سکوت...

چشمـ ـها موجودات صامتـی هستند که فــریـاد را می بینند!

و زبـان موجود شلوغـی است که سکـــوت را تعریف می کند...

خوب من...

خــــــوبِ من؛

در پایانـــ ه ی شلــــــــوغ دنیا، بی تو خستـــــ ه و سرگردانــــــــــم

در این ناکـــــــجاآباد ، بدنبال بلیطــــــــی می گردم که من را به تو برســـــــاند ...

قـــــــیمتش را محبتــــــــ تو درج کــــــــرده اند

نمیدانم این قـــــلبـــــــ ســــــیاه را قابـــــــل میدانند یا نـــــ ه !

خـــــــــوبِ من

اشکــــــــهایم کـــــــوچــــکند و سیاهـــــــی هایم بزرگــــــــــــ

آه که در این گســـــــــتره چه ناتــــــــوانم

خــــــــوبِ من

دستی برآر و قلــــــــبم را از غــــــیر خــــــــــودت بتکان؛

میدانــــــم ، دســــــتان مهربانتـــــــــ سیاه نمیشوند ،

اما قلبــــــــــی را درخشـــــــان خواهـــــــــی کرد

قلبــــــــــی که آن را خــــــــــــرج رسیدن به تو خــــــــــــواهم کرد

اوه که عــــــــطرِ دســــــــــتانِ معــــــــــطرتـــــــــ چـــــــقدر نزدیکند ، خـــــــــــوبِ من

انگار همیشــــــــــــه اینجا بوده اند ...