پـائیـــــز ،
بـَرگ هاے ریخــتـہ را نمـے شمــُرند...
قصـــہ!
قصـــہ ے ویـــرانـے ست!
قدسـے قاضـے نور
دلــتنگـے یعنـے...
خَلــــوت ِ تـنهائـے اَت اَز آسماלּ ِ پـائیـــــز ، اَبـــرے تـَر باشَد...
پـائیـــــز ،
بـَرگ هاے ریخــتـہ را نمـے شمــُرند...
قصـــہ!
قصـــہ ے ویـــرانـے ست!
قدسـے قاضـے نور
دلــتنگـے یعنـے...
خَلــــوت ِ تـنهائـے اَت اَز آسماלּ ِ پـائیـــــز ، اَبـــرے تـَر باشَد...
اینجـــا نـہ رَنگ و بـُوی پـائیـــــز دارد ،
نـہ آب و هــَوای ِ پـائیـــــزی
اینجـــا همـہ چیــــز خاڪِستــــریست...
در ڪِنار دل ِ سنگ ،
بـَرگ ِ خُشڪے بـہ شــَـقایــق مے گفت :
قصّــہ ے غُصّــہ ے یڪ قاصــِدڪ ِ بے مقصــُـود ،
باد را بــَرپا ڪَرد...
آرش منتظـــرے
دیــــروز بـہ لبخَنــدے و اِمـــروز بـہ اَخمے
هــَر روز خُوشے ها شُده ناچیـــز تــَـر اَز پیـش!
چُوלּ بــَرگ ڪِـہ با شاخـہ دَر آویختـِہ ، پـاییـــــز
با خاطــِـره هاییم گلاویــز تـــَر اَز پیـش...
مـُژگاלּ عباسلو
پـاییـــــز ، نام ِ دیگــــر ِ انساלּ اَستــ...
و
تنـــــهایی ، نام ِ دیگــــر ِ پـاییـــــز...
هـَر پـاییـــــز رنگ ِ رویا مے گیـــرَد...
گونـہ هاے درختـــ ،
وقتے بـَرگ ها ، ســُـرخ مے شوَند اَز دلــــ تـَنگے...
هــَـر وقتـــ بـاراלּ مے بـارَد
هــَـر وقتـــ پـاییـــــز اَستـــ و بـاراלּ مے بـارَد
بـا تمـــــام وجـــود
دوستــــ دارمـــ یڪ رفتگـــَـر ساده ے شهـــــردارے بـاشَم...
ڪِنار خیـاباלּ ارم راه بـــِـرَوم
و بہ خــِـش خــــِـش جــــارو گـُوش دَهـَـم...
«پاییـــز» فصل ِ مُشخصے نیست!
گاهے
بــَـرگ هاے آدمے
دَر اُوج ِ «بــَـهار» زَرد مے شَود
و پــَـرستـــــو هایـَش ،
بــراے همیشـہ «ڪُوچ» مے ڪُند...
بـَـرگـــ ریــــز ِ دامنَم!
ڪَمے سبــــز تـَـر!
خــُـدا را چــہ دیــــدے؟
شایــد ، پائـیـــــز ِ اِمسالـــ
با خـُودش بــَـهار داشتــــ...