دست خدا...

ﻋﻤﺮﯼ ﮔﺸﺘﯿﻢ

ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ

ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺭ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ، ﺩﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ

ﺑﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ . . . !!

حواست باشه...

 

کسانی هستند که ناخودآگاه از خودمان می رنجانیم

مثل ساعت هایی که صبح دلسوزانه زنگ می زنند،

و در میان خواب و بیداری بر سرشان می کوبیم

بعد می فهمیم که خیلی دیر شده …

چه غم انگیز...

ماه شــده‌ ام

راهنمای مسافـــران...

و چه غــم‌ انگیــــز است حکایتِ مسافــری که

پـایــانِ راه

ماه می ‌شـــود!

چه اوقات سختی...

چه اوقات سختـــی که بـر مـن گـذشت!

گـواهِ دلِ ریـشِ مـن، ماه بـود!

دمـی شک نکـــردیـم به شاه ‌راه ‌ها ،

دریــغا که بی‌ راهه ‌ها راه بـود!

نگاه تو...

تمام عمــرم را ،

فصلِ عاشقـانه ی نـگاه تـو، تکمیـل می کنـد...
وقتــی تـو نـگاه می کنـی ،
زمستان دیگـــر یـک فصـلِ ســرد  نیـست...

نـگاهِ تـو ،
تـمام “فصـل” ها را “وصـل” می کند به گـــرمای خـــورشیــد…

 

در انتظار...

فنـجان چــای روی میـــز در انتـظار یک جُـرعه است

نه تـو می آیــی نه او گـــرم مـی مانـد

چـه گناهــی دارد سماوری که داغ دیـده است؟ ...

از فردا... از فردا...

«وَ إِذَا مَسَّ الْانسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثمُ‏َّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسیِ‏َ مَا کاَنَ یَدْعُواْ إِلَیْهِ مِن قَبْل‏...»

«هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را می‏خواند و بسوی او باز می گردد؛ امّا هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند، آنچه را به خاطر آن قبلًا خدا را میخواند، از یاد می‏برد...»

زمر/8.

گفت:
خدایا اگه زنده برم بیرون قول میدم آدم خوبی باشم...

سالم بدنیا اومد
نرسیده یکی زد پشت کمرش!
دردش اومد

عصبانی شد:
مثل اینکه امروز نمیشه!
از فردا
از فردا...

سکوت...

چشمـ ـها موجودات صامتـی هستند که فــریـاد را می بینند!

و زبـان موجود شلوغـی است که سکـــوت را تعریف می کند...

کسی در باد...

ایـن روزها که مــی گـــذرد ، هــر روز

احــساس مـی کنـم که کسی در بـاد

فــــریـاد مـی زنـد

درد های من...

دردهـــای مـن جـامه نیــستند تـا ز تـــن در آورم...