حیاط خانه خدا...
سه شنبه, ۲۹ فروردين ۱۳۹۱، ۰۴:۰۰ ق.ظ
گـــاهـــی دلـــــم را پـــرت مـــی کنـــم آن طـــرف دیــــوار , آن طـــرف حیـــاط خـــانـ ه ی خـــداست ...
بـــعد هـــی در میـــزنـــم , در میـــزنـــم , در میـــزنـــم و مـــی گویـــم :
دلــــم افــتــاده تـــوی حیـــاطــ شمــا,مــــی شــود دلـــم را پـس بـدهیـــد؟
آنـــقدر دلــــم را پــــرت مـــی کنــم تـــا دیـــگر دلــــم را پــس نـــدهنـــد , تـــا آن در را بـــاز کنـنــد و بــگویــنــد :
بـیــــا خـــودت دلـــت را بــــردار و بـــرو , آنــــوقت داخــــل مـــی شــوم و دیـــگر بـــر نـمـــی گــردم.....
مـــن ایـــن بـــازی را ادامـ ه مــی دهـــم....
۹۱/۰۱/۲۹