرا از پـــس دیــــوانـگــــی ام مــــی فـــهمـد... !!!!

تــنـها تـریـن ...

خــدا مــی خـــواست در چشمـان من زیـبـــاتــریــن بــاشــی

شــرابـــی در نــگاهت ریــخـت تـــا گیـــراتــریــن بــاشـــی

نـمــی گنــجـیـد روح ســرکشت

در تـنــگنـــای تـن

دلــت را وسعتــی بــخـشیــد

تــا دریــا تــریــن بــاشــی!!

تـــو را شــاعـر تـــو را عــاشق پــدیــد آورد ، قسمـت ایــن بــود

که در شـمـســی تــریــن منــظـومه مـــولانا تـریـن بــاشــی

مــقـدر بـــود خـــاکستـر شـــود زهـــد دورغیــنــم

تـــو را آمــوخــت هــمـچــون شعله بـــی پــروا تـریـن بــاشــی

خـــدا تـنـهای تـنـها بــود و در تـنـهایــی پــاکش

تــو را تــنـها پــدیـــد آورد

تــا تــنـها تـریـن بـاشــی !!!

ادمــک اخــــر دنـیـــاست بــخنــــد...

ادمـک مـــرگ همیــن جاست بـخنــد

دست خطـــی که تـــو را عــاشق کــرد،

شوخیــ ه کاغـذیـ ه ماست بـخنــد

ادمــک خـل نـشوی گریـ ه کنــی

کل دنـیــا یـ ه ســراب بــخنــد

ان خـــدایــی کـ ه بــزرگش خــوانــدی

بـ ه خــدا مـثلـ ه تــو تـنـــهاست بـخنــد

ادمــک تـنــها نـشیــن، پــــرواز کن

عشــق را از جـهان اغــاز کن

ادمـــک آسـمـان در بــر گیـــر

مـــرگ در کمیــن است،

دفتـــر عشق را دوبـــاره بــاز کن

ادمـــک تـنــهایـــی سختـ ه بــخـــدا

دل من میــگیــره ایـنــجا بـخــدا

ادمــک دلـــم بـــرات تـنـــگ شده است

ادمـــک قـــدر تــو رو دارم بـخـــدا

فــکر کن درد تـــو ارزشمـنـــد است

فـــکر کن گریـ ه چـ ه زیــبـاست، بــخـنـــد

تـــازه انـــگار کـ ه فـــرداست ، بـــخـنـــد

راستـــی آنـچـ ه بـ ه یـــادت دادیـــم

پـــر زدن نیـــست کـ ه درجـــاست ، بــخـنــد

آدمـــک نــغمـ ه ی آغـــاز نـخــوان

بـ ه خـــدا آخــر دنـیـــاست ، بـخـنـــد....