دلم تنگ است...

دلـــم تـنــگ است دلـــم تــنــگ است

دلـــم اندازه حجم قفس تــنــگ است

ســکوت از کــوچـ ه لبــــریـــز است

صـــدایــم خیـــس و بـــارانــی است

نمـــی دانــم چــــرا در قــلب مــن

پـــائـیـز طــولانــــی است !!

من اینجا بس دلم تنگ است...

من ایـنـجــا بــس دلــم تـنـگ است ....

و هــر ســازی کـ ه مــی بیـنـم بــد آهنــگ است

بیــا ره تــوشـ ه بـــرداریــم

قــدم در راه بــی بـرگشت بــگذاریــم

ببــینیــم آسمـان هر کجــا آیـــا همیـن رنــگ است ؟

من ایـنجــا از نــوازش نـیــز چــون آزار تــرسـانــم

ز سیــلی زن، ز سیــلی خــور

و زیــن تــصویــر بــر دیــوار تــرسانــم

.
.
.

بـیـــا ای خستـ ه خاطـر دوست !

ای مانـند من دلکنــده و غمگیــن!

من ایـنجــا بــس دلـــم تـنــگ است ....

بـیـــا ره تــوشـ ه بـــرداریــم 

قـــدم در راه بـــی فــرجــام بــگذاریــم...

اخــوان ثــالث

تــنـهایـــی...

دلـــم گاهـــی مـی گیـــرد

گاهـــی مــی ســوزد

گاهـــی تـنــگ مـــی شــود

و حتـــی گاهـــی ...

گاهـــی نـ ه خیـلـی وقـــت هــا

مــی شکنــد ....

امــا هنــــوز مــــی تـپــد

بـــرای یک لحـــظه دیــدن تــــو

منتظر بارانم...

در خـلــــوت کـوچـه هـایـــم

بـاد مـــی آیـد

ایـنــجا من هستــم ؛

دلـم تـنـــگ نیـست ....

تـنـها مـنـتـــظر بـارانـــم

تـا قـطره هایـش بـهانـــه ایــــی بـاشنـد

بـرای نـم نـاک بـودن لـحظه هـایـــم

و اثـبـاتــــی

بر بــی گنـاهـــی چشـمـانـــم ...

دلتنگ می شوم...

گاه دلتنگ می شوم

دلتنگ تر از همه دلتنگی ها

گوشه ای می نشینم

و حسرت ها را می شمارم

و باختن ها

و صدای شکستن را!

نمی دانم

من کدامین امید را ناامید کردم؟

و کدامین خواهش را نشنیدم؟

و به کدامین دلتنگی خندیدم؟

... که چنین دلتنگم!!!

دلتنگ در حسرت

خدایا...

نمی دانم که با این ناسپاسی، چگونه تمنایم را از تو طلب نمایم.

از تو که خورشیدی را در زمستانی ترین روزهای زندگیم تاباندی،

به خود بالیدم که چنین عزیز درگاهت بوده ام!

اینک خورشیدم در افق آرزوها در حال غروب است؛

و مانده ام دلتنگ در حسرت آرزوهای مانده بر دل

و هراس از سکوت و تنهایی ِ شب...