تو چقدر بایدی...

راستـــی !

در میان ایــــن همه اگـــــر

تــو چقـــدر بـایــــــدی !

دلتنگ تر می کند...

بی فایـــده است ...!!!

از گیــرایـی چشمان تـــو ســــرودن

در کنار مـردمی که ...

عشـق را تنــــها در "خـط بـریــــل" لمس کـرده اند!

انـگار بخــــواهی، برای ماهــــی داخل تـُنگ

دریـا را به تـصویـــــر بکشی ...

فـقـــط خـودت را دلتــنگ تـــر می کند ...!!!

حتی اگر نباشی...

حتــی اگــر نباشـی و نمانـی...

چــون گلی بــر نسیـم روشن آب،

 بــر آوار خــاطــراتم خـواهــی مانـد ...

از آن گلــ ـهایـی که، هـــرگــــز

عطــرِ نابـت فــــرامـوش نخـــواهد شــد...

خاطره ها کمرنگ تر...

باد بــــرف همه جـا بـود

ســـوزی اما در کار نبــود

و

ایـــن خاطــــره ها بودنـد که هــر بار کمــرنگ تــر مــی شدنــد...

دلتنگی … :(

دلتنگی …

رودی نیست که به دریا بریزد!

دلتنگی...

ماهی کوچکی ست

که برکه اش را،

از چهار طرف… سنگچین کرده باشند …

علی شفاعت پناهی

عاشق نیستم...

مـن!

عـاشـق نیـستم...

فقــط گاهــی ،

حــرف تـو کـه مــی شــود ،

دلـم مثـل اینـکه تـب کنــد!!

گــرم و ســـرد مـی شــود...

تـــوی سینـه ام چنــگ مــی زنـــد...

آب مـی شـــود...

تنــگ مــی شـــود...

رفیق روزهای خوب...

مـن از تــو دل نمـی بـرم اگــر چه از تـــو دلـخـورم

اگــر چه گفتـه ای تــرا بـه خــاطـــرات بسپــرم

 
هنــــوز هـم خیـــال کـن کنـار تـو نشستــه ام

 منــی کـه در جـــوانـی ام بـه خــاطــرت شکستــه ام

تــو در ســراب آینـــه شبـانه خنـــده مـی کنــی

مـن شکسـت داده را خــودت بـــرنـده مـی کنــی

نیـــامــدی و سالــ ــها نظـــر بـه جــاده دوختــم

 بیـا ببیــن کـه بـی تــو مـن چـه عـاشقـانه ســوختـــم

رفیـــق روزهای خـوب رفیـــق خـوب روزها

همیـشه مــانـــدگار مـن همیـشه در هنــوزها

صـــــدا بـزن مـــرا شبـی بـه غـــربتـــی کـه سـاختــی

بـه لحـظـه ای کـه عشـــق را بــدون مـن شنـاختــی

تو را دوست میدارم...

تـــو را دوسـت میـــدارم ...

چه فـرق مى کنـــد کـه چـــــــــــرا !؟

یـا از چـــــــــه وقــــت!

یـا چطــــور شـــد که ...!

چـه فــــــرق میکـنـــد ؟!

وقتـــى تــو  بـایـد بــــاور کنــــى ...

که نمـى کنــــى !!

و مـن بــایـــد فــــرامــوش کـنـــم ...

کـه نمــى کـنــــم !!!

تو نمیدانی... نه...

مـن گمان میـکـــردم رفتنـت ممـکن نیـست

رفتنـت ممکـن شد بـاورش ممکـن نیـست

تــو نمیــدانـی نـه...

که چـه حســی دارد خـلاء جـای تـو را حـس کــردن

و ایـن درد همه جــان مــرا میــکاهـد

تــو نمیــدانـی نـه...

...

تلخ بود اما عادت شد...

سـاده بــود واژه رفتــن

امـا... تـلــــخ شـد...!!!

نبـودنــت سخـت بــود

امـا... عــادت شـد...!!!