یک پایان تلخ...

یـــکــــ پــایــان تــلــــــخ... !!!

بــهتــــر از

یـــکــــ تـلخــــی بـــی پــایــان اســـتــــــ ... !!!

هیچ وقت مطمئن نباش...

هیـچـــوقـــت از هیچــــ چیــز مطمئن نـبـــاش !

مثـلاً اگــه کسی خـنـدیــد فکـــ نـکــُن آدم شادیـــِـه !

شایـــد از همــه چـیز بــُـریـده، شایـــد خـسـتـــه َس !

شایـــد خـنــده رو لباشـ ه ، تـا غـــم تــو سیـنـ ه ش دیـــده نـشــ ه !

شایـــد دنــیا واســَـش بی ارزشــ ه و داره بـه اون میــخـنـده !

شایـــد . . .

برای تو...

بـــرای تــــو ....





بـــرای تـــو و خـــویــش

چـــشمانـــی آرزو مـــی کنــــم

کــ ه چـــراغ هـــا و نـــشانــ ه هـــا را

در ظلـماتــــ مـان بـبـینـــد،

گــوشـــی

کــ ه صـــداهـا و شـنــاســ ه هـا را

در بـیــهوشــی مـان بــشنـــود،


بـــرای تــو و خــویـــش،

روحـــی

کــ ه ایــن هــمـ ه را

در خـــود گیـــرد و بـپــذیــرد،

و زبـــانــــی

کــ ه در صـــداقــتــــ خــود

مــا را از خــامــوشــی خــویــش

بیـــرون کـشــد

و بـــگذارد

از آن چــیــزهـا کــ ه در بـنـدمان کشـیــده اسـتـــ

سخــن بــگوئــیــم...

شاملو

عشقت ساحلم شد...

من آن مــــوجـــم کــ ه عــشـقــتـــــ ســـاحـلـــــم شـــد...

حرف های نگفته...

بــاران هـمــ ه حــرف هـای نـگفـتــ ه من بــ ه تــوسـتــــ...

حـــرف هــایـــی عـاشــقانــ ه ســرشــار از مــحبـتـــ و پــیــونـــد!

و من تـــو را دوسـتـــ میـــدارم بـیــش از هــمــ ه

حـــرف هــای نــگفـتــ ه ام ...

یه قطره اشک...

قــطره اشـکـــی بــدرقــ ه ی راهـــم کن...

یــکــــ قـــطره کــافــیـستــــ...!

بـــرای دخــتـــری کــ ه وقــتــی دلـــتـنـگــــ مـیـشــد

آسـمـان را بـــ ه گـــریــ ه مـــی انـــداخـــتـــــ...

ای کاش...

کــاش ....!





کـاش دلـــــم دنـبـال مـــرهـــم واســ ه زخـــماش نـبـــود...

کـاش سکــــوتــی مـثــل بـخـتــکـــ تـــوی حــــرفـاش نــبـــود...

رنــــگ تــنــهایـــی گــــرفــتــ ه هــمــ ه ی قـــافـیــ ه هـــام...

کـاش هـــمــ ه شعــــرای من اولـــش ای کـاش نــبـــود!

ماه تنها بود... من هم...

بــ ه راستـــی چــ ه سـخــت اســت خــنـدان نـگـ ه داشتــن لـبــــ هــا

در زمـــان گریـــستن قــلبـــــ هــا

و تــــظاهــر بــ ه خــوشحـــالــــی در اوج غـــمگیـنـــی

و چــ ه دشـــوار و طاقـــتـــ فـــرســاستـــــ

گـــذرانـــدن روزهـــای تــنـهایـــی

در حــــالـــی کــ ه تــــظاهــر مـــی کنـــی هیــــچ چـیـــز

بـــرایــتــــ اهـمـیـتـــــ نـــدارد ....

امـــا چـــ ه شیـــریــن اسـتـــ در خـــامـــوشـــی و خــــلوتـــــ

بـــ ه حــــال خــــود گـــریــــستـــن

فراموش کردم...

دوســتـــــ دارمــــ .....





خـیـلــــی سـخـتـ ه بــ ه خـــودت بـگـــی

مـن فـــلانـــی رو فـــرامــوش کـــردم و دوســـش نــــدارم

در حـالــــی کــ ه قـلـبـتـــــ هنــــــوز دوســش داره

و فـــرامـــوشـــش نـــــکرده !!!

مداد رنگی...

مـــداد رنـگـــــی ....





هـمــ ه ی مــداد رنـگـــی هــا مـشغـول بـــودنــد...

بــ ه جـــز مـــداد ســفـیــد ... هیــچ کـســـی بــ ه او کار نــمی داد...

هـمــ ه مـــی گفـتـنــد: " تـــو بــ ه هیــچ دردی نـمــی خـــوری .... "

یـــک شب کــ ه مـــداد رنـگـــی هــا... تــوی سیــاهـــی کاغــذ گـــم شـــده بــودنــد...

مــداد سفــیــد تـــا صبـــح کــار کـــرد... مــاه کـشـیــد... مــهتـــاب کـشیـد...

و آنــقدر ستـــاره کـشیـد کــ ه کــوچــک و کــوچــکتــر شــد....

صبــح تــوی جــعبــ ه مـــداد رنــگـــی جـــای خــالـــی او بـــا هیـــچ رنــگــــی پــر نــشـــد ...