من از خودم سیرم...
دوشنبه, ۴ دی ۱۳۹۱، ۰۲:۱۶ ب.ظ
مـن آسمان پـــر از ابــرهای دلگیــرم
اگــر تـو دلخــوری از مـن، مـن از خــودم سیــرم
مـن آن طبیـب زمیــن گیــر زار و بیـمارم
کـه هــر چه زهــر به خــود مـی دهـم نمــی میــرم
مـن و تــو آتـش و اشکیـم در دل یـک شمــع
به ســرنـوشت تــو وابـسته است تقــدیـــرم
بـه دام زلـف بلنــدت دچـار و ســردرگـم
مـــرا جـدا مـکـــن از حـلقهـ ـهای زنجـیـــرم
درخـت سوخـته ای در کنــار رودم مـن
اگــر تـو دلخــوری از مـن، مـن از خــودم سیــرم...
فـاضــل نظــری
۹۱/۱۰/۰۴