دلم تنگ است...

دلـــم تـنــگ است دلـــم تــنــگ است

دلـــم اندازه حجم قفس تــنــگ است

ســکوت از کــوچـ ه لبــــریـــز است

صـــدایــم خیـــس و بـــارانــی است

نمـــی دانــم چــــرا در قــلب مــن

پـــائـیـز طــولانــــی است !!

وابسته نشو...

فـقــط کســـی مــعنـی دل تــنـگــی را درک مــی کنــد که طــعم وابـستـگـی را چـــشیـده بـــاشد ....

پــس هیـــچ وقت بــ ه کســی وابـستـ ه نـــشو ....

کـ ه ســـرانـــجـام اون وابــستـگـــی دل تــنـگیـــست ......

صدای باد و بارونه...

صــدای بـــاد و بــارونـ ه

صــدای شُـرشُـر آروم نــاودونــ ه

یکــی داره تـــو تنــهایـــی

یـ ه شـعر تــازه می‏ــخونــ ه

خــودش تـنــها،

صــداش غمـگیــن،

دلــش کوچیــک،

غـمش انـــدازه دنــیـاست:

" دلـــم غمگیـــن و بی‏ــتابــ ه

مـث مـاهــی تـــوی یــک تـنــگ بـی‏ آبـ ه

دلـــم گنجـشک پـــر بستـ ه‏ س

تــک و تـنـهاست از ایـن بــی‏ همــدمــی خستـ ه‏ س

دلــــم یــ ه همـزبـــون مــی‏ خــواد

یـ ه دوست مهـربـــون مــی‏ خــواد

یـــکی بــاشـ ه دلـــم واشــ ه

مـث یــک نـقطــ ه روشن

تـــوی تــاریـــکی پیـــدا شــ ه

بـــبـار ای نــم‏ نـــم بـــارون

کــ ه بـــاز آبــــی بــشن ابـــرا

بتـــاب ای قـــرص مــاه نـــو

کــ ه روشن شــ ه دل ؛ تـنــها تــرین تـنــها

من اینجا بس دلم تنگ است...

من ایـنـجــا بــس دلــم تـنـگ است ....

و هــر ســازی کـ ه مــی بیـنـم بــد آهنــگ است

بیــا ره تــوشـ ه بـــرداریــم

قــدم در راه بــی بـرگشت بــگذاریــم

ببــینیــم آسمـان هر کجــا آیـــا همیـن رنــگ است ؟

من ایـنجــا از نــوازش نـیــز چــون آزار تــرسـانــم

ز سیــلی زن، ز سیــلی خــور

و زیــن تــصویــر بــر دیــوار تــرسانــم

.
.
.

بـیـــا ای خستـ ه خاطـر دوست !

ای مانـند من دلکنــده و غمگیــن!

من ایـنجــا بــس دلـــم تـنــگ است ....

بـیـــا ره تــوشـ ه بـــرداریــم 

قـــدم در راه بـــی فــرجــام بــگذاریــم...

اخــوان ثــالث

تــنـهایـــی...

دلـــم گاهـــی مـی گیـــرد

گاهـــی مــی ســوزد

گاهـــی تـنــگ مـــی شــود

و حتـــی گاهـــی ...

گاهـــی نـ ه خیـلـی وقـــت هــا

مــی شکنــد ....

امــا هنــــوز مــــی تـپــد

بـــرای یک لحـــظه دیــدن تــــو

دلتنگ تر از تنگ بلورم...

دلتنـگی...


هر چند کـ ه دلتـنــــگ تــر از تـُنـگ بــلورم

با کوه غمــت سنـگ تـــر از سنــگ صبـــورمـــ

انــــدوه من انـبـــوه تـــر از دامن الـوند

بـشکوه تــــر از کوه دمـــاونـد غــرورمـــ

یک عمــر پـــریـشانــی دل بستـ ه بـ ه مـــویـی است

تـنــها سر ِ مــویـی ز سر ِ مــوی تـــو دورمـــ

ای عشق بـ ه شـوق تـــو گـــذر مــی کنـــم از خــویــش

تــو قــاف قـــرار من و من عیــن عبـــورمــــ

بـــگذار بـ ه بـــالای بـلنـــد تـــو بـیــــالایـــمـــ

کز تـیـره ی نـیـــلوفـــرم و تـشنـ ه ی نــــورمــــ

هوا پاییزی است...

وقتـــی کـ ه تـــو ....

وقــتــی کـ ه تــو بـــارانــی مــی‌شــوی در آسمــان چشمــانـت غــرق مـــی‌شــوم

و فــرامـوش مـــی‌کنــم کـ ه هــوا پـــایـیـــزی است.....

بــرخیـــز تــا پـنـــجـره‌ ها را بـ ه روی خــزان بــبنــدیــم، بـیـــم دارم خــزان خـاطراتـــمان را غــارت کنــد ...

بــاغچــه از حجـــم علف هــای هـــرز ســکوت انـبــاشتـ ه شده ....

از خــلوت کــوچـ ه دلـــم مـــی‌گیــــرد و هنـــوز در انـتــــظار بـــارانــی شدن چشـمـــانت هستــم ....

هــر چنــــد کـ ه مـــی‌دانـــم بـــارانـــی شدن، دل آسمــانــــی مــــی‌خـواهـــد ....

تنها دل ما دل نیست...

یـــادمـــ بـــاشـد ....

تـنــــها ، دل مــــا دل نـیـست .....

بوی بارون ، بوی تو...

آسمان رعـدی زد

ابـرها غریـدنـد

قـطرات بـاران

نـم نـم بـاریـدنـد

بـوی آب و کاهگل

تـق تـق شیـروانــی

نـاله نـاودانــی

تـوی کـوچــه پـیــچیــد

کاشکــی دل ها نیـــز

چون هـــوای کـوچـه

پـس از ایـن بـاریـــدن

بـوی پـاکـــی میــداد ...

منتظر بارانم...

در خـلــــوت کـوچـه هـایـــم

بـاد مـــی آیـد

ایـنــجا من هستــم ؛

دلـم تـنـــگ نیـست ....

تـنـها مـنـتـــظر بـارانـــم

تـا قـطره هایـش بـهانـــه ایــــی بـاشنـد

بـرای نـم نـاک بـودن لـحظه هـایـــم

و اثـبـاتــــی

بر بــی گنـاهـــی چشـمـانـــم ...