وقتی به دنیا اومدی...

تولدت مبارک...

لمس بودنت مبارک...

پاییـــــز !

سلطان فصــل ها!

خیلـــی ها دوستــت دارنـــد

 اما شایـــد بـرای اینــکه هنــــوز اول راهــی...
پاییـــــز من همــــراه تـو تا آخـــریـن بـــرگ فصلـت زرد میـــشوم
 تـا بگــم لحـظه لحــظه زرد شــدنت زیبــاست...

... قلبـــــــم  پاییـــــز را دوستـــ دارد ...

پاییــــــز را دوستـــ دارم

بخاطر غریبـــــــ  و بی صدا آمدنش

بخاطــــــر رفتن و رفتن...

 و خیس شدن زیر بـــــاران های  پایـیـــــزی

 
پایـیـــــز را دوستـــ دارم بخاطر تــولـــد پاکش

زرد است که لـبریز حقایق شـــــده است

تلـــــخ است که با درد موافق شده است

امشب تــولــــد یه عـــزیــــزه که حضـــورش پایـیـــــز رو خـواستنـــی تــر کـــرد

امـــروز روز تـــولد تــوست...

  نمیـــدانم کجایــی...

 اما میــدانم که هستــی ...

 میــدانم که شـادی و در این شادمانــی شایــد لحـظه ای مــرا بـیــاد نمــی آوری ٬....

 

امـــروز روز تــوست...

  زیبــای نـاپـیــدای من...

 و مـن پـر رنگ تــر از همیـشه...

 بیــاد تــوام ...

 

از خــاطراتِ سـالها...

 ایــن روز را کنـارت بـودن نصیـبــی نمـانـده جــز اشک های شبـانــه .....

 امـــروز روز تـــولد تــوست...

 و مـن شــادم بــرای شــادی تــو....

 و غمگیــنم بــرای تنــهایـی خــودم ...

 

امـــروز تــو با هــــزاران آرزو...

 و شـمع ها را فـــوت مــی کنـی...

  در دل مــن اما تنــها ...

 آرزوی تـــوست ٬ امـــروز روز میــلاد تــوست...

  و من بــه انــدازه ی هـــزار سال نبــودنت دلتـــنگ تــوام ....

 تــویـی که تنــهایــی را به مـن هدیــه کـــردی

 

68/08/03

 لمــس بــودنـت مبـــارک ...

تـو ﻧـــﮕﺎه ﮐــن و بـخــوان...

نـه ...

دیگـــر ﻣـن چیــزی ﻧﻣـﯽ ﮔــویم ...

ﻣـﯽ ﺧـواھم از ﺗﮑـــرار ھﺎ ﻓــرار ﮐﻧـم ...

 

ﺷﺎیــد رﺳـیــدم ...

رﻓـﺗـــن رﺳـیــدن اﺳت ...

ﻣــﯽ روم ﺑه ﺟﺎیـــی دور ﺑه اﺳــم روز ھﺎی ﺟدیــد ...

 

اﻟﺑﺗــه ﺧیلــی ھم دور ﻧیـست ...

 ﺷﺎیـــد ھم ﻧــــزدیک اﺳت ...

اﮔـــر دﺳت دراز ﮐﻧــم دﺳﺗــم ﻣــﯽ رﺳد ...

 اﻣﺎ ھمیــن دﺳت دراز ﮐــــردن ﺧــودش ﺧیلـــی اﺳت ...

 

 این ﺑﺎر ﻧﻣــﯽ ﮔــــویم...

 ﻣـﯽ ﺧـواھم ﺗــو ﺑـﺧـــواﻧـﯽ ...

 

ایـن روز ھﺎ ﮐﻣﺗـــر ﮐﺳــﯽ در ﭼﺷـــم ھﺎیــم ﻧـــﮕﺎه ﻣــﯽ ﮐﻧـــد ...

 ﺗـــو ﻧــــﮕﺎه ﮐــن ...

 

ﺣــــرف ھﺎیم آﺧــــر ﮔﻔﺗﻧــﯽ ﻧیست ...

روی زﺑــﺎن ﻧﻣــﯽ آینـد ...

 ﺑه ھم ﻧﻣــﯽ ﭼﺳﺑﻧــد ...

واژه ﻧﻣـﯽ ﺷوﻧــد ...

ﻧوﺷﺗﻧـــﯽ ھم نیـستنـــد ...

 

ﻧـــﮕﺎه ﮐــن ...

 

ﺗــو این ﺣـــرفـــ ــھﺎ را ﺑـﺧــــوان ...

ﻧــــﮕﺎھـم آﻧﻘــــدر ھﺎ ھم ﺑـــد ﺧــط ﻧیـست ...

 

ﻧﺗــــرس ...

دﻟــــم ﺗﻧــﮓ ﺷـــده ﺑـــرای اینکه ﺑﺎ ﻧـــﮕﺎه ﺣــــرف ﺑـــــزﻧـم ...

 ﺣــــرف دل ...

 

دﻟـــم ﺗﻧـــﮓ ﺷـــده ﺑـــرای ﺳﮑـــوت ...

