پـلکـــ ــهای مـــرطـوبــــ مــــرا بـــاور کــن ،
ایـــن بــاران نــیـستـــ کــ ه میـــبـارد ،
صـــدای خـستـ ه ی مـن اسـتـــ کــ ه از چــشمانــم بــیـرون میــریــزنــد ....
پـلکـــ ــهای مـــرطـوبــــ مــــرا بـــاور کــن ،
ایـــن بــاران نــیـستـــ کــ ه میـــبـارد ،
صـــدای خـستـ ه ی مـن اسـتـــ کــ ه از چــشمانــم بــیـرون میــریــزنــد ....
در ایـن بـهبــوهـ ه ســرما دلــی گــرمــی داشتـم
و آنــهایــی کــ ه وارد شــدنـد قطعــ ه ای از پـازل دل مــن را بــرداشتــنـد
و در دل خــود گــذاشتنــد امـا نــفهمیـدنـد جـنـس دل مــن بـا دل آنـــها شـایـــد یــکرنــگ نــبـاشــد
و پـازل دل خــود را بـــر هـــم ریــخـتــنـد
و مـقـصـــر مــن شــدم آخــ ه تـــو کلبــ ه ســوتـــ و کــور تـاریـکـــ قلبــم خــورشیــد کـ ه جــا نـمیشـ ه...
در ایــن لحـظاتـــ دعــا میــکنـم هــر جــا هستــنـد بـاشنــد آسمـانـشان ارغـــوانـــی
انـتــظار سخـتـــ اسـتـــ ...
فــرامـوش کـــردن هــم سخـتــ اسـتـــ ...
امـا ایــنکــ ه نـــدانـی بـایــد انـتــظار بـکشـــی یـا فـــرامـوش کنـــی از همـ ه سخـتـــ تــر اسـتـــ ...
ببـــیـــن...
ایـن اسمش دلــــ ه !
اگر قـــرار بــود بــفهمــ ه کــ ه فـاصلـ ه یـعنــی چــــی...
اگر قـــرار بـود بــفهمــ ه کــ ه نـمیـشــــ ه ...
میــشد مغــــز !
دلـــ ه ...
نمــی فهمــــ ه ... !
شیـشــ ه دل را شـکستــن
احـتـیــاجــش سنــگــــ نـیــست
ایــن دل بــا نـــگاهــی ســرد
پــر پـــر مـــی شـــود ...
وقـتــــی دلــتــــ خـستــ ه شـــد
دیـــگر خــنـده مــعنـایــــی نـــدارد
فــقـط میـــخـندی تــا دیـــگران غـــم آشیــانـ ه کـــرده در چــشمانـتــــ را نــبیــنـند.
وقـتــــی دلــتــــ خـستــ ه شـــد
دیـــگر حـتـــی اشـکـــ ـــهای شبـانــ ه هــم آرامــتــــ نمــی کنــنـد ...
فــقـط گــریــ ه میــکنـــی چـــون بــ ه گــریــ ه کـــردن عــادتـــ کـــرده ای...
وقـتــــی دلــتــــ خـستــ ه شـــد
دیــگر هیــچ چــیـز آرومــتـــ نمــی کـنــ ه بــجــز دل بـــریـــدن و رفــتـن
گـاهــــی پـــروانــ ه ـــها هـــم اشتــبـاه عـــاشـق میـــشـونـــد...
بــ ه جـــای شمـــع
دور چـــراغ ـــهای بــــی احــساس خـــیـابـان مـــی میـــرنـــد!
بـــرای خــودت زندگــــی کن
کســـی کــ ه تــو را دوســتــــ داشـتــ ه بـاشـــد
بــا تـــو میــمانــد ،
.
.
.
بـــرای داشتــنـتـــ مـــی جــنـگد...
امـا اگــــر دوســـتــــ نـــداشـتــ ه بــاشـــد
.
.
.
بــ ه هـــر بـهانــ ه ای میــــرود...
گاهـــی حــجـم دلتــنگـــی ـــهایــم آنــقـدر زیـــاد مـــی شـود
کــ ه دنــیـا بـا تـــمام وسعـتـش بـرایـــم تــنـگــــ مـــی شـود
دلتـــنگـم.....
دلتـــنگ کســی کــ ه گـــردش روزگـارش بــ ه مـا کــ ه رسیـــد از گــردش ایــستـاد
دلتـــنگ کســـی کــ ه دلتــنگـــی ــــهایـم را نــدیـد
دلتــنگ خـــودم.....
خـــودی کــ ه مــدتـهاستـــ گــم کـــرده ام ...
گــذشتـــ دیـــگر آن زمـان کــ ه فـقـــط یکبـار از دنــیـا مـــی رفـتـیم
حـــالا یکبــار از شهــر مـــی رویــم
یــک بــار از یـــاد،
یــک بــار از دل،
و یــک بــار از دســتــــ ...
دلتــنـگــــی پــیـچیده نـیــستــــ ...
یــکـــ دل و یــکـــ آسـمون
و یــکـــ بــغض
و آرزو ــهای تـــرکــــ خـــورده !
بـــ ه همیــن سـادگــــی...