قـاصــدکــی
روی سنــگ فـرش خیـــابـان
در انـتـظار یــک دست ، یــک فـــوت
ایـن هـمـ ه رهـــگذر
کســی پـیـــامــی نــدارد بـــرای کسـی ؟!
قـصـ ه ی این همــه تـنهایــی را
قـاصــدک بـ ه کجــا خـواهـــد بــرد ؟! ....
قـاصــدکــی
روی سنــگ فـرش خیـــابـان
در انـتـظار یــک دست ، یــک فـــوت
ایـن هـمـ ه رهـــگذر
کســی پـیـــامــی نــدارد بـــرای کسـی ؟!
قـصـ ه ی این همــه تـنهایــی را
قـاصــدک بـ ه کجــا خـواهـــد بــرد ؟! ....
.... دلــــم فـریـــاد میـــخـواهــد ....
ایـن روزهـــا دلـــم اصـــرار دارد
فــریـــاد بـزنـــد
امــا . . .
مـن جلـــوی دهـانـــش را مـــی گیـــرم
وقـتـــی مــی دانـــم کســـی تـمایـلی بـ ه شنـیــدن صدایــش نـــدارد !!!
ایـن روزهــا من . . .
خــدای سکـوت شــده ام
خـفقـــان گــرفتـــ ه ام تـــا آرامــش اهـالـــی دنـیـــا
خــط خطـــی نـشـود . . .!
دلتنـگی...
هر چند کـ ه دلتـنــــگ تــر از تـُنـگ بــلورم
با کوه غمــت سنـگ تـــر از سنــگ صبـــورمـــ
انــــدوه من انـبـــوه تـــر از دامن الـوند
بـشکوه تــــر از کوه دمـــاونـد غــرورمـــ
یک عمــر پـــریـشانــی دل بستـ ه بـ ه مـــویـی است
تـنــها سر ِ مــویـی ز سر ِ مــوی تـــو دورمـــ
ای عشق بـ ه شـوق تـــو گـــذر مــی کنـــم از خــویــش
تــو قــاف قـــرار من و من عیــن عبـــورمــــ
بـــگذار بـ ه بـــالای بـلنـــد تـــو بـیــــالایـــمـــ
کز تـیـره ی نـیـــلوفـــرم و تـشنـ ه ی نــــورمــــ
وقتـــی کـ ه تـــو ....
وقــتــی کـ ه تــو بـــارانــی مــیشــوی در آسمــان چشمــانـت غــرق مـــیشــوم
و فــرامـوش مـــیکنــم کـ ه هــوا پـــایـیـــزی است.....
بــرخیـــز تــا پـنـــجـره ها را بـ ه روی خــزان بــبنــدیــم، بـیـــم دارم خــزان خـاطراتـــمان را غــارت کنــد ...
بــاغچــه از حجـــم علف هــای هـــرز ســکوت انـبــاشتـ ه شده ....
از خــلوت کــوچـ ه دلـــم مـــیگیــــرد و هنـــوز در انـتــــظار بـــارانــی شدن چشـمـــانت هستــم ....
هــر چنــــد کـ ه مـــیدانـــم بـــارانـــی شدن، دل آسمــانــــی مــــیخـواهـــد ....
بـــاران ....
از چـشم یــا آسمــان
فــرقـــی نـمـیکنـــد
بـــاران وقـتــی بـــر زمـیـــن افـتــاد
دیـــگر بـــاران نیــــست ....
.... بـاران بـــاش تــــا بـ ه تــــو عــادت نـکنـنــــد ، هـر وقـت بـیـــایــی دوستـــت داشتــ ه بــاشنـــد ....
ای مــوج پــر از شــور ....
کـ ه بـــر سنــگ سـرت خـــورد .....
بــرخیـــز فـــدای سـرت ، انــگار نـ ه انــگار ....
یـــادمـــ بـــاشـد ....
تـنــــها ، دل مــــا دل نـیـست .....
ای زیـبـاتـــریـن
شــادی را بـه کسانـی هــدیـه مــی کنـــم که آنـــرا از مـن گرفتـنـد
عشــقـم را بیــن کسانــی تقـسیــم مـی کنــم که دلـــم را شکستـنــد
دعـایـــم را نـثـــار کسانـــی مـی کنـــم که نـفــریـنــم کـردنــد
مـحـبـتم را بـه کسانــی مــی دهـــم که بــر دلــم زخم نــهادنــد
مــی خواهم بر غــم تبـرها، درخـت شــوم
مـــی خـواهــم بــر روی پــاهـایـــم بـایــستـــم تــا آسـمان شـــانـه هـــایــم را لـمس کنــد
مــی خـواهـم بـــخنـدم
چـــون که هنــــوز تــو بـــا منـــی
خـــدایــا عـاشقــت هستــــم ... مــــرا دوست بــــدار