هوا خیس می شود...
دوشنبه, ۱۴ فروردين ۱۳۹۱، ۰۳:۴۷ ب.ظ
وقــتـی هــوا خیــس مــی شـود
دلـــم بـهانـ ه ی تـــو را مــی گیــرد
و گــونـ ه هـایــم ؛
بــــوی خـــاک بــاران زده مـــی دهنــد ...
پنــجـره را بــاز مـــی کنـــم ، نـفــسم مـــی گیـــرد !
.
.
.
نــفـسم مـــی گیـــرد ... !
درست مثـــل همــان لحـظـ ه کـ ه چشـمــان تــو در چشـمــان مـن مــانـــد
همــان لحـظـ ه کـ ه منـتــظر مـــانـــدی تـــا چیـــزی بـــگویــم ...
امّــا ...
تـــو دیـــگر منـتــظر نـمانـــدی ...
منـتــظر نـمانـــدی تـــا دوبـــاره نـــامـت را نــفس بــکشـم
و بـــگویــم ...
بــگویـــم کـ ه بـــی تـــو
دیــگر نــفسـم
برای همیــشـ ه مــی گیــرد !
۹۱/۰۱/۱۴