 ﺳﮑـــوت ھﺎیـــی ﮐه ﺑه اﻧـــدازه ی ﺗــــﻣﺎم دنیـــا ﻣﻌﻧـــﺎ دارﻧـــد ...

 

ﺧــــــدایـا ....

ﺑـﺧـــوان ...

ﺑﻠﻧــــد ﺑﻠﻧــــــد ﺑـﺧــــوان ...

ی لقمه نون پر زحمت :D

هر آنچه که هستی ، بهترینش باش...

اگـر نمـی توانـی بلوطـی بر فـراز تپه ای بـاشـی

بـوته ای در دامنه ای بـاش

ولـی بهتـرین بـوته ای بـاش که در کنـاره راه مـی رویـد

اگر نمـی توانـی درخـت بـاشـی ، بـوته بـاش

اگـر نمـی توانـی بـوته ای بـاشـی ، علف کـوچکـی بـاش

و چشـم انـداز کنـار شاه راهـی را شـادمانه تـر کـن

اگـر نمـی توانـی نهنـگ بـاشـی ، فقـط یک ماهـی کـوچـک بـاش

ولـی بازیگـوش تـرین ماهـی دریـاچه

همه مـا را که نـاخـدا نمـی کننـد ، ملـوان هم مـی تـوان بـود

در ایـن دنیـا بـرای همه مـا کـاری هست

کـارهای بــزرگ و کـارهای کمـی کـوچکتــر

و آنـچه که وظیفـه ماست ، چنــدان دور از دستــرس نیـست

اگـر نمـی توانـی شاه راه بـاشـی ، کــوره راه بـاش

اگـر نمـی توانـی خــورشیـد بـاشـی ، ستـاره بـاش

با بــردن و بـاختن انــدازه ات نمـی گیــرند

هــر آنـچــه که هستـی ، بهتـرینـش بـاش

"داگلاس مالـوچ"

مرگ سهم ماست...

مــــــرگ سهــــم مــاست

مـــی دانــم قسمت چشمــ ــهای بــارانـی گریــــه بــی صـــداست

مـــی دانـــم مــــــادرم با نگـــاه خـــود مــی گفت زندگـــی اشتـباست

مـــی دانـــم یـک نفــــر بهانــه مــی گیـــــرد در دلــش جـــای پـــاست

مــی دانـــم یـــک نفـــر بــی گنــــاه مــی میـــرد آه

او آشنـاست مــی دانــم....

 

تقـــدیم به آنهایــی که بــی تقصیـــرند...

تقـــدیم به چشم هایــی که در راه ماندند...

و دل هایـــی که آنـــها را راندند...

تقـــدیم به اشـــک هایــی که غـــــرورشان شکـست...

و عهــــد هایـــی که هـــرگــــــز کســی آنها را نبـست...

کاش اینجا بودی...

مـــی نویســـم بــــاران!!

مـــی نویســـم ســــرما!!!

مـــی نویســـم غــــم و انـــــدوه و نفــس!!!!!

مــــی نویســـم احســــاس ،

 تا بـــدانــی دل من بــــی تــو گلــــم مـــی میــــرد

 و بــــدان دل ســــرد است و کمــــی بــارانـــی ،

غـــــم ســــراســـــر دل من پـــــر کـــــرده...

کــــــاش اینـجــــــا بــــودی.....

اُمید تازه میخواهم...

بــر لبـــانـــم غنچـــه لبخنـــد پــــژمـرده است

نغمــه ام دلگیــــر و افســـرده است

نــه ســـــرودی؛ نــه ســــروری

نــه همــــاوازی نــه شـــــوری

زنــدگــــی گــویـــی ز دنیــا رخــت بــر بستـــه است

یــا که خــاک مــــرده روی شهــــر پــاشیـــده است

ایــن چه آییـنــی؟ چه قانــونـــی؟ چه تدبیـــری است؟

من از این آرامـــش سنگیـــن و صامــت عاصیــــم دیگـــــر

من از ایــن آهنـــگ یکســــان و مکـــــرر عاصیــــم دیگــــر

من ســـــرودی تـــازه مــی خــــواهـــم

جنبـشـــی؛ شـــوری؛ نشاطـــی، نغمــه ای، فــــریادهایی تـــازه مــی جـــویــم

مـن به هــــر آییـــن و مسلک کــو، کســـی را از تلاشـش باز دارد یــاغیــم دیگــــر

من تـــو را در سینه امیـــد دیـــرین سال خــــواهـم کـشت

من امیــــد تـــازه مــی خــــواهـم....

دل نوشته های من...

سلاممممممم

بعد یکی دو ماهی اومدم اینجا و دلمم تنگش بود ؛ خیلی دوست داشتم بیام ولی سر نمی گرفت نمیدونم چرا

حرفایی که بشه گفت زیادن ولی مجالش نیس و نمیشه بعضا

لازمه بعضی هاش همیشه توی دلت بمونه و به زبون نیاری که میشه دردسر

سعی میکنم بیشتر بیام....

دلتنگی هام با این نوشته ها ارضا میشه تا حدودی و آروم می گیرم....

هییییییییی

دلخوشی منم شده همینا دیگه