وضــــع ِ ما در گـــَردش ِ دُنـیا چـہ فــَرقے مے ڪُند
زنـدگے یا مــَرگ ، بعــد اَز ما چـہ فــَرقے مے ڪُند
ماهیـــاלּ روے خاڪ و ماهیــــاלּ روے آب
وقت مــُردלּ ، ساحــِل و دَریـا چـہ فــَرقے مے ڪُند
سَهــم ِ ما اَز خاڪ وَقتے مُستطیلے بیــش نیـست
جاے ما اینجـــاست یا آنجـــا چـہ فــَرقے مے ڪُند؟
فاضل نظرے
هر که شهید نشود، لاجرم خواهد مرد ... شهید آوینی
سید ابن طاووس در «مصباح الزائر» گفته:
چون زیارت اهل ایمان را قصد کنی، شایسته است روز پنجشنبه باشد، و گرنه هر وقت که خواستی، و کیفیت زیارت ایشان چنین است، که رو به جانب قبله نمایی، و دست خود را بر قبر گذاری، و بگویی:
اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ
خدایا به غربتش رحم کن، و به تنهایی اش برس،
و وحشتش را همدم باش، و ترسش را ایمنی ده،
و از رحمتت به او آرامش ده، رحمتی که به سبب آن از رحمت غیر تو بی نیاز گردد،
و او را به هرکه دوستش دارد ملحق کن
شادی روح در گذشتگان صلوات
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
دلـم قلمــــرو جغـــرافیـای ویـــرانـی است
هـــوای ناحـیه ی ما همیـشه بــارانـی است
دلــم میـان دو دریــای ســـرخ مانـــده سیـاه
همیـشه بـــرزخ دل تنـگه ی پـــریـشانـی است
مهـار عقـــده ی آتشفـشان خــامــوشـــم
گـــدازه های دلــم دردهای پنـهانــی است
صفـات بغـض مـــرا فــرصت بــروز دهیــد
درون سیـنه ی مــن انفـجـار زنـدانــی است
تـــو فیــض یک اقیـانــوس آب آرامــی
سخـاوتــــی ، که دلــم خــواهـشی بیـابـانــی است
قیـصــر سـرز میـن مـن
از سخـن چیـنان شنیــدم آشنـایـت نیـستم
خـاطـراتـت را بیــاور تـا بگویـم کیـستم
سیلـی هـم صحبتـی از مـوج خـوردن سخـت نیـست
صخــره ام هــر قــدر بـی مهــری کنــی مـی ایـستم
تـا نگویــی اشکـــ ــهای شمـع از کـم طاقتــی اسـت
در خــودم آتـش بـه پـا کـــردم ولـی نگـــریستـم
چـون شکست آیـنه، حیـــرت صـد بـــرابـر مــی شــود
بـی سبـب خــود را شکستــم تـا بینـنم کیـستم
زنــدگــــی در بـــرزخ وصـل و جـدایـــی سـاده نیـست
کـاش قــدری پــیش از ایـن یـا بعــد از آن مـی زیـستـــم
«فـاضـل نـظــــری»
