حڪایتــ ِ باراלּ بے اماלּ اَستــ
ایـטּ گـُونہ ڪِـہ مـَטּ دوستَتـــ مے دارمــ...
شُوریـــده وار و پــَـریشاלּ باریــدَלּ
بــَر خـــَـزه ها و خیــــزاب ها
بـہ بے راهــِـہ و راه ها تاختـَטּ
بے تابـــ ٬ بے قــــَـرار
دریایے جُستـَטּ...
و بـہ سنگچیـטּ باغ بستـہ دَرے ســَـر نهادَלּ
و تـو را بـہ یـاد آوردלּ...
حڪایتــ ِ بارانے بے قــــَـرار اَستــ
ایـטּ گـُونہ ڪِـہ مـَטּ دوستَتـــ مے دارمــ...
شمـس لنگــِـرودے
هــَـر وقتـــ بـاراלּ مے بـارَد
هــَـر وقتـــ پـاییـــــز اَستـــ و بـاراלּ مے بـارَد
بـا تمـــــام وجـــود
دوستــــ دارمـــ یڪ رفتگـــَـر ساده ے شهـــــردارے بـاشَم...
ڪِنار خیـاباלּ ارم راه بـــِـرَوم
و بہ خــِـش خــــِـش جــــارو گـُوش دَهـَـم...
دلــم باران می خواهـد
بارانــی آرام ، اما طـــــــولانـی...
تا دسـت در دسـت قطـــره هایش
و پا به پای نمناکی اش...
تمام کــــوچه ها را ، با پاهایی بــــرهنه قـــــدم زنم...
من بغــض کنم ، آسمان ببــــارد...
آسمان بغــض کند ، من اشکــ بریـــزم
آنـــگاه هــــر دو آرام شویم....
من از باران و آتش جامه دارم
دلی خونین در این هنگامه دارم...
مرا شمس آنچنان از خود جدا کرد
که شش دفتر فقط نی نامه دارم...
"میلاد عرفان پور"
بـاران ؛
خــواب هیــچ کــویــــری را سیـــر نخـواهـــد کـــرد
وقتــی...
راه آسمان بـه زمیــــن را دیـــوار بستــه انـــد
بـاران که می بارد...
دلــــم برایت تنــگ تــــر میشود ;
راه می افتم بــدون چتــــر
من بغض می کنم آسمان گـــریه...
بــاران کــ ه مــی بـارد
تـــمام کـوچــ ه ــهای شهـــر پـــر از فـــریـاد مــن اسـتــــ ...
کـــ ه مـــی گــویـم: مــن تــنـها نــیـستــم, تــنـها منــتــــظرم پـــنـجــــره ی بــاران خـــورده ات را بــاز کــن
چــنـد ســطر پــس از بـــاران چـــشمـــ ـــهایم را بـــبـین کــ ه هـــوایــتـــ دیـــوانـ ه شـــان کـــردهدلــــم بـــرایــتـــــ تـــنـگــــ اســـتـــــ ....
آسـمان بـارانـــی اسـتـــ ...
اشـکـــ مــن هـــم جـــاری اسـتـــ
شـایــد ایـــن ابـــر کــ ه مــی نـالـد و مــی گـریـــد از درد مــن اسـتـــ
آخــری اخــر ابــر هــم - از دلـــم بــا خـبـــر اسـتـــ
شـایــد او مــی دانــد
کــ ه فــرو خــوردن اشـکـــ
قـاتــل جــان مــن اسـتـــ
مــن بــ ه زیـــر بــاران از غـــم و درد خــودم مـــی نــالــــم
اشـکـــ خـــود را کــ ه نـگــ ه مـــی دارم بــا یــ ه بـغـض کـهنــ ه
مــن رهــایــش کــردم بـــاز زیـــر بـــاران
مــن بــ ه زیـــر بـــاران اشــکــ ــها مـــی ریـــزم
هـمـگان در گـــذرنـــد
بـــاز بـــی هیــــچ تـــامـل در مــن
ســر بــ ه ســوی آســمان مـــی ســـایـــم؛
مــن نمـــی دانــــم
صـــورتــــم بـــارانـــی اســتــــ یـــا آســـمان بـــارانــــی اســتــــ!!!
