مـن دفتـــری پُــر از غـــزلم
نـاب ِ نــاب ِ نـــاب
چشمــی که عاشـقانه بخـــوانـد مــــرا کــم اسـت ...
مـن دفتـــری پُــر از غـــزلم
نـاب ِ نــاب ِ نـــاب
چشمــی که عاشـقانه بخـــوانـد مــــرا کــم اسـت ...
نگــــرانـــی
روح را،
تـــن را،
مــی خــــورد و چــــرخ مـی کنـد و نـابـــود مــی کنــد ....
در بـــــرکـه ات بـمانْ ماهـــی کـوچـک!
دریـا بــــــزرگ است بـــــرای تــــو...
باد بــــرف همه جـا بـود
ســـوزی اما در کار نبــود
و
ایـــن خاطــــره ها بودنـد که هــر بار کمــرنگ تــر مــی شدنــد...
بیچاره چوب کبریت کوچک ...
آتش از سرش شروع شد ولی بر جانش افتاد ...
پس مواظب افکارمان باشیم...
می دانی...
اگر تـــــــو در آسمانِ رویاییِ آزادی نباشی،
پرنده ی دلـــــــــم، همه ی آرزویش، قفس می شود؟
برف نمی بارد...
بی تـــــو، اما...
زمستانی در دلم، برپاست...
حتی در رهایی...
دلتنگی …
رودی نیست که به دریا بریزد!
دلتنگی...
ماهی کوچکی ست
که برکه اش را،
از چهار طرف… سنگچین کرده باشند …
علی شفاعت پناهی
این روزها، بچه ها را میبینم که خیـــلی ادای آدم بزرگ ها را در می آورند!
مثلا ما آن وقت ها عاشق گچ های رنگی بودیم! اما اینها دنبال نان هستند!!
هی میگویم چرا دلم بچگی کردن میخواهد!
نگو دنیا عوض شده!...
مهـــربـــآنــی گنــــآهِ کبیـــره استـــ
در میـــآنِ اهـــل این בنیــــآ
تــــآوآنش همـ سنگســـآر استـــ
بـــآ نگــآه هـــآی ســرد!
حــّבَش ؛ حـــّב شـــرعـــی نمیشنــــآســـב...
ایـن روزهــا....
به قـــــول پنـــاهی
دروغ گفتــــن را خــــــوب یـاد گرفتــــــــــه ام
حــال مـ ــن خــــــــوب است
خــوبِ خــوب
فقـط زیــــاد تا قسمتــی هــــوای دلــ ــم طوفــــانی
همــراه با غبـــارهـای خستگـــــــــــــی ست
و فکـر مـی کنـــم
ایـن روزهـــا...
خــدا هـم از حـــرف هـای تکـــ ــراری مــ ــن خستـــه است
چـه حــس مشتـرکـــی داریــم مــ ــن و خـــدا
او...
از حــرف هـای تکـــ ـــراری مــن خستـــه است
و مـــن...
از تکـــ ــرار غـــــم انگیــز روزهــــایم...