عجب بیهوده تکراری است دنیا...
دلــم تنـگ است دلــم مــی سوزد از باغــی که میــسوزد
نه دیـــداری نه بیـــداری نه دستـــی از سر یــاری
مــرا آشفته مــی دارد چنین آشفتــه بازاری
تمــام عمـــر بستیـم و شکستیـم بجـــز بار پشیمانــی نبستیـم
جوانــی را سفـــر کردیــم تا مــــرگ
نفهمیـــدیم به دنبــال چه هستیـم
عجـب آشفتــه بــازاری اسـت دنیــا
عجـب بیهــوده تکـــراری است دنیــا
چه رنجـــی از محبت ها کشیدیــم برهنه پا به تیغستـان دویدیــم
نگـــاه آشنا در این همه چشــم ندیدیــم و ندیدیـــم و ندیدیـــم
سبـک بالان ساحـــل ها ندیدنــد
به دوش خستــگان باریست دنیــا
مــــرا در اوج حســرت ها رها کرد عجـب یــار وفـا داریست دنیــا
عجـب آشفتــه بـــــازاریـست دنیــا
عجـب بیهـــوده تکــــراریست دنیــا
میـان آنچه بایــد باشــد و نیست
عجـب فـــرسوده دیــواریست دنیــا
عجـب خــواب پــریـشانیـست دنیــا
عجـب دریـــای طــوفـانیـست دنیــا
عجـب آشفتــــه بــــازاریـست دنیــا
عجـب بیهــوده تکــراری است دنیــا
اردلان ســرافـــراز
