در دل یک استکان...

عشق گاهی در دل یک استکان جا می شود...

خدایا دل نمی خواهم...

خــدایا دل نمـی خـواهـم. بگیـــرش. پیشکــش!بــردار!

چـه می خــواهم کنـم دل را؟ ز دستــش شاکــی ام بسیـار!

بیـا بنشیــن کنــار من بــرایت درد دل دارم

تـــو هم دیگـــر نمـی خواهــی دل تنـگ مــرا انــگار!

خدایــا پــرسشی دارم جوابــم را بــده لطفاْ

بگــو آیا شکستـن هست سهم قلـب بـی آزار؟

نخ فــرش زمان جنـسش دروغ و پستــی و کبــرست

صـــداقت گـم شده در تـار و پــود قالــی این دار

همه دل ها شـــده از سنـگ اما ایــن دل ســاده

نمـی خـواهد شـود از خــواب خوبـی های خـــود بیـــدار

بـــرای خوبــی و لطف و محبـت مـی تپــد هـــردم

جفــا مــی بینــد اما کار خــود را می کنــد هـربار

دلـــم را می دهم دستـت دگـــر خــود دانـی و این دل

کســی آن را نمـی خــواهد در این دنیــای پــر اطــوار

من از دست دلـــم دارم شکایت خــود قضــاوت کن

خـــداوندا تــو راهـی پیـش پـای قلـب من بگــــذار

خوب من...

خــــــوبِ من؛

در پایانـــ ه ی شلــــــــوغ دنیا، بی تو خستـــــ ه و سرگردانــــــــــم

در این ناکـــــــجاآباد ، بدنبال بلیطــــــــی می گردم که من را به تو برســـــــاند ...

قـــــــیمتش را محبتــــــــ تو درج کــــــــرده اند

نمیدانم این قـــــلبـــــــ ســــــیاه را قابـــــــل میدانند یا نـــــ ه !

خـــــــــوبِ من

اشکــــــــهایم کـــــــوچــــکند و سیاهـــــــی هایم بزرگــــــــــــ

آه که در این گســـــــــتره چه ناتــــــــوانم

خــــــــوبِ من

دستی برآر و قلــــــــبم را از غــــــیر خــــــــــودت بتکان؛

میدانــــــم ، دســــــتان مهربانتـــــــــ سیاه نمیشوند ،

اما قلبــــــــــی را درخشـــــــان خواهـــــــــی کرد

قلبــــــــــی که آن را خــــــــــــرج رسیدن به تو خــــــــــــواهم کرد

اوه که عــــــــطرِ دســــــــــتانِ معــــــــــطرتـــــــــ چـــــــقدر نزدیکند ، خـــــــــــوبِ من

انگار همیشــــــــــــه اینجا بوده اند ...

حرف های نگفته...

بــاران هـمــ ه حــرف هـای نـگفـتــ ه من بــ ه تــوسـتــــ...

حـــرف هــایـــی عـاشــقانــ ه ســرشــار از مــحبـتـــ و پــیــونـــد!

و من تـــو را دوسـتـــ میـــدارم بـیــش از هــمــ ه

حـــرف هــای نــگفـتــ ه ام ...

تو را دوستت دارم...

پس اولین خط خطی مو تقدیم میکنم به مشکات عزیـــــــــــزم





تــو را به اندازه تمام چیزهایــــــــــی که اندازه ندارند دوستتـــــ دارم...

به اندازه انسان و انسانیت دوستتـــــ دارم...

تــو را به انــــدازه

زندگی و مرگ

شــــادی و غـــــم

محـــــبت و سادگـــــی

آرامـــش و تکاپـــــو

حقیقتــــ و آفـــــریــنش

و تورا به اندازه عشــــــق دوسـتــــــ دارم...

خدایا عاشقت هستم...

ای زیـبـاتـــریـن

شــادی را بـه کسانـی هــدیـه مــی کنـــم که آنـــرا از مـن گرفتـنـد

عشــقـم را بیــن کسانــی تقـسیــم مـی کنــم که دلـــم را شکستـنــد

دعـایـــم را نـثـــار کسانـــی مـی کنـــم که نـفــریـنــم کـردنــد

مـحـبـتم را بـه کسانــی مــی دهـــم که بــر دلــم زخم نــهادنــد

مــی خواهم بر غــم تبـرها، درخـت شــوم

مـــی خـواهــم بــر روی پــاهـایـــم بـایــستـــم تــا آسـمان شـــانـه هـــایــم را لـمس کنــد

مــی خـواهـم بـــخنـدم

چـــون که هنــــوز تــو بـــا منـــی

خـــدایــا عـاشقــت هستــــم ... مــــرا دوست بــــدار