ای جـان غـــم گـــرفتـه بگـــو دور از آن نــگاه
در چـشمه کـــدام تبـســـم بشــویـمـت...
ایــن روزها پــوستـــم کمـی نـازکــتـــر شـده
ایــن روزها طاقتـــم کمـی بـی حـوصله تـــر شـده
ایــن روزها انتــظارم کمـی بــی صبـرتـــر شـده
ایــن روزها شبـــ ـهایـم کمـی بــی مـاه تـــر شـده
ایــن روزها دسـتـــ ـهایـم کمـی خــالــــی تـــر شـده
ایــن روزها وجــــودم پــُـر از تَـــرک شـده....
تـلنـگــــر نـــزن ، مـی شکنـــم....
دیــر گاهــی است که در ایــن تنـهایــی
رنـگ خـاموشـی در طــرح لـب است...
بانگـــی از دور مـــرا مـی خوانــد
لیــک پـاهایـم در قیـــر شب است
رخنــه ای نیـست در ایــن تـاریکــی:
در و دیــوار به هــم پیـوسته .
سـایه ای لغــــزد اگـــر روی زمیـن
نقـش وهمــی است ز بنـــدی رستـه .
نفـــس آدمــــ ـــها
ســـر بـسـر افــسـرده است
روزگـــاری است در ایــن گـــوشه پـــژمــرده هـــوا
هـــر نشـاطـــی مـــرده است...
دسـت جـــادویـــی شـب
در بــه روی مـن و غــم مـی بنــدد
مــی کنـم هــــر چـه تـلاش،
او بـه مــن مــی خنـــدد...
نقـشـــ ـــهایـی که کشیـــدم در روز،
شـب ز راه آمـــد و بـا دود انـــدود...
طــــرحـ ــهایـی که فکنـــدم در شـب،
روز پیـــدا شـد و بـا پنبــه زدود...
دیــر گاهــی است کـه چــون مـن همـه را
رنـگ خـاموشـی در طــرح لـب است...
جنبـشــی نیـست در ایـن خـامـوشــی
دستـــ ــها پــاها در قیـــر شب است...
«سهـــــراب سپـهـــری»
تمام ناتمام من با تو تمام میشود
شاعر بینام و نشان صاحب نام میشود
تمام من به نام تو شعر دوباره میشود
بند سکوت کهنهام چهارپاره میشود
تمام نه، تمام نه که جام ناتمام لبریختهام
تمام نه، تمام نه که ناتمامی از تو آویختهام
تمام ناتمام من با تو تمام میشود
شاعر بینام و نشان صاحب نام میشود
در این حریر خانگی روی ترانه شستهام
تمام خون من شبی پراز ستاره میشود
از تو بر این ترانهها نور ستاره میچکد
براین بلند بیصدا غزل دوباره میچکد
تمام نه تمام نه که جام ناتمام لبریختهام
تمام نه تمام نه که ناتمامی از تو آویختهام
تمام ناتمام من با تو تمام میشود
شاعر بینام و نشان صاحب نام میشود
چکه کن ای ابرک من مثل ستاره بر زمین
طلوع میلاد مرا در شب بیسحر ببیــن
چرا برخلاف ضریح و مرقد امامان دیگر، ضریح مرقد مطهر سیدالشهدا(ع) شش گوشه ساخته شده است.
در این باره روایت های گوناگونی وجود دارد. اما مجموع این روایت ها و آن چه نزدیک تر به منطق به نظر می رسد، آن چیزی است که شیخ مفید(ره) در کتاب «الارشادات» آورده است.
او در بخشی از این کتاب نام ۱۷ نفر از شهدای بنی هاشم در روزعاشورا را ذکر کرده و نوشته است:«آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام ـ علیه السّلام ـ آنان را زیارت میکنند و علی بن الحسین ـ علیهم السّلام ـ (علی اکبر) از جملة آنان است.
برخی گفتهاند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین ـ علیه السّلام ـ نزدیکترین محل است.»
در بعضی از روایات دیگر از جمله کتاب «کامل الزیارات» جعفر بن محمد قمی هم آمده است: «امام سجاد ـ علیه السّلام ـ (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنیاسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدنها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند،
در شـبان غـم تنـهایــی خـویـش
مـن در ایـن تاریکــی
مـن در این تیــره شب جـانفــرسا
زائـــر ظلمت گیــسوی تــوام .
گیــسوان تـو شب بــی پـایـان
جنــگل عطـــرآلــود
مـن هنــوز از اثـر عطــــر نفـســـ ـــهای تــو ســـرشار ســـرور ،
گـــرم رقصــی مــوزون .
در شـب گیــسوی پــُـرپیــچ تـو راهـــی مـی جست .
گـــونه ام بستـــر رود .
در نــگاه تــو رها مــی شـــدم از بــود و نبـــود .
