هیچ کس حقیقت مرا نشناخت... :(:(

بهزیستی نوشته بود:

شیر مادر ،  مهر مادر ،  جانشین ندارد

شیر مادر نخورده ،  مهر مادر پرداخت شد

پدر یک گاو خرید

و من بزرگ شدم...

اما هیچ کس حقیقت مرا نشناخت

جز معلم عزیز ریاضی ام

که همیشه میگفت:

گوساله ،  بتمرگ!

اکبر اکسیر

Bond of Motherhood

دوستـتــ♥ــ دارمــ♥ مامانـــ...♥

از مــرگ نمـی تــــرسـم

مـن فقــط نگــــرانـم

کـه در شلـوغــی آن دنیــا

مــادرمـــ را پیــدا نکنــم ...

کاش میشد...

کاش میشد لاغـــــــــر کنم!

خیلی لاغـــــــــر

بیــــست کیلو بشم ! ده کیلو بشم!

نــه ! سنگـــینه براش

پنــــج کیلو بشم

تا دوباره برم رو "پاهای مــــادرم" بخـــــوابم .....!

مـــــادر ِ مـن...

در کـلاس درس خانم معلـم گفت

درس امـــروز جمله ســازی است

اول بـا واژه (مـــــادر) شــروع مـی کنیـم

هــر چه مــی دانیــد بگوییــد

یکـی از دانـش آمــوزان تــند و سـریــع گفت

مــــادر من مهــــربان است

دیگـــری گفت ، مــــادر من فــــرشته است

یکـی گفت ، مــــادر مــرا دوست دارد در آغــوشــم مــی گیـرد

یکـی دیگـــر از دانش آموزان از آخــر کلاس با صـــدای بلـنـــد گفت

مـن و مــــادرم با هــم نمــاز مـی خـوانـیــم

همـه دانــش آمـوزان شـاد و خـوشحــال

هــرکـدام جمله ای در وصـف مــــادر مــی گفت

یکــی از دانش آمــوزان که جایــش میــز اول بـود

ساکـت و غمگیــن مثـل قنـاری بــغ کــرده بـود

از جایــش بــرخـواست به چشمـان معلـم خیــره شـد

بغــض سنگیـنــی راه گلــویش را بستـه بـود

اشـک در چشمانــش حلقـه زده بـود

معلـم بـا دیــدن چهـــرۀ غمگیـنـش به طــرفـش رفت

چـــرا ناراحتــی عــزیـــز دلــــم

بگــو نـازم چـه مـی خـواهـی بگــویــی

دانــش آموز بغـضـش شکـست

اشـک از چشـمانـش ســرازیـر گشـت

با صــدایـی غمـــبار گفت

مــــادر مـن چنــد سالـیـــــست رفـتـــه آســـمان

خـانم اجــازه هیــچ وقـت بــه دیـدنم نیـــامـده اسـت

بی تو ، بی تو مادرم...!!!

این پست برا همه اونایی که دیگه مادر ندارن

مــــــادر نــوشتــ ه میـــشـود

فـــرشتــ ه خـــوانـده میـــشـود ...










امــروز چــقـدر بــی تـابــی مــی کنــد

دلــم ، خــودم ، فــکـرم ...!!!

بــی تــو چشمـ ــهای مــن

بــ ه انــدازه یــک بغـض وسیــع گــریــ ه دارنـــد

بــی تــو دلـــم آنــقـدر سنـگیـنـی مــی کنــد

کــ ه تـــوان تــپیـدن نــدارد ...!!


بــی تــو حــجـم سیــنـ ه ام آنــقـدر تــنـگــ اسـتــ

کـ ه صــدای نـفس ـهایــم بــ ه شــماره افــتـاده

بــی تــو ، ‌بــی تــو مـــادرم ...!!!

تــو رفـتـــی و فـــریـاد مــی کـشـد قـلبــم دیـــوانـ ه وار

آلالــ ه ی وجــودم غمـیــگن و خـستــ ه اسـتــ

بــنـگـــر کــ ه چـ ه سخـتــ مــی گــذرد

روزگـــارم بــی تــو، ای عــزیــزتــریـنــم ... !!!


****** ****** ****** ****** ****** ******

دسـتــ خـالــی نــرفـتــ مــادر مــن

عـشق را بـقـچــ ه بـستـ‌ـ و بــا خــود بـــرد ...!!!

امروز روز توست...

روزتــــ مبـــــارکـــــ مــــهربــــانــــــم

امـــروز روزِ تــــوستــــ ، ای مـــهربـان‌ تــریـــن فـــرشتــ ه‌ ی خــدا ...

بـــگو چـــگونــ ه تـــو را در قــابــــ دفـتـــرم تـــوصیــفــــ کنــــم؟

صبـــر و مـــهربـانـیـتــــ را چـــطور در ابـــعاد کـــوچـکــــ ذهنــــم جــــا دهـــم؟

آن زمـــان کــ ه خـــط خــطی‌ هــای بــی‌قــــراری ام را بـــا مهـــر و مــحبّـتـتــــ پـــاکــــ مـــی‌کـــردی

و بـــا صبـــــر و بــــردبــــاری کلمــ ه‌ بــ ه کلمــ ه ی

زنــــدگـــــی را بــ ه مـــن دیــکتــ ه مـــی‌گفـتـــی خـــوبــــ بــ ه خــــاطرم مـــانـــده اسـتـــــ ....

و مـــن بــــاز فــــرامـــوش مــــی‌کــــردم مــحـبـتـــــ تــشدیــــد دارد ....

در تـــمام مــــراحل زنـــدگــــی، قـــدم بـ ه قـــدم، هــم پـــای مـــن آمـــدی، بـــار‌هــا بـــر زمـیــن افــتــادم

و هـــر بــــار بـا مـــهربـانـــی دستــــم را گـــرفـتــــی ...

آری، از تــــو آمــــوخـتـــــم، حتــــی در سخـــتـــــ تـــریـــن شـــرایـــط، امیـــد را هـــرگــــــز از یــــاد نـبــرم ...

یــــادم نـمـــــی‌رود چــ ه شـبــــ ــــها کــ ه تــــا صبــــح بـــر بـــالیـــنِ مــن،

بـــوسـ ه بـــر پــیـشانــیِ تــبـــ دارم مـــی‌زدی

و چــ ه روزهــا کــ ه بـــا مــــهر مــــادرانــ ه اتــــ لقـمـ ه‌ ــــهای عشـــق را در دهــــانـــم مــــی‌گـــذاشـتــــی

و مــــن بـــاز لــجبـــازتـــر از همیــشـ ه دستــتــــــ را رد مـــی‌کــــردم!

وقـتـــــی بــوسـ ه بــــر دستــــان چـــروکیـــده اتــــ مــــی‌زنـــــم،

یـــاد کـــودکـــــی‌ام مــــی‌افـتـــــم کـ ه همـیـشـــ ه بــ ه خـــاطر لطــافـتــــ دستـانتـــ

بـ ه همـ ه فـخـــر مـــی‌فـــروخــتــــــم

و حــــال بــ ه خـاطـــر خـــشکـی دستـــانـتــــ بــا افـــتـخـار مـــی‌گـــویـــــم

ایــــن دستــــان مــــادر مـــن اســتـــــ کــ ه تـــمام زنـــدگــــی‌اش را بـــ ه پـــای مــــن گـــذاشــتــــ ؛

مـــن بـــا نــــوازش همیـــن دستـــ ـــها بــــزرگــــ شــــدم و امــــروز بـــا تــــمام وجــــودم مــــی‌گـــویــــم:

مـــــــادرم مــــدیـون تــــمام مـــهربـانــــی‌هــایــتـــــ هستــــم

و کمــی‌ کمـتـــر از آنــچــ ه تــــو دوستــــم داری، دوستــتــــــ دارمـــــ ....




------------------------------
فریده سلیمانی

یه لقمه نون... یه کاسه ماست...

عصــــــــاره ی تمــــام خوبـــــی های عالـــــم را گــرفـتــنـد

و

از آن مــــــادر را سـاخـتـنــد.

یـ ه لـقمـ ه نــــون یـ ه کــاسـ ه مــاست یـ ه دل خـــوش یـ ه حــرف راستــــ

یـ ه مـــــادر از تـــبـار نـــــــور دار و نـــــدارم همیــناستـــــ

تــــو لـحظــ ـ ه هـای تـــنهایــــی مــــحــرم راز مـن تــــویـــی

تــــو اوج دل شـکـــستــگــــی تـــنــها پـــنــــاه مـن تـــــویـــی

وقـتــی حسـابــی ابـــریـــــم سر روی شـونــ ه ات میــــذارم

بــــازم مـــثـل بـچــگـــی هـا همـش بــهونــ ه مــیــارم

مــثـل هـمــون بـچــگـــی هـا کـ ه بـــر نـمــــی گــرده دیــگـ ه

مـیـــشــم هـــمــون کـ ه دردشـــو جــــز تـــــو بـــ ه هـیـــــچ کــــی نمـیـگـــ ه

مــــی خــــوام هــمیـــشـــ ه اون دعـــات پـــشتـــــ و پـــنـــاه مـن بـــاشــ ه

نــــگاه مــــهــربـــــون تــــو گــــرمــــی راه مـن بـــاشــ ه