حالم بی تو اصلا تعریفی ندارد...

حس متـرسک مــزرعه ای را دارم

که گاهــی از تنـهایــی پـــرنـده ای به متـرسک پـناه مـی آورد

تعـــریـف از خـود نباشــد

ولــی اینـجــا حـالـم بــی تــو اصــلا تعــــریفـی نـــدارد....

رفیق روزهای خوب...

مـن از تــو دل نمـی بـرم اگــر چه از تـــو دلـخـورم

اگــر چه گفتـه ای تــرا بـه خــاطـــرات بسپــرم

 
هنــــوز هـم خیـــال کـن کنـار تـو نشستــه ام

 منــی کـه در جـــوانـی ام بـه خــاطــرت شکستــه ام

تــو در ســراب آینـــه شبـانه خنـــده مـی کنــی

مـن شکسـت داده را خــودت بـــرنـده مـی کنــی

نیـــامــدی و سالــ ــها نظـــر بـه جــاده دوختــم

 بیـا ببیــن کـه بـی تــو مـن چـه عـاشقـانه ســوختـــم

رفیـــق روزهای خـوب رفیـــق خـوب روزها

همیـشه مــانـــدگار مـن همیـشه در هنــوزها

صـــــدا بـزن مـــرا شبـی بـه غـــربتـــی کـه سـاختــی

بـه لحـظـه ای کـه عشـــق را بــدون مـن شنـاختــی

تو را دوست میدارم...

تـــو را دوسـت میـــدارم ...

چه فـرق مى کنـــد کـه چـــــــــــرا !؟

یـا از چـــــــــه وقــــت!

یـا چطــــور شـــد که ...!

چـه فــــــرق میکـنـــد ؟!

وقتـــى تــو  بـایـد بــــاور کنــــى ...

که نمـى کنــــى !!

و مـن بــایـــد فــــرامــوش کـنـــم ...

کـه نمــى کـنــــم !!!

تو نمیدانی... نه...

مـن گمان میـکـــردم رفتنـت ممـکن نیـست

رفتنـت ممکـن شد بـاورش ممکـن نیـست

تــو نمیــدانـی نـه...

که چـه حســی دارد خـلاء جـای تـو را حـس کــردن

و ایـن درد همه جــان مــرا میــکاهـد

تــو نمیــدانـی نـه...

...

در هجوم تنهایی...

پنــهان کــردن اشک پشت لبخـنــد خیلــی سختـه  !!!

اینکـه بغـض داشته بـاشــی

و ایـن که خــودت را در هجــوم تنــهایــی سـرپـا نگه داری

و دائــم به خـودت بگـی قــوی بـاش

 ولـی مـی دونــی که قــوی نیـستــی

و دلـت اونـقـــدر گــرفتــه و تـو سیـنه سنگینــی مـی کنـه

که احـساس خفـگـــی بهت دست میــده

 اونـجــاست که میخــواهـی با تمام وجــودت

 فــــریـاد بـزنـی فــــــریــاد...!!!

 امـا بغــض راه فــــریـاد تـو بسته

و تــو همچنـان سکــوت مـی کنــی ،

  سکـوتــــ

 و سکــــوتـــــ

  و سکــــوتـــــــ....

تلخ بود اما عادت شد...

سـاده بــود واژه رفتــن

امـا... تـلــــخ شـد...!!!

نبـودنــت سخـت بــود

امـا... عــادت شـد...!!!

دیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد...

دنبـال مـن مـی‌گــردی و حـاصــل نـدارد

ایــن مــوج عاشـق کـار بـا سـاحــل نـدارد

بـایــد ببنــدم کـوله بـار رفتنـم را

مـــرغ مهـاجـــر هیـچ جـا منــزل نـدارد

مـن خـام بــودم، داغ دوری پختـه ام کرد

عمــری که پـایـت سوختــم قـابـل نـدارد

مـن عاشقـی کــردم تـو اما ســرد گفتـی:

از بـــرف اگـــر آدم بـسازی دل نـدارد

بـاشــد ولـم کـن بـا خـودم تنــها بـمانــم

دیـــوانـه بـا دیــوانـهـ ـها مشـکل نـدارد

شـایـــد بـه ســرگـــردانـی ام دنیـا بخنــدد

مــوجـی کـه عـاشـق مـی‌شــود سـاحــل نـدارد

 مهــدی فــرجــی

من از خودم سیرم...

مـن آسمان پـــر از ابــرهای دلگیــرم

اگــر تـو دلخــوری از مـن، مـن از خــودم سیــرم

مـن آن طبیـب زمیــن گیــر زار و بیـمارم

کـه هــر چه زهــر به خــود مـی دهـم نمــی میــرم

مـن و تــو آتـش و اشکیـم در دل یـک شمــع

به ســرنـوشت تــو وابـسته است تقــدیـــرم

بـه دام زلـف بلنــدت دچـار و ســردرگـم

مـــرا جـدا مـکـــن از حـلقهـ ـهای زنجـیـــرم

درخـت سوخـته ای در کنــار رودم مـن

اگــر تـو دلخــوری از مـن، مـن از خــودم سیــرم...

فـاضــل نظــری

دلبسته افــلاکـم و پابسته خـاک...

ای زنـدگــی بــردار دست از امتـحـانم

چیـــزی نه میــدانم نه میـخــواهم بـدانم

 
دلسنـگ یـا دلتـنگ ! چـون کـوهـی زمیـن گیــر

از آسمان دلخـوش به یک رنگیـــن کمانــم

 
کـوتاهــی عمـــر گل از بـالا نشینــی ست

اکنــون که مـی بیننــد خـوارم، در امانـم

 
دلبـسته افــلاکـم و پابستـه خــاک

فـــواره ای بیــن زمیــن و آسمانــم

 
آن روز اگـــر خــود بـال خـود را مـی شکستــم

اکنــون نمـی گفتـم بمانـم یـا نمانـم؟!

 
قفـل قفـس بـاز و قنــاری ها هـــراسان

دل کنــدن آسان نیـست ! آیـا مـی تــوانـم ؟!


استــاد فـاضــل نظـــری