مــراقـبــ قـلبــ ـها بـاشیــم !!!
وقـتــی تــنهایـیم ، دنـبال دوسـتــ مـی گـردیـم
پــیدایـش کـ ه کـردیـم ، دنـبال عیـبـ ـهایـش مـی گـردیـم
وقـتــی کـ ه از دسـتــ دادیـمش ، دنـبال خـاطـراتـش مـی گـردیـم
و همچنـان تـنها مـی مانـیم
هیـچ چـیز آسـان تـر از قـلبــ نمـی شـکنــد !!!
(ژان پـل سـارتـر)
خــــــوبِ من؛
در پایانـــ ه ی شلــــــــوغ دنیا، بی تو خستـــــ ه و سرگردانــــــــــم
در این ناکـــــــجاآباد ، بدنبال بلیطــــــــی می گردم که من را به تو برســـــــاند ...
قـــــــیمتش را محبتــــــــ تو درج کــــــــرده اند
نمیدانم این قـــــلبـــــــ ســــــیاه را قابـــــــل میدانند یا نـــــ ه !
خـــــــــوبِ من
اشکــــــــهایم کـــــــوچــــکند و سیاهـــــــی هایم بزرگــــــــــــ
آه که در این گســـــــــتره چه ناتــــــــوانم
خــــــــوبِ من
دستی برآر و قلــــــــبم را از غــــــیر خــــــــــودت بتکان؛
میدانــــــم ، دســــــتان مهربانتـــــــــ سیاه نمیشوند ،
اما قلبــــــــــی را درخشـــــــان خواهـــــــــی کرد
قلبــــــــــی که آن را خــــــــــــرج رسیدن به تو خــــــــــــواهم کرد
اوه که عــــــــطرِ دســــــــــتانِ معــــــــــطرتـــــــــ چـــــــقدر نزدیکند ، خـــــــــــوبِ من
انگار همیشــــــــــــه اینجا بوده اند ...
عشـــــــق با مـــــداد!
چــ ه خــــوب مــــی شد اگر تو دنیا عشــــــــــق رو با مـــــداد نمی نوشتیم!
همه با مـــــــداد می نویسن که اگه روزی تو خوش خطــــــــی پیشرفت کردن پاکــــــش کنن!
اما وقتی پاکـــــــش می کنن این کاغـــــذ نیست که چــــــروک میشــــــ ه!
این یک قلـــــــبـــ ه.... برای هرکســــی که میخواد باشـــــ ه!
پاکــــنت رو محـــکم می کشـــــی روش!
یک وقتایــــــــی کاغــــــذ هـــــــیچ چیزش نمیشــــ ه!
یک وقتایــــــی چــــــروک میشـــــ ه!
یک وقتایـــــی پاره میشـــــ ه!
اما من عشـــــــق تو رو با خودکار تو دلـــم نوشـــتم!
حیف شد!
دلم رو شـــکوندی لاکــــش گـــــرفتم!
اما یکبار دیگه عاشـــــقتـــــــ شدم!
شدم مجــــــــنون!
اما این بار کار مجـــــــــنون رو تکــــــــرار کردم!
عشـــــــــق را روی سنگـــــــی نوشتم با دستــــــ خـــــــودم!
هزارسال میگذره ولــــــی هــــــنوز هرکــــــــی میاد می فـــهمــــــ ه که من عاشــــــقتـــــ بودم!
حـــــیف!
باد!
باد پاکــــــــش کرد!
به مـــــــــرور زمان!
.
.
.
.
.
.
.
تازه فــــــهمیدم مـــــــردم چه می گویند:
عشـــــــــق زمان را ازبین می برد و زمان عشـــــــــــق را!
پــنـــجـــره ....
من بــ ه یـــک پــنـــجـــره دلــــخـوش بـــودم
پــشت آن پـــنـــجـــره بـــ ه امـیـــد دلــبـــــستــــــــم
بـــ ه نـــگاه خــــورشــیـــد و بــ ه تـــاریــکـــــی شــبــــــ
بـــ ه هـــوایـــی ابـــــری
بـــ ه نـــسیمــــی آرام
و نــــگاهــــم پـــشت آن پـــنــجـــره
همـــره بـــارش بـــاران ،تـــر مـــی شــــد
امـــا... !!! ســنــــگ بـــی مـــهری تــــو
شیـــشــ ه پــنــجـــره ی قـلـــب مــــرا در هـــــم ریــــخــتــــــ
تـــــرکـــــ بــــرداشــتـــــ و شــــکستــــــ...!!!
کســی از جنــس بــاران ....
بــاران کــ ه مـــی بــارد
بـــایــد کســی بـاشــد، کســی از جنــس بــاران
بــا پــنـجــره ای بــاز و در انــتــظار ...!!!
بـــوی خــوش خـــاک ، سرمــای دلپــذیــر هـــوا
مـــوسیــقــــی زیـــبـای بــاران
بــا تـــرنـــم صـــدای تــبــش قـــلب ها
بــاران کــ ه مـــی بـــارد بـــایــــد کســـی بـــاشـــد
کســی از جنــس بـــاران ... !!!
هــمـه ی ِ قـرارداد هــا را کـ ه روی
کـاغـذ هـای بـی جـان نـمی نــویــسنـــــ....ــــد !
بــعـضــی از عـهـدهــا را روی قــلـب هـــای هــم مـی نــــویــسـیـــم ...
حـــــواست بــ ه ایـن عـهـدهـای غـیــــر کـاغــــذی بــاشـــد ...
شـــکـسـتَــن شــان یـــک آدم را مــــی شـــکنـــد !
دلـــم تـنــگ است دلـــم تــنــگ است
دلـــم اندازه حجم قفس تــنــگ است
ســکوت از کــوچـ ه لبــــریـــز است
صـــدایــم خیـــس و بـــارانــی است
نمـــی دانــم چــــرا در قــلب مــن
پـــائـیـز طــولانــــی است !!
نترس...
اینجـــا تاریک نیست... اینجـــا جاییست رویایی مخصوص تو...
اینجا...
پشیمان نمیشوی... بدون ترس در آن قدم بُگذار...
فقط کمی ترک دارد...
اینجـــا قلب من است !
حــواسمــون بــاشـ ه .....
دل آدما...!!
شیشـ ه نیست که روی آن...!!
* هــــــا * کنیم...!!
.
.
.
.
.
بعد با انگـــشت قـــ♥ ـلب بکشیم و...!!
وایسیم آب شـــدنش رو تماشــــا کنیم...!!
و کیـــــف کنیم...!!
رو شیشه نـــازک دل آدمـــا...!!
اگـــه قلبــــــ♥ ـــی کشیدی...!!
باید مــــــــردونـ ه پـــــــاش وایســــتی...!!
مگر می شود...
آدمـ ــها... آدمـ ــها می گذرند
آدمـ ــها از چشمــ ــهایمـ ـمی گذرند و سایه ی یـکایـکشان
بر اعماق قلبمــ می افتد
مگر می شود
ازین همه آدمــ
یکی تــو نباشی
لابد من نمی شناسمتـــ
وگرنه بعضی ازین چشمــ ــها
اینگونه که می درخشند
می توانند چشمــ ــهای تــو باشند...
