اشــک هـایـــم
مــرا بــبـخـش
نـالـ ه هـایـــم
مـــرا بــبـخـش
دسـت و پـــایــــم مـــرا بــبـخشیـــد
تـنـهایــیـم مـــرا بــبـخـش
خــامــوشیـــم مـــرا بــبـخـش
فـــرامــوشیـــم مـــرا بــبـخـش
بــبـخـش کــ ه هستــم و نـیـستـــم
بــبـخــش کــ ه هستـــی و نـیـستـــم
بــبـخـش کــ ه خــوانــدم و نــخــوانــدی
بــبـخـش کــ ه مـانـــدم و نــمانــدی
بــبـخـش کــ ه گفـتـــم پــاســخ نـگفتــی
بــبـخـش کــ ه گــریــستـــم و نــدیــدی
بــبـخـش کــ ه نــالیـــدم و نـشنـیــدی
بــبـخـش کــ ه چـــون منـــی دوستـــتــــ دارد
و چـــون تـــویــی نـمـــی دانــــد
بــبـخـش کــ ه...
بــبـخـش ....
بــبـخـش ....
بــبـخـش ....
یــادتـــ نخــواهـم انـداخــت ،
کـ ه بـرگـــردی !
اگــر مـهّــم بـاشــم ....
یــادتــــ خــواهــم مــانــد !!
کــاش ....!
کـاش دلـــــم دنـبـال مـــرهـــم واســ ه زخـــماش نـبـــود...
کـاش سکــــوتــی مـثــل بـخـتــکـــ تـــوی حــــرفـاش نــبـــود...
رنــــگ تــنــهایـــی گــــرفــتــ ه هــمــ ه ی قـــافـیــ ه هـــام...
کـاش هـــمــ ه شعــــرای من اولـــش ای کـاش نــبـــود!
بــ ه راستـــی چــ ه سـخــت اســت خــنـدان نـگـ ه داشتــن لـبــــ هــا
در زمـــان گریـــستن قــلبـــــ هــا
و تــــظاهــر بــ ه خــوشحـــالــــی در اوج غـــمگیـنـــی
و چــ ه دشـــوار و طاقـــتـــ فـــرســاستـــــ
گـــذرانـــدن روزهـــای تــنـهایـــی
در حــــالـــی کــ ه تــــظاهــر مـــی کنـــی هیــــچ چـیـــز
بـــرایــتــــ اهـمـیـتـــــ نـــدارد ....
امـــا چـــ ه شیـــریــن اسـتـــ در خـــامـــوشـــی و خــــلوتـــــ
بـــ ه حــــال خــــود گـــریــــستـــن
ردپــای دلتـــنـگـــی....
پــنـهان کـــردن اشـک پــشت لبـــخنـد خیـلـــی سختـ ه !!!
ایــنـکـ ه بــغض داشتــ ه بــاشـــی
و این کــ ه خـــودت را در هجــــوم تــنـهایـــــی ســرپــا نـگــ ه داری
و دائـــم بــ ه خـــودت بـگـــی قـــوی بــاش
ولـــی مــــی دونـــی کــ ه قـــوی نیــستـــی
و دلــت اونـــقـدر گـــرفتــ ه و تـــو سیـنـ ه سنـــگینـــی مـــی کنــ ه
کــ ه احـــساس خـفگـــی بـــهت دست میـــده
اونـــجـاست کــ ه میـــخـواهـــی بــا تـــمام وجـــودت
فــریــاد بـــزنــــی فــریـــاد...!!!
امـا بــغـض راه فـــریـــاد تـــو بـستــ ه
و تـــو هــمچنـــان ســـکوتـــــ مـــی کنـــی ، ســـکوتـــــ !!!
تــنــهـایـــی را دوســتــــ دارمـــــ ....
تـنــهــایـــی را دوســتــ دارمـــ .
عـــادت کـــرده ام کــ ه تــنـها بــا خــــودم بــاشــم ،
دوستـــی میـــگفـت عیـــب تـنـهایـــی ایـن است کــ ه عـــادت میـــکنـی خــودت تــصمیـــمـی مـــی گیـــری،
تـنـها بــ ه خیـــابـان مــی روی، بــ ه تــنـهایـــی قــــدم میـــزنـــی ....
پـــشت میـــز کافـــی شــاپ تــنـهایـــی مـــی نــشیــنـی و آدم هـــا را نـــگاه میـــکنـــی ،
ولـــی من بــ ه خـــاطـر همیـن حــــس دوستـــش دارم ....
تـنـها کــ ه بـــاشــی نـــگاهت دقـیـــق تــــر مـــی شـــود و مـعنــا دار ؛
چــیـــزهــایـــی مـــی بـیـنـــی کــ ه دیـــگران نـمـــی بـیـنـنــد،
در خیـــابــان زود تــر از همـ ه میــفهمـــی پــایــیـز آمـــده و ابـــرهــا آسمـان را مـحکـــم در آغــوش کشیــــده انـــد
میــتـوانـــی بـــی تـــوجـ ه بــ ه اطــراف، ســاعت هــا چـــشم بــ ه آسمــان بـــدوزی و تــــولد بـــاران را نـــظاره گــر بــاشـــی....
بــــرای همیـن تــنـهایـــی را دوســتـــ دارمــــ
زیــــرا تـنـها حـــسـی است کــ ه بــ ه من فــــرصت مـــی دهـــد خـــودم بــاشــم
بــا خـــودم کــ ه تـــعارف نـــدارم
ســال هـاست بـــ ه تــنـهایـــی عــادت کـــرده ام....
حـــل شــده ام، مــثــل یــــک مـــعمـا !
راسـت مـــــی گفتـــی کــ ه خیــلــــی ســـاده ام ....
مـنـتـــظر نـبـــاش شبـــــی بـــشنـــوی، از ایــن دلـــبـستـگی هــا دل بـــریـــده ام...
یـــا در آسمـان، بـ ه ستـــاره ی دیــگری ســلام کـــرده ام...
تــــوقــعی از تـــو نــــدارم...
اگــــر دوستــــ داری، در همـــان دور دستـــ هـــا بــــمان...
هــــر جـــور کـ ه تـــو راحتــــی...
همیـــن ســوســـوی تـــو از آن ســـوی پــــرده ی دوری، بـــرای روشن کردن اتـــــاق تـــنهایـیـــم کافیـــست...
من کـ ه ایـنـــجا کار خـــاصــی نمـیـــکنـم...
فــقــــط گهـگاه گمــان آمـــدن تـــو را در دفتـــر دلـــــم ثبــــت میــــکنــم...
همـیــن...
ایـــن کار هــم که نیـــــازی بـ ه نــــور نــــدارد...
همیـــن کـ ه دلــــــم روشن است کافیــست...
-------------------------------------------------------------------
این متنو توی اولین تاپیک دوست گرامی navvab خوندم و بدجور به دلم نشست
برای همین دوست داشتم توی خط خطی هام به یادگار بمونه .... با تشکر و اجازه از navvab گرامی
خــدا مــی خـــواست در چشمـان من زیـبـــاتــریــن بــاشــی
شــرابـــی در نــگاهت ریــخـت تـــا گیـــراتــریــن بــاشـــی
نـمــی گنــجـیـد روح ســرکشت
در تـنــگنـــای تـن
دلــت را وسعتــی بــخـشیــد
تــا دریــا تــریــن بــاشــی!!
تـــو را شــاعـر تـــو را عــاشق پــدیــد آورد ، قسمـت ایــن بــود
که در شـمـســی تــریــن منــظـومه مـــولانا تـریـن بــاشــی
مــقـدر بـــود خـــاکستـر شـــود زهـــد دورغیــنــم
تـــو را آمــوخــت هــمـچــون شعله بـــی پــروا تـریـن بــاشــی
خـــدا تـنـهای تـنـها بــود و در تـنـهایــی پــاکش
تــو را تــنـها پــدیـــد آورد
تــا تــنـها تـریـن بـاشــی !!!
صــدای بـــاد و بــارونـ ه
صــدای شُـرشُـر آروم نــاودونــ ه
یکــی داره تـــو تنــهایـــی
یـ ه شـعر تــازه میــخونــ ه
خــودش تـنــها،
صــداش غمـگیــن،
دلــش کوچیــک،
غـمش انـــدازه دنــیـاست:
" دلـــم غمگیـــن و بیــتابــ ه
مـث مـاهــی تـــوی یــک تـنــگ بـی آبـ ه
دلـــم گنجـشک پـــر بستـ ه س
تــک و تـنـهاست از ایـن بــی همــدمــی خستـ ه س
دلــــم یــ ه همـزبـــون مــی خــواد
یـ ه دوست مهـربـــون مــی خــواد
یـــکی بــاشـ ه دلـــم واشــ ه
مـث یــک نـقطــ ه روشن
تـــوی تــاریـــکی پیـــدا شــ ه
بـــبـار ای نــم نـــم بـــارون
کــ ه بـــاز آبــــی بــشن ابـــرا
بتـــاب ای قـــرص مــاه نـــو
کــ ه روشن شــ ه دل ؛ تـنــها تــرین تـنــها