بــاران کــ ه مــی بـارد
تـــمام کـوچــ ه ــهای شهـــر پـــر از فـــریـاد مــن اسـتــــ ...
کـــ ه مـــی گــویـم: مــن تــنـها نــیـستــم, تــنـها منــتــــظرم پـــنـجــــره ی بــاران خـــورده ات را بــاز کــن
چــنـد ســطر پــس از بـــاران چـــشمـــ ـــهایم را بـــبـین کــ ه هـــوایــتـــ دیـــوانـ ه شـــان کـــردهدلــــم بـــرایــتـــــ تـــنـگــــ اســـتـــــ ....
ܓܨ گمـاטּ مبــر ڪـﮧ فریـاد مـن بـه جـایـے نخـواهـد رسیـد ، همیـن ڪـﮧ خــدا بشنـود کافے سـت ܓܨ
ردپــای دلتـــنـگـــی....
پــنـهان کـــردن اشـک پــشت لبـــخنـد خیـلـــی سختـ ه !!!
ایــنـکـ ه بــغض داشتــ ه بــاشـــی
و این کــ ه خـــودت را در هجــــوم تــنـهایـــــی ســرپــا نـگــ ه داری
و دائـــم بــ ه خـــودت بـگـــی قـــوی بــاش
ولـــی مــــی دونـــی کــ ه قـــوی نیــستـــی
و دلــت اونـــقـدر گـــرفتــ ه و تـــو سیـنـ ه سنـــگینـــی مـــی کنــ ه
کــ ه احـــساس خـفگـــی بـــهت دست میـــده
اونـــجـاست کــ ه میـــخـواهـــی بــا تـــمام وجـــودت
فــریــاد بـــزنــــی فــریـــاد...!!!
امـا بــغـض راه فـــریـــاد تـــو بـستــ ه
و تـــو هــمچنـــان ســـکوتـــــ مـــی کنـــی ، ســـکوتـــــ !!!
.... دلــــم فـریـــاد میـــخـواهــد ....
ایـن روزهـــا دلـــم اصـــرار دارد
فــریـــاد بـزنـــد
امــا . . .
مـن جلـــوی دهـانـــش را مـــی گیـــرم
وقـتـــی مــی دانـــم کســـی تـمایـلی بـ ه شنـیــدن صدایــش نـــدارد !!!
ایـن روزهــا من . . .
خــدای سکـوت شــده ام
خـفقـــان گــرفتـــ ه ام تـــا آرامــش اهـالـــی دنـیـــا
خــط خطـــی نـشـود . . .!
لبت نه گوید و پیداست میگوید دلت اری
که اینسان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری
دلت می اید ایا از زبانی این همه شیرین
تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان داری
نمیرنجم اگر باور نداری عشق نابم را
که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیاری
چه میپرسی ضمیر شعر هایم کیست ان من
مبادا لحظه ای حتی مرا اینگونه پنداری
ترا چون ارزو هایم همیشه دوست خواهم داشت
به شرطی که مرا در ارزوی خویش نگذاری
چه زیبا میشود دنیا برای من اگر روزی
نو از انی که هستی ای معما پرده برداری
چه فرقی میکند فریاد یا پزواک جان من
چه من خود را بیازارم چه نو خود را بیازاری
صدایی از صدای عشق خوش تر نیست حافظ گفت
اگرچه بر صدایش زخم ها زد تیغ تاتاری
محمد علی بهمنی
ای مهربـان تـر از برگ در بوسه های باران ....
بیـــــداری ستــــــاره در چـــــشـــــــم جویباران
آیینه نگـــاهت پـــیوند صــبــــح و ســـــــاحل ....
لبخـند گــاهگــاهت صــــبــــح سـتـــــاره باران
بــآزا که در هــوایت خــــامـــــوشی جنـــــونم ....
فریـــــادهــا برانگیــخت از سنــگ کوهساران
ای جویـبار جــاری ، زین سایه برگ مگریز ....
کاین گونه فرصت از کف ، دادند بی شماران
گفتی : ((به روزگاری مهری نشسته)) گفتم ....
بیـرون نمیتوان کرد (( حتی )) به روزگاران
بیگانگی ز حـد رفــت ای آشـنـــا مپــرهیز ....
زیــن عــاشق پشیمــان ، سرخیـل شرمساران
بیش از مـن و تـو بسیار،بسیار نقش بستند ....
دیــــوار زندگـــــی را ، زیـــن گـونه یــادگاران
وین نغمـه محـبت ، بعــد از مـن و تـو مـاند ....
تا در زمــــانه بـــــاقــی است آواز باد و باران
شفیعی کدکنی
