از خلأ پر بود...

خـُودم را مے زَنم بـہ خیاباלּ هاے

شبـــ هاے...

سیــــگار هاے...

هاے هاے  ِ منے ڪِـہ اَز خـَـلأ پــُر بود...

همیـטּ طور بـَراے خـُودم مے خـَندم

همیـטּ طور بـَراے خـُودش اَشک مے آیـَد...

گروس عبدالملکیاלּ

بـرای عـاشق شــدن...

نـه

همیـشه بــرای عـاشق شـدن

به دنبـــال بـاران و بـــهار و بـابونه نبـاش

گاهـــی

در انتـــهای خارهـای یک کاکتـــوس

به غنـچـــه ای مـی رسـی

که مـاه را بـــر لبـانت مــی نشانـــد

 

گـروس عبـدالملکیــان