دلــــ ِ مـَטּ
تـُنگ ِ بلـــــوریستـــ ڪِـہ یڪ ماهے قـــِـرمـز دارد...
یڪ تلنگـــُـر ڪِـہ بـہ ایـטּ تـُنگ بلـــــوریـטּ بخـُـورد ، مے شـِڪنَد
آبــَـش اَز پنجـــِـره چشمانَم مے ریــــزَد
ماهے سینـہ مـَטּ مے میــــرد...!
دلــــ ِ مـَטּ
تـُنگ ِ بلـــــوریستـــ ڪِـہ یڪ ماهے قـــِـرمـز دارد...
یڪ تلنگـــُـر ڪِـہ بـہ ایـטּ تـُنگ بلـــــوریـטּ بخـُـورد ، مے شـِڪنَد
آبــَـش اَز پنجـــِـره چشمانَم مے ریــــزَد
ماهے سینـہ مـَטּ مے میــــرد...!
شَبـــ دَر چشماלּ مـَטּ اَستـــ
بـہ سیاهے چشمانم نــِـگاه کـُטּ
روز دَر چشماלּ مـَטּ اَستـــ
بـہ سـَـفیدے چشمانم نــِـگاه کـُטּ
شَبـــ و روز دَر چشماלּ مـَטּ اَستـــ
بـہ چشم هاے مـَטּ نــِـگاه کـُטּ
پلڪ اگــَـر فــُـرو بــَـندم
جَهانے دَر ظُلماتـــ فــُـرو خواهــَـد رَفتـــ
مـــَـرحوم حُسیـטּ پـَـناهے
چشمــ هایـَم را می بنــدَم
ظاهـــِـر می شوی...
پُشتـــِ پلک هامــ مگــَـر
اُتاق ِ ظهــــور ِ عکــس های تـُوستـــ ؟!
رضا کاظمی
این پست برا همه اونایی که دیگه مادر ندارن
مــــــادر نــوشتــ ه میـــشـود
فـــرشتــ ه خـــوانـده میـــشـود ...
امــروز چــقـدر بــی تـابــی مــی کنــد
دلــم ، خــودم ، فــکـرم ...!!!
بــی تــو چشمـ ــهای مــن
بــ ه انــدازه یــک بغـض وسیــع گــریــ ه دارنـــد
بــی تــو دلـــم آنــقـدر سنـگیـنـی مــی کنــد
کــ ه تـــوان تــپیـدن نــدارد ...!!
بــی تــو حــجـم سیــنـ ه ام آنــقـدر تــنـگــ اسـتــ
کـ ه صــدای نـفس ـهایــم بــ ه شــماره افــتـاده
بــی تــو ، بــی تــو مـــادرم ...!!!
تــو رفـتـــی و فـــریـاد مــی کـشـد قـلبــم دیـــوانـ ه وار
آلالــ ه ی وجــودم غمـیــگن و خـستــ ه اسـتــ
بــنـگـــر کــ ه چـ ه سخـتــ مــی گــذرد
روزگـــارم بــی تــو، ای عــزیــزتــریـنــم ... !!!
****** ****** ****** ****** ****** ******
دسـتــ خـالــی نــرفـتــ مــادر مــن
عـشق را بـقـچــ ه بـستــ و بــا خــود بـــرد ...!!!
بــا تـــو هستـــم
تــویـــی کــ ه رویـتـــ را از مــن بـــر میـــگردانـــی
بــ ه چــشمانـــم نــگاه کــن
اشکـــ ـهایـــم هنــــوز خــشکــــ نــشده انــد
از چــ ه میــتـرســـی , مـــن گنــاهتـــ را بــخـشیـــده ام
هنـــوز آنـــقـدر عــاشــقـتــــ هستــم کــ ه هیـــچ کیــنـ ه ای از تـــو بــ ه دل نــــدارم
تـــو را بــ ه خـــدا سپــــرده ام , نــ ه نــگران نــباش نفــریــنـتـــ نـمـــی کنـــم
بــرایتـــ دعــا ی خیــــر میــکنــم
دعـــا میــکنـم کــ ه خـــدا هــم تـــرا بـبخـشد و تــنـهایتـــ نــگـذارد
دوسـتــــ نــــدارم تـــو هــم مثــل مـــن طعـــم تـــلخ تــنـهایــــی را حــس کنـــی
دوســتــــ نــــدارم تـــو هــم مثـــل مـــن شکـســتـــن قـلـبـتــــ را تــجـربــ ه کنـــی
پــس هـــرگــــز نـفــرینـتــــ نـخـــواهـــم کـــرد و تــــرا بــ ه خـــدا خـــواهـم سپـــرد
تــا در پــنـاه او بــ ه زنــدگیتــــ ادامــ ه دهـــی ...
در کنـــار هـــر کس و هـــر چــیـز کــ ه دوستــــش داری
بــ ه چـــشمانــم نـــگاه کــن , آنـــها را بـــ ه خـــاطــر بــسپـــار
آنـــها همیــشـ ه نــگـــران تـــو هستــنــد ....
پـلکـــ ــهای مـــرطـوبــــ مــــرا بـــاور کــن ،
ایـــن بــاران نــیـستـــ کــ ه میـــبـارد ،
صـــدای خـستـ ه ی مـن اسـتـــ کــ ه از چــشمانــم بــیـرون میــریــزنــد ....
بــاران کــ ه مــی بـارد
تـــمام کـوچــ ه ــهای شهـــر پـــر از فـــریـاد مــن اسـتــــ ...
کـــ ه مـــی گــویـم: مــن تــنـها نــیـستــم, تــنـها منــتــــظرم پـــنـجــــره ی بــاران خـــورده ات را بــاز کــن
چــنـد ســطر پــس از بـــاران چـــشمـــ ـــهایم را بـــبـین کــ ه هـــوایــتـــ دیـــوانـ ه شـــان کـــرده
دلــــم بـــرایــتـــــ تـــنـگــــ اســـتـــــ ....
در خـلــــوت کـوچـه هـایـــم
بـاد مـــی آیـد
ایـنــجا من هستــم ؛
دلـم تـنـــگ نیـست ....
تـنـها مـنـتـــظر بـارانـــم
تـا قـطره هایـش بـهانـــه ایــــی بـاشنـد
بـرای نـم نـاک بـودن لـحظه هـایـــم
و اثـبـاتــــی
بر بــی گنـاهـــی چشـمـانـــم ...
زندگی ،
زندگی کردن ،
احساس زنده بودن را از تو آموختم...
چرا
بی تو زنده بودن را نیاموختم؟
مگر می شود...
آدمـ ــها... آدمـ ــها می گذرند
آدمـ ــها از چشمــ ــهایمـ ـمی گذرند و سایه ی یـکایـکشان
بر اعماق قلبمــ می افتد
مگر می شود
ازین همه آدمــ
یکی تــو نباشی
لابد من نمی شناسمتـــ
وگرنه بعضی ازین چشمــ ــها
اینگونه که می درخشند
می توانند چشمــ ــهای تــو باشند...