نمی شود که نمی شود...

درد هایے هستــ ڪِہ

نمے شَود فــَـریادشاטּ ڪَرد

نمے شَود دَرمانــِـشاטּ ڪَرد

نمے شَود بہ ڪَسے گفتــِـشاטּ

نمے تواטּ بُغضــِـشاטּ ڪَرد

فقـَط بایـَد در تنـــہایے تحـَمُلــِـشاטּ ڪَرد

چـہ تَلــــــخ اَستــ واقعیتـــ ِ تنـــہایے ما...

نکند تلخ شویم...

چاے را اِنتــــظارے نیستــ اگـــر تلـــــخ اَستــ

و اگـــر تنــهایش بگـــذارے سـَـرد مے شَود

اما ما اِنـساטּ ها را اِنتــــظارے هستـــ

نڪُند تلــــــخ شویم یا ڪِـہ اَز تنـــهایے سـَـرد!

تلخ است...

از لیواטּ ها

بـہ لیواטּ ِ شڪَستـہ فِڪر مےڪُنے

اَز آدمــ ـها

بـہ ڪسے ڪِـہ بـہ دستـــ نیاورده‌ اے

بـہ ڪسے ڪِـہ از دستـــ داده‌ اے...

هَمیشـہ

چیـــزے ڪِـہ نیستـــ

بهتــَـر اَستـــ...

علیـــرضا روشـטּ



تلـــ ـــخ اَستـــ آدمــ عادَتـــ ڪُند بـہ بـُـودטּ ها...

بـہ هــَـر “بـُود”نے ڪِـہ روزے نا”بــُـود” مے شَود...

آטּ یــــار ڪِـہ عَهـــد دوستـــدارے بــِشکستـــ

مے رفتـــ و منـَـش گــِـرفتـہ دامـَטּ در دستـــ...

مےگفتـــ دگــَـر باره بـہ خـــوابم بینے

پنـــداشتــ ڪِـہ بعـــد اَزو مــَـرا خـــوابے هـَستـــ...

اَبوسعیــــد اَبـُوالخیــــر

باز امشب...

بـاز امـشب غــــزلـی کنـــج دلـم زنـــدانیــست

آسـمان شـب بــی حـــوصله ام طــوفانیــست

هیـچـکس تلخــی لبـخـــند مـــرا درک نکـــرد

هـای هـــای دل دیــــوانـه مـن پنـــهانیـــست

تلخ بود اما عادت شد...

سـاده بــود واژه رفتــن

امـا... تـلــــخ شـد...!!!

نبـودنــت سخـت بــود

امـا... عــادت شـد...!!!

با تو هستم...

بــا تـــو هستـــم

تــویـــی کــ ه رویـتـــ را از مــن بـــر میـــگردانـــی

بــ ه چــشمانـــم نــگاه کــن

اشکـــ ـهایـــم هنــــوز خــشکــــ نــشده انــد

از چــ ه میــتـرســـی , مـــن گنــاهتـــ را بــخـشیـــده ام

هنـــوز آنـــقـدر عــاشــقـتــــ هستــم کــ ه هیـــچ کیــنـ ه ای از تـــو بــ ه دل نــــدارم

تـــو را بــ ه خـــدا سپــــرده ام , نــ ه نــگران نــباش نفــریــنـتـــ نـمـــی کنـــم

بــرایتـــ دعــا ی خیــــر میــکنــم

دعـــا میــکنـم کــ ه خـــدا هــم تـــرا بـبخـشد و تــنـهایتـــ نــگـذارد

دوسـتــــ نــــدارم تـــو هــم مثــل مـــن طعـــم تـــلخ تــنـهایــــی را حــس کنـــی

دوســتــــ نــــدارم تـــو هــم مثـــل مـــن شکـســتـــن قـلـبـتــــ را تــجـربــ ه کنـــی

پــس هـــرگــــز نـفــرینـتــــ نـخـــواهـــم کـــرد و تــــرا بــ ه خـــدا خـــواهـم سپـــرد

تــا در پــنـاه او بــ ه زنــدگیتــــ ادامــ ه دهـــی ...

در کنـــار هـــر کس و هـــر چــیـز کــ ه دوستــــش داری

بــ ه چـــشمانــم نـــگاه کــن , آنـــها را بـــ ه خـــاطــر بــسپـــار

آنـــها همیــشـ ه نــگـــران تـــو هستــنــد ....

پاییز بهاریست که عاشق شده است...

پـــیـداستـــ هنـــوز شــقـایــق نــشـدی ...

زنــــدانـــی زنـــدان دقـــایـــق نــشــدی ...

وقــتــــی کــ ه مـــرا از دل خـــود مـــی رانـــی ...

یـــعـنــــی کــ ه تـــو هیــچ وقـــتــــ عــاشق نــشـــدی ...

تــــلخ اسـتــــ کــ ه بـا درد مـــوافـــق شــده اسـتــــ ...

زرد اسـتــــ کــ ه لــبـــریــــز حـقـایــــق شــده اسـتــــ ...

شـــاعــــر نـــشــدی وگـــرنــ ه مــــی فــهمـیــــدی ...

پــــایـیـــز بـهـــاریــسـتـــــ کــ ه عــاشــق شـده اسـتـــ ...!

مـیـلاد عـرفـان پــور

یک پایان تلخ...

یـــکــــ پــایــان تــلــــــخ... !!!

بــهتــــر از

یـــکــــ تـلخــــی بـــی پــایــان اســـتــــــ ... !!!

بی قراری...

بـ ه خـــدا حــافــظـی تـــلخ تـــو سـوگنــد نــشد

کـ ه تـــو رفـتـــی و دلـــــم ثـــانـیـ ه ای بـنـد نـشد

لــــب تــــو مـیـــوه ممـــنـوعـ ه ولـــی لبـــ هــایــم

هـــر چـ ه از طــعم لــب ســرخ تــو دل کنــد نــشد

بــا چـــراغــی هــمـ ه جــا گـشتـم و گشتــم در شـهر

هــیــچ کس، هــیــچ کس ایــنـجا بـ ه تـــو مــانـنـد نـشد

هــــر کســـی در دل من جــــای خــــودش را دارد

جـــانـشیــن تـــو در ایـــن سیـــنـ ه خـــداونـد نـشد

خــــواستــنـد از تـــو بـگویــنـد شبــــی شـــاعـر هــا

عـــــاقبـــت بـــا قـلــــم شــــرم نــوشتــنـد : نـــشـد!!

فـاضل نـــظری

چه تلخ است قصه عادت...

چــقـدر تـــلخ است ...

ســـاکنـــان دریـــــا پـــس از مـــدتـــی صــــدای امــــواج را نـــمـی شنــــونــد

چــه تـــلخ است قــصه عـــادت!