یـادمان باشـــد :
وقتــی کسـی را به خـــودمان وابستـه کـــردیـم !
در بـرابــــرش مسئــولیــم ...
در بـرابـــر اشکــ ــهایـش ؛
شکستـــن غــُــرورش ،
لحظـه های شکستنــش در تنـــهایـــی
و لحظــه های بـــی قــــراریـش ....
و اگـــر یـادمان بـــرود !
در جـایـــی دیگــــر سرنـوشت یـادمـــان خــواهـد آورد ،
و ایـن بـار ما خـــود فـــــرامــوش خــواهیـــم شـد ...
زیبـایـی ها را چشـم می بینــد
و مهـــربانـــی ها را دل...
چشــم فــــرامـوش میکنــد...
اما دل ،هــــرگـز...
تا زمانـــی که
دل زنــــده است..
فــــرامـوش نخـــواهی شـــد...
نمـی دانــم چه مــی خـــواهـم بـگـــویـم
زبـانـــم در دهان بـاز بستــه است
در تـنـــگ قفـس بـاز است
و افـــسوس که بـال مــُــرغ آوازم شکسـتـه است....
علــم پزشکـی ثابت کرده است که شکســــتـن دل واقعیت است.
یعنی وقتــی دل کســی میشکنـــــد در قـلب اتفاقــی می افتد
مثـل یک خـون ریــزی کوچـک یا یک جـــراحت !
مثل جــراحت های کوچکـــی روی پــوسته ی انـار که آرام آرام
زیــــاد مـی شود تا انــار تــــرک مـــی خــورد.
چنـــد وقتـــی است که نمیــــدانم جـــراحت های روی قلبــــم را
مدیــــون تـــو هستم ،که قلبــــم را شکستــــی ،
یا مدیـــون دانــه های انــار قلبــــم که زیـــاد عاشـــق شدنـــد ،
در آن فضـــای بستــه ، دوام نیـــاوردنــد و قلبــــم را شکافتــند ...!
بـی خیـــال...!
مهـــم این است که " لیلـــی" انــار تـــرک خـــورده دوسـت دارد...!
تو برای عطر زدن به کسی نگاه نمی‌کنی
اصلاً برایت مهم نیست دیگران عطر می‌زنند یا نه
خوب شدن هم مثل عطر زدن است
چه کار داری دیگران خوب‌اند یا نه، خوبی می‌کنند یا نه
این حرف و نصیحت خداست که می‌گوید:
خـــود را بـاش
«عَلَیکُم اَنفُسَکُم»
بــر شما بـاد خـودتـان!
مـن!
عـاشـق نیـستم...
فقــط گاهــی ،
حــرف تـو کـه مــی شــود ،
دلـم مثـل اینـکه تـب کنــد!!
گــرم و ســـرد مـی شــود...
تـــوی سینـه ام چنــگ مــی زنـــد...
آب مـی شـــود...
تنــگ مــی شـــود...
حس متـرسک مــزرعه ای را دارم
که گاهــی از تنـهایــی پـــرنـده ای به متـرسک پـناه مـی آورد
تعـــریـف از خـود نباشــد
ولــی اینـجــا حـالـم بــی تــو اصــلا تعــــریفـی نـــدارد....
تـــو را دوسـت میـــدارم ...
چه فـرق مى کنـــد کـه چـــــــــــرا !؟
یـا از چـــــــــه وقــــت!
یـا چطــــور شـــد که ...!
چـه فــــــرق میکـنـــد ؟!
وقتـــى تــو بـایـد بــــاور کنــــى ...
که نمـى کنــــى !!
و مـن بــایـــد فــــرامــوش کـنـــم ...
کـه نمــى کـنــــم !!!
.jpg)
مـن گمان میـکـــردم رفتنـت ممـکن نیـست
رفتنـت ممکـن شد بـاورش ممکـن نیـست
تــو نمیــدانـی نـه...
که چـه حســی دارد خـلاء جـای تـو را حـس کــردن
و ایـن درد همه جــان مــرا میــکاهـد
تــو نمیــدانـی نـه...
...