حمیـــد مصـــدق
سلام بر فرزند زمزم و صفا ،
سلام بر آن آغشته به خون ،
سلام بر آنکه (حُرمَتِ) خیمه گاهش دریده شد ،
سلام بر غریبِ غریبان، سلام بر شهیدِ شهیدان ،
سلام بر آن کسى که فرشتگانِ آسمان بر او گریستند ،
سلام بر آن جسـدهاى عـریان و برهـنه ،
سـلام بر آن بدن هاى لاغر و نحیف ، سلام بر آن خون هاى جارى ،
سلام بر آن اعضاىِ قطعه قطعه شده ،
سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته (بر نیزه ها)،
سلام برآن بانوانِ بیرون آمده (از خیمه ها)،
سلام بر آن کشته مظلوم،
سلام بر برادرِ مسمومش،
سلام بر على اکبر، سلام بر آن شیر خوارِ کوچـک،
سلام بر آن بدن هاى برهـنه شده،
سلام بر آن به خاک افتادگان در بیابان ها،
سلام بر آن دور افتادگان از وطن ها،
سلام بر آن دفن شدگـانِ بدون کفن،
سلام بر آن سرهاى جدا شده از بدن،
سلام بر آن مظلومِ بى یاور
سلام بر آن کسى که عهد و پیمانش شکسته شد،
سلام بر آن کسى که پرده حُرمَتش دریده شد،
سلام بر آنکه با خونِ زخم هایش شست و شو داده شد،
سلام بر آنکه از جام هاى نیزه ها جرعه نوشید،
سلام بر آن مظلومى که خونش مباح گردید،
سلام بر آنکه در ملأ عام سرش بریده شد،
سلام بر آنکه اهل قریه ها دفنش نمودند،
سلام بر آنکه شاهرَگش بریده شد،
سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده،
سلام بر آن گونه خاک آلوده،
سلام بر آن بدنِ برهنه ،
سلام بر آن دندانِ چوب خورده ،
سلام برآن سرِ بالاى نیزه رفته،
سلام بر آن بدن هاى برهنه و عریانى که در بیابان ها(ىِ کربلاء) گُرگ هاى تجاوزگر به آن دندان مى آلودند،
و درندگان خونخوار بر گِردِ آن مى گشتند،
من به سوى تو رو آورده ام،
و به رستگارى درپیشگاه تو امید بسته ام،
سلام بر تو سلامِ آن کسى که به حُرمتِ تو آشناست،
و در ولایت و دوستىِ تو مُخلص و بى ریا است ،
و به سببِ محبّت و ولاى تو به خدا تقرّب جسته،
و از دشمنانت بیزار است،
سلام کسیکه قلبش ازمصیبت تو جریحه دار،
و اشکش به هنگام یاد تو جارى است،
سلام کسیکه دردناک و غمگین و شیفته و فروتن است،
سلام کسیکه اگر با تو در کربلاء مى بود،
با جانش (دربرابرِ) تیزىِ شمشیر ها از تو محافظت مى نمود،
و نیمه جانش را به خاطر تو بدست مرگ مى سپرد،
و در رکاب تو جهاد میکرد،
اگر چه زمانه مرا به تأخیر انداخت،
و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو بازداشت،
و نبودم تا با آنانکه با تو جنگیدند بجنگم،
و با کسانیکه با تو اظهار دشمنى کردند خصومت نمایم،
(درعوض) صبح و شام بر تو مویِه میکنم،
و به جاى اشک براى تو خون گریه میکنم،
از روى حسرت و تأسّف و افسوس بر مصیبت هائى که بر تو وارد شد،
تا جائى که از فرط اندوهِ مصیبت، و غم و غصّه شدّتِ حزن جان سپارم،
فرازهائی از زیارت ناحیه
آجرک الله یا بقیه الله
اینکه مدام به سینه ات میکوبد...
قلب نیست...
ماهی کوچکی است که دارد نهنگ می شود!...
ماهی ای که طعم تنگ آزارش می دهد و بوی دریا هواییش کرده....
قلب ها همه نهنگانند در اشتیاق اقیانوس...
اما کیست که باور کند در سینه اش نهنگی می تپد؟!!!
چقدر زیبا گفت متـــرسک :
وقتی نمی تـــوان و نمی شــود رفت
همین یــک پــا هم اضافـــی است...!
آبان قلبــ❤ پاییـــزست...
و زمین چقــــدر زیباست وقتی هم نـــوا
با تپــش هایش عاشــقانه می چـــرخد....
در صبـــحـدم عشـــق
کســـی متـــولـد شــد کــ ه صـدایــش آرامـــتـر از نسیــم ؛
نــگاهــش زیـــبـاتـــر از خـــورشیــد
و قلبــ♥ـش زلالتــر از آب بـــود
و آن مــــهربـان تــ♥ـو هستـــی ...